يک نماينده مجلس خواستار تصفيه فرهنگي جامعه، شکستن قلم‌ها و اخراج استادان «ناصالح» دانشگاه‌ها شد

محمد تقي رهبر، نماينده اصفهان و عضو کميسيون فرهنگي مجلس شوراي اسلامي، استراتژي مشخص فرهنگي مجلس هفتم را بر مبناي اصول اسلام و انقلاب دانست و گفت بايد قلم کساني که قصد ضربه زدن به انقلاب و نظام اسلامي دارند شکسته شود و پوشش لباس شرعي در دانشگاهها و محدود شدن روابط دانشجويان دختر و پسر عملي گردد و در صورتي که نتوان امر جداسازي در د انشگاهها را به سرانجام رساند، بايد آن را با ايجاد روشهاي شرعي و قانوني عملي ساخت. وي بر تصفيه فرهنگي به عنوان يکي از ضرورتهاي امروز جامعه ايران تاکيد کرد و گفت: بايد با اخراج استادان ناصالح درصدد پاسخگو کردن مسئولان امر برآييد. دکتر سعيد پيوندي، استاد جامعه شناسي در دانشگاه پاريس و کارشناس مسائل آموزش در ايران، در مصاحبه با راديوفردا مي گويد اميدواريم که اينها فقط اظهارات شخصي يک مسئول باشد، تا اينکه آغاز يک جريان مهمي که مي تواند سياسي - فرهنگي باشد و ما در سالهاي پيش بارها شاهد آن بوديم. فريبا مودت (راديو فردا): محمد تقي رهبر، عضو کميسيون فرهنگي مجلس شوراي اسلامي در گفتگو با خبرنگاران استراتژي مشخص فرهنگي مجلس هفتم را بر مبناي اصول اسلام و انقلاب دانست و خواستار اصلاحات شد، اما او گفت منظورش از اصلاحات به معناي باب شده امروز آن در جامعه نيست، بلکه بايد قلم کساني که قصد ضربه زدن به انقلاب و نظام اسلامي دارند شکسته شود و پوشش لباس شرعي در دانشگاهها و محدود شدن روابط دانشجويان دختر و پسر عملي گردد و در صورتي که نتوان امر جداسازي در د انشگاهها را به سرانجام رساند، بايد آن را با ايجاد روشهاي شرعي و قانوني عملي ساخت. نماينده اصفهان و عضو کميسيون فرهنگي مجلس همچنين بر تصفيه فرهنگي به عنوان يکي از ضرورتهاي امروز جامعه ايران تاکيد کرد و گفت: بايد با اخراج استادان ناصالح درصدد پاسخگو کردن مسئولان امر برآييد. نازي عظيما در گفتگويي با دکتر سعيد پيوندي، استاد جامعه شناسي در دانشگاه پاريس و کارشناس مسائل آموزش در ايران به سخنان محمد تقي رهبر پرداخته است. او اين گفتگو را با اين سئوال آغاز کرده است که اساسا منظور اين نماينده مجلس هفتم از تصفيه فرهنگي و اخراج استادان دانشگاه نشانه حرکتي تازه است يا صرفا اظهار نظر شخصي يک نماينده. سعيد پيوندي (استاد جامعه شناسي، پاريس): اظهار نظر آقاي رهبر در زمينه مسائل دانشگاهها و مساله فرهنگي خيلي اظهارات مهمي هستند و اميدواريم که اينها فقط اظهارات شخصي و درواقع اتفاقي يک مسئول باشد تا اينکه آغاز يک جريان مهمي که مي تواند سياسي فرهنگي باشد و ما در سالهاي پيش بارها شاهد آن بوديم. دانشگاههاي ايران در سالهاي بعد از انقلاب شاهد انقلاب فرهنگي بودند، در جريان انقلاب فرهنگي حدود شش هزار استاد اخراج شدند يا اجبارا بازنشسته شدند، حدود 30 هزار دانشجو اخراج شدند. در آن زمان گفته مي شد که با اين کار ديگر دانشگاههاي براي هميشه تصفيه مي شوند، عناصر آمريکايي يا وابسته به رژيم گذشته از دانشگاه بيرون گذاشته مي شوند و من فکر مي کنم که در حقيقت تجربه اين دوره نشان داد که با اين روشها و شيوه ها چيزي که آنها اسمش را تصفيه فرهنگي مي گذارند يا درواقع همراه کردن دانشگاهها با حرکت