(rm) صدا | [ 11:37 mins ]
زنان از آغاز انقلاب 57 در ايران اجازه رفتن به ورزشگاهها و تماشاي مسابقات فوتبال در ايران را ندارند. فوتبال در ايران طرفداران زن زيادي دارد. در سال 1378 صدها زن راه خود را به سوي ورزشگاه آزادي تهران به زور باز کردند تا به تيم ملي خود که در برابر تيم فوتبال استراليا در بازيهاي حذفي جام جهاني پيروز شده بود خوش آمد بگويند، اما ورود آنها به ورزشگاهها همچنان با مشکل مواجه شده است. ماهنامه زنان در سال 1378 نوشت چرا وقتي به زنان ايرلند اجازه تماشاي فوتبال در ورزشگاه آزاده داده مي شود، زنان ايراني از چنين حقي محروم هستند. در حالي که روزنامه محافظه کار جمهوري اسلامي در اين باره نوشت: درست است که دختران زيادي دلشان مي خواهد مسابقات فوتبال را در استاديوم تماشا کنند، اما بالا بودن اين گرايش ربطي به درست بودن آن از نظر اخلاقي ندارد. اما اين بار همزمان با برگزاري ديدار تيمهاي ملي فوتبال ايران و آلمان در ورزشگاه آزادي زمزمه ممنوعيت حضور زنان در ورزشگاه بالا گرفت. در پي بحث بر سر حضور يافتن خانواده هاي آلماني در ورزشگاه خانواده هاي ايراني هم ابراز تمايل کردند براي تماشاي اين مسابقات در ورزشگاه حضور يابند. اين بار هم روزنامه جمهوري اسلامي با اعتراض به اين موضوع نوشت: در پي اعتراض عمومي نسبت به حضور زنان در ورزشگاه آزادي مدير روابط عمومي اين ورزشگاه اعلام کرده که مسئولان فدراسيون فوتبال اين مساله را منتفي دانستند. اما دختران زيادي هستند که به فوتبال علاقه دارند و حتي بعضي از آنها به طور حرفه اي بازي مي کنند. يک دختر خانم فوتباليست به راديوفردا مي گويد: من از سال 75 در سالن حجاب در سن 12 سالگي شروع به بازي کردم و الان هم عضو تيم پيکان و همچنين تيم ملي هستم. اما همه اين دخترها دوست دارند فوتبال را از نزديک تماشا کنند، اما معتقدند جو ورزشگاهها براي حضور خانمها مناسب نيست. نيلوفر اردلان، عضو تيم ملي فوتسال بانوان، به راديو فردا مي گويد: شايد حضور دختران در ورزشگاهها اين جو نامناسب را از بين ببرد.
