(rm) صدا | [ 5:05 mins ]
گروهي از ايرانيان مقيم تورانتو در يک گردهمايي براي يادبود زندانيان سياسي اعدامي سال 1367 در ايران که به همت کانون خاوران برگزار شده بود شرکت کردند. گروه موسيقي رومي در اين برنامه به اجراي موسيقي زنده پرداخت و برخي ديگر از شرکت کنندگان در اين جلسه به سخنراني و سرودن شعر پرداختند و ياد هموطنان خود را که در زندانهاي ايران به قتل رسيدند گرامي داشتند. حميد مجتهدي، وکيل ايراني - کانادايي و عضو وکلاي بدون مرز در سخنراني خود به مبحث حقوق بشر و اسلام پرداخت و با ذکر شواهد و قرائن مختلف و بحث پيرامون حقوق زن و مرد در متون اسلامي و کتب مختلف و جايگاه حقوق بشر در اسلام را مورد بررسي قرار داد. ليلي پورزند، ديگر وکيل ايراني کانادايي شرکت کننده در اين گردهمايي بود که در سخنراني خود به رويکردهاي مختلف سرکوب، شکنجه و قتل زندانيان و ناراضيان سياسي در ايران پرداخت. مريم اقوامي (راديو فردا): گروهي از ايرانيان مقيم تورانتو در يک گردهمايي براي يادبود زندانيان سياسي اعدامي سال 1367 در ايران که به همت کانون خاوران برگزار شده بود شرکت کردند. گروه موسيقي رومي در اين برنامه به اجراي موسيقي زنده پرداخت و برخي ديگر از شرکت کنندگان در اين جلسه به سخنراني و سرودن شعر پرداختند و ياد هموطنان خود را که در زندانهاي ايران به قتل رسيدند گرامي داشتند.
حميد مجتهدي، وکيل ايراني کانادايي و عضو وکلاي بدون مرز در سخنراني خود به مبحث حقوق بشر و اسلام پرداخت و با ذکر شواهد و قرائن مختلف و بحث پيرامون حقوق زن و مرد در متون اسلامي و کتب مختلف و جايگاه حقوق بشر در اسلام را مورد بررسي قرار داد. ليلي پورزند، ديگر وکيل ايراني کانادايي شرکت کننده در اين گردهمايي بود که در سخنراني خود به رويکردهاي مختلف سرکوب، شکنجه و قتل زندانيان و ناراضيان سياسي در ايران پرداخت. خانم پورزند در بخشي از سخنراني خود چنين گفت:
صداي ليلي پورزند (حقوقدان، تورانتو): امروز اينجاييم تا ياد پدرانمان، مادرانمان، خواهران و برادرانمان و دختران و پسرانمان که آزاد انديشيدند و جان باختند را در اين ديار دور از وطن زنده نگاه داريم. اعدامهاي انقلابي که جهت پاکسازي محيط از هرگونه تفکر متفاوت و مستقل صورت گرفت داغ ننگي است بر پيشاني هويت تاريخ سياسي معاصر ايران، جسم بيجان گوهران کمياب به خاک سپرده مي شود ولي افکارشان همواره در فضاي انديشه سياسي موج مي زند. بازماندگان اين نوع خشونتهاي سياسي دردي مشترک را تجربه مي کنند. آنان زخمي چرکين بر دل دارند که مرحم آن نه انتقام، بلکه آزادي است.
وي افزود:
صداي ليلي پورزند: مادران، خواهران، همسران و دختران بازمانده از فاجعه اعدامهاي سياسي سال 1367 همان دردي را در جان حس مي کنند که پرستو فروهر پس از ديدن پيکر پاره پاره مادر و پدر گرانقدر خود بر دل حک کرد. اين همان دردي است که مادران چشم به در دوخته دانشجويان زنداني به دوش مي کشند. اين همان انگيزه زهرگوني است که زنان خانه نشين را براي نجات همسرانشان از بند به ميدان سياست کشيد، زناني که امروز نه در پستوي خانه ها، بلکه در سرنوشت تاريخي سياسي ايران نقش آفريني مي کنند. اين همان داغي است که بر دل تک فرزند زهرا کاظمي نشست و گدازندگي آن جان همه ما را سوزاند. اين همان غم نهاني است که در چشم فرزندان زندانيان سياسي موج مي زند، همان غمي که مسير زندگي آنان را دگرگون مي کند و آنان را خودخواسته يا ناخواسته از عادي زيستن به ميدان آزادي خواهي و حق طلبي مي کشاند و از آنان فعالان سياسي و حقوق بشر مي سازد. اين همان داستان تنهايي من است که از سنين خردسالي وحشت رفتن و بازنگشتن هميشگي پدر و مادرم را لحظه به لحظه در زندگي تجربه کردم. همان دردي که به من مقاومت آموخت و چراغ راه زندگيم شد.
خانم پورزند در خاتمه گفت:
صداي ليلي پورزند: فريادهاي من در کنار اقيانوس بي انتهاي آرام در کرانه غربي اين سرزمين در زمان دستگيري مادرم و ناله هاي شبانه من در خيابانهاي يخ زده و تاريک اين شهر در هنگام ناپديد شدن پدرم درد من نيست، درد ما است، بياييد اين درد را با هم فرياد کنيم. راه ما قدم گذاردن و درنورديدن جاده دموکراسي است، مسيري که ما را به اوج قله بالندگي تفکر مي رساند. قله اي که مبدا صعود روح انساني است، روحي که آماده پرواز در بيکران انديشه است، انديشه اي که نقطه معراج آن آزادي است. مبارزه در راه دستيابي به آزادي انديشه و بيان راه مشترک ما است. بياييد اين جاده را با هم درنورديم.
