فراخوان خانم شیرین عبادی برای گردهمائی در اعتراض به اعدام کودکان و نوجوانان: مصاحبه با خانم مهرانگیز کار

خانم شیرین عبادی، فعال حقوق بشر و برنده جایزه نوبل صلح سال 2003 از وزارت کشور تقاضا کرد برای تظاهراتی در مخالفت با مجازات و اعدام کودکان در پارک لاله مجوز صادر کند. خانم مهرانگیز کار، حقوقدان و فعال حقوق بشر، در مصاحبه با رادیوفردا می گوید لایحه ای که برای اصلاح قانون مجازات کودکان از سوی قوه قضائیه به مجلس داده شده است، اقدام مثبتی است ولی می افزاید مطابق ماده 49 قانون مجازات اسلامی که در آن تعریف شرعی از طفل ملاک اعتبار دانسته می شود، جلوی تصویب لایحه پیشنهادی قوه قضائیه را می گیرد. وی می گوید در صورتی که منظور قوه قضائیه اعدام مجرمان صغیر بعد از رسیدن آنها به 18 سال باشد، این به معنی تشدید مجازات است. خانم کار می گوید خانم شيرين عبادي دعوت عامي کردند از مردم براي روز 19 آبانماه، ساعت 3 تا 5 بعداز ظهر در پارک لاله تا اين که مردم آن مطالبات خودشان را براي موضوع حقوق کودک مطرح بکنند و به طور مسالمت آميز بخواهند از دستگاه حاکمه کشور، که بخصوص موضوع اعدام زير 18 ساله ها را مورد توجه خاص قرار بدهند. خانم کار می افزاید مردم ایران از خشونت خسته شده اند. خانم شيرين عبادي فعال حقوق بشر و مدافع حقوق کودکان براي مخالفت و مجازات اعدام کودکان فراخوان داد. مهرانگيز کار فعال حقوق بشر، با اعلام اين خبر گفت: خانم عبادي براي روز دوشنبه 19 آبان از وزارت کشور درخواست مجوز کرد. رادیوفردا در مصاحبه با خانم کار، ضمن اشاره به اين که قوه قضائيه نيز در اين زمينه لايحه اي به مجلس داده است، مي پرسد با توجه به ترکيب مجلس اين لايحه چقدر شانس تصويب دارد و در صورت تصويب پس از گذشتن از صافي شوراي نگهبان و طي کردن روند قانوني معمول، به نظر شما تا چه حد خواستهاي فعالان حقوق کودکان را تامين خواهد کرد؟ مهرانگيز کار (حقوقدان و فعال حقوق بشر، باستن): البته صداي خوبيست که از درون قوه قضائيه شنيده مي شود و به نظر مي‌رسد دارد فهميده مي‌شود برخي از مسائلي که لازمه‌اش تجديد نظر در قوانين است. و البته مي دانيد که ساختار فکري و جناحي مجلس هفتم خيلي سازگاري دارد با قوه قضائيه، بنابراين آنچه که مورد تاييد قوه قضائيه باشد، اين مجلس با نگاه مثبت دنبال مي کند. اما در اينجا يک بحث حقوقي هم وجود دارد. به هر حال ناگزير هستند که قالب‌ها و چارچوب‌هاي قوانين را هم در نظر بگيرند. ما يک ماده‌اي داريم در قانون مجازات اسلامي که مي‌تواند مانع يک چنين مصوباتي باشد. ماده 49 قانون مجازات اسلامي از يک طرف مي‌گويد که اطراف در صورت ارتکاب جرم مبري از مسئوليت کيفري هستند. از طرف ديگر مي‌گويد طفل کسي است که هنوز به بلوغ شرعي نرسيده، و بعدا قانون مدني بلوغ شرعي را تعيين کرده. مي گويد براي دختران 9 سال به سال هجري قمري است و براي پسران 15 سال. حالا براي حقوقدانان اين پرسش مطرح است که با وجود اين مواد قانوني و بخصوص ماده 49 قانون مجازات اسلامي، منظور از طرح يک چنين موضوعي و کوشش براي تصويبش چيست؟ آيا فقط تسکين افکار عمومي است که برآشفته شده از وقايع اخيري که جان کودکان را تهديد کرده؟ يا اين که يک اراده و حسن نيتي پشت سر اين قضيه است. که اگر اين اراده هم باشد، باز بايد به اين فکر کنيم که منظورشان چيست؟ آيا منظورشان اين است کسي را که زير 18 سال است و جرمي مرتکب شده که قانون برايش اعدام تعيين کرده، محکومش مي کنند به اعدام، منتهي اعدام را در حقش بعد از 18 سالگي مي خواهند اجرا کنند که به قول همکار ما آقاي بهمن کشاورز، اين مي شود اساسا تشديد مجازات. يا اين که مي گويند که اساسا حکم اعدام در مورد زير 18 ساله ها صادر نشود، که اگر اين نظر باشد، اين نظر بسيار نظر انساني و حقوق بشري است. اما همان طور که گفتم مشکلات خودش را دارد. اين که چگونه شوراي نگهبان متقاعد شود به موضوع با وجود ماده 49، اينها همه بحثهايي است که به نظر مي رسد دشوار خواهد کرد. مريم احمدي (راديو فردا): گفتيد اين ممکن است اقدامي باشد برخاسته از حسن نيت قوه قضائيه يا ممکن است نتيجه فشارهايي باشد که در سطح جامعه وجود دارد. خواستم اگر ممکن باشد يک مقدار به اين جنبه بپردازيد و اين که در سطح فرهنگي و اجتماعي مساله اعدام جوانان چقدر نامطلوب است و نيم پذيرند. مهرانگيز کار: يک موضوع کلي را من مي خواهم مطرح کنم. جامعه ايران از خشونت خسته شده. و اتفاقا از خشونتهاي قانوني خيلي خسته شده. چون تجربه به او فهمانده که خشونت‌هاي قانوني راه حل مسائل اجتماعي نيست. به همين دليل در حال حاضر اين جامعه بالقوه ضدخشونت است. مردم با شلاق با سنگسار با انواع و اقسام اعدام‌ها اين سال‌ها خيلي برخورد کردند و خسته هستند. فشارهاي اجتماعي وقتي که بحث کودک در ميان مي آيد، هميشه بيشتر مي شود. در هر جامعه‌اي اين جور است. چون احساسات و عواطف عمومي نسبت به کودکان خيلي غليظ تر است. بنابراين اين فشارهاي اجتماعي از بعد از قضايايي که پيش آمد در مورد کودکان، واقعه اخيرش که هنوز هم مورد بحث است، دختري است به نام ژيلا و خوب، قوه قضائيه هم حتي اگر اين فشارهاي اجتماعي را درک کرده باشد، بايد گفت يقينا حسن‌نيت پيدا کرده و متوجه شده که بايد به مطالبات مردم توجه بکند و کوششي بکند براي تجديد نظر دربعضي از قوانين. م. ا.: آيا تلاشي هم مي شود براي سازمان دادن به اين نارضايتي‌ها و مخالفت‌ها در مقابل خشونت عليه کودکان؟ مهرانگيز کار: خوب البته مي دانيد که سازمان دادن در ايران کار مشکلي است. اما تشکل‌ها و سازمان‌هايي هستند که مدافع حقوق کودک هستند در ايران و اين کوشش‌ها را تا حالا داشتند، به صورت مکاتبه، به صورت گزارش نويسي، به صورت حتي به نظر من گزارش نويسي به محافل بين المللي، چون ايران همان طور که مي دانيد، امضا کننده کنوانسيون حقوق کودک است و اتفاقا جمهوري اسلامي هم امضا کرده کنوانسيون حقوق کودک را و بايد دولت ايران هر ساله گزارش بدهد به مراجع بين المللي درباره انطباق رفتار و کردار خودش نسبت به کودکان با اين سند حقوق بشري. ولي اخيرا اطلاع کردم خانم شيرين عبادي دعوت عامي کردند از مردم براي روز 19 آبانماه، ساعت 3 تا 5 بعداز ظهر در پارک لاله تا اين که مردم آن مطالبات خودشان را براي موضوع حقوق کودک مطرح بکنند و به طور مسالمت آميز بخواهند از دستگاه حاکمه کشور، که بخصوص موضوع اعدام زير 18 ساله ها را مورد توجه خاص قرار بدهند و يک فکري برايش بکنند. تا آنجايي که من اطلاع دارم ايشان از استانداري تقاضاي اجازه کردند براي برگزاري اين تجمع. ولي من اطلاع ندارم که اين اجازه را تا اين لحظه دريافت کردند يا خير؟