(rm) صدا | [ 5:23 mins ]
سرانجام بازداشتهاي خانوادگي فعالان مطبوعاتي و سياسي به مبادله نامه رجبعلي مزروعي نماينده پيشين مجلس ششم با قوه قضاييه منجر شد. مزروعي در اعتراض به بازداشت فرزندش حنيف مزروعي، روزنامه نگار و وبلاگ نويس جوان و در اعتراض به نحوه و شرايط بازداشت وي مطالبي را به طور علني با قوه قضاييه در ميان گذاشت. پاسخ سخت و تحقيرآميز قوه قضاييه يک بار ديگر به اين خوشبيني پايان بخشيد که مي توان با گفتگو، قانونمندي را تثبيت کرد. آنچه پرونده هاي خانوادگي را به پرونده هاي خطرناکي عليه حيثيت و شئون تمام افراد خانواده تبديل مي کند، اين است که افراد خانواده به طور طبيعي به وضعيت عزيزي که در بازداشتگاه دارند اعتراض مي کنند و به تدريج تک تک افراد آن خانواده را بر کرسي اتهام مي نشانند. بينشي که در پشت پرونده سازيهاي خانوادگي در ايران خود را پنهان کرده اين است که افراد خانواده حق ندارند دنبال عزيزشان و عضوشان بگردند. در مجموع متن جوابيه مدير روابط عمومي دادسراي عمومي و انقلاب تهران به نامه رجبعلي مزروعي سندي است بر بي اطلاعي اين مقام يا هر مقامي که متن را به وي ديکته کرده است بر بي اطلاعي از اين که کمترين حق افراد يک خانواده اين است که وقتي فردي از آنها را به شکنجه گاه مي برند يا مي ربايند، به پا خيزند و حق خواهي کنند.