نظام، اين اتفاق نخواهد افتاد، براي اين که دانشگاه مرکز توليد علم است، مرکز تفکر انتقادي است، مرکز نقد است و بنابراين نمي شود يک دانشگاهي را به وجود آورد که در آن همه چيز به همان روالي باشد که حکومتها مي خواهند يا دستگاههاي دولتي مي خواهند، همچنين چيزي در هيچ جاي دنيا اتفاق نمي افتد. بنابراين اين حرکت در گذشته هم اجازه نداده، بارها در سالهاي پيش اين مساله مطرح شده، خوشبختانه ديگر به شکل آن سالهاي 59، 60 و 61 يعني دوره انقلاب فرهنگي و بستر دانشگاهها، تا آنجا کار کشيده نشده، ولي اميدواريم اين دفعه هم فقط در حد اظهارات حاشيه اي باشد، چون ضربه اي که آن دوره به دانشگاههاي ايران خورد، هنوز من فکر مي کنم در برخي از رشته ها نتوانستيم جبران کنيم و هنوز درواقع عواقب و پيامدهاي آن را داريم مي پردازيم. نازي عظيما (راديو فردا): آقاي محمد تقي رهبر بر مساله پوشش حجاب در دانشگاهها و محدود کردن روابط دانشجويان دختر و پسر تاکيد کرده و گفته در صورتي که نشود امر جداسازي را در دانشگاهها به سرانجام برسانيم، بايد آن را با ايجاد مرزهاي شرعي و قانوني به عمل در بياوريم. شما در اين باره چه نظري داريد؟ سعيد پيوندي: در مورد شکستن قلمها من فکر مي کنم در 25 سال گذشته قلمهاي خيلي خيلي زيادي در اين کشور شکسته شد، ايران امروز از طرف خبرنگاران بدون مرز سازمان عفو بين المللي يا بقيه سازمانهاي حقوق بشر به عنوان بزرگترين زندان خبرنگاران در دنيا شناخته شده، بنابراين من فکر مي کنم که در اين زمينه زياد کوتاهي به آن صورت نشده و به اندازه کافي واقعا نويسندگان ما، روشنفکران ما و يا روزنامه نگاران ما و همينطور استادان دانشگاه تحت فشار بودند و همين الان هم در دانشگاهها در واقع حراست دانشگاه و يا بقيه نهادهايي که نقش فشار بر استادان و دانشجويان را ايفا مي کنند به اندازه کافي دانشجويان و استادن فشار مي آورند و مي شود گفت به جرات که دانشگاههاي ايران از اين نظر يکي از بسته ترين کانونهاي علمي در دنيا هستند و يکي از همان دلايلي است که باعث مي شود ايران نتواند با دنيا ارتباط درخورد وضعيت فعلي آموزشي ايران پيدا کند. اما آنچه که مربوط به روابط دختر و پسر مي شود، من فکر مي کنم در اين مورد هم ما مي توانيم بگوييم که جوانان ايران الان به اندازه کافي تحت فشار هستند در دانشگاهها و بيرون دانشگاهها، دولت به اندازه کافي دخالت مي کند در اموري که کاملا خصوصي هستند و مربوط به امر فردي درواقع شهروند اين جامعه هست مانند لباس پوشيدن يا چيزهاي ديگر و اين که ما بخواهيم در دانشگاهها تا اين حد به طور قيم مابانه بخواهيم دخالت کنيم در امور دانشگاهها، در گذشته هم تلاش شده و تجربه اش ناموفق بوده و جوانان يک طور ديگر مي خواهند زندگي کنند و دنيا يک طور ديگر دارد زندگي مي کند و من فکر مي کنم که دوباره رفتند به طرف اين شيوه ها به جز اين که درگيري بوجود بياورد و جوانان را بيشتر تحريک مي کند و محيط دانشگاه را به طور جدي واقعا دوباره ناامن کند و البته ناامني اجتماعي و عدم امنيت اجتماعي و عدم امنيت فرهنگي در اين جامعه به وجود بياورد و دامن بزند و آن عواقبي که اين عدم امنيت دارد يعني فرار مغزها يا نااميد شدن جوانان يا رويگرداني جوانان از فعاليتهاي فرهنگي و اجتماعي، هيچ نتيجه ديگري نخواهد داشت.