آژانس های کاریابی کارگران هندی را با وعده کار در کویت به عراق هدایت می کردند

سه کارگر هندی که پس از حمله شورشیان به یک کاروان کامیون در عراق جان سالم به در بردند، در بازگشت به هندوستان گفتند شرکت کاریابی که آنها را برای کار در کویت جلب کرده بود، آنها را وادار ساخت در کاروانی از کامیون به سوی عراق برانند. این سه کارگر بعد از فرار از عراق با کمک سفارت هند در کویت به سرزمین خود بازگشتند. بموجب بر آورد وزارت خارجه هندوستان، حد اقل سه میلیون و پانصد هزار نفر از کارگران هندی در کشورهای حوزه خلیج فارس به کارهائی از کارگری منازل گرفته تا مهندسی کامپیوتر و مدیریت شرکتهای تجاری اشتغال دارند. پس از ماجرای گروگانگیری هندی‌ها در عراق، دولت هند سفر شهروندان آن کشور را به عراق ممنوع کرد و گفت نمی‌تواند حفاظت از آنان را تامین کند. ضمناً قول داد که آزانس‌های کاریابی متخلف را نیز تنبیه کند. هرساله هزاران نفر از مردم هندوستان و کشورهای جنوب آسیا در جستجوی کار راهی خارج میشوند. آدم ربائی و گروگانگیریهای اخیر آشکار کرده است که بسیاری از آنان قربانی آژانسهای کار یابی‌ای هستند که به کارگران مهاجر وعده دستمزدهای هنگفتی برای کار در کشورهای عربی می‌دهند ولی بعد آنان را مجبور می‌کنند که در عراق کار کنند. این گزارش به ماجرای برخی از این کارگران می‌پردازد. بهروز نیکذات (رادیوفردا): بازگشت سه راننده کامیونِ هندی پس از گذراندن یکماه و نیم در اسارت و به گروگان گرفته شدن بار دیگر مشکلات جدی و سرنوشت هزاران هندی را که هر ساله در جستجوی کار به خارج از کشور خود میروند مطرح کرده است. بموجب بر آورد وزارت خارجه هندوستان، حد اقل سه میلیون و پانصد هزار نفر از کارگران هندی در کشورهای حوزه خلیج فارس به کارهائی از کارگری منازل گرفته تا مهندسی کامپیوتر و مدیریت شرکتهای تجاری اشتغال دارند. برغم شکوفائی اقتصاد هندوستان برخی فرصتهای بهتر را در خارج از کشور جستجو می‌کنند. زیرا معتقدند که سطح دستمزدها پائین است. در نواحی روستائی هندوستان زندگی مشکلتر است و حق انتخاب کمتر ، که ترکیب آن دو بعضی را در معرض شکار آژانسهای کاریابیِ سود جو قرار میدهد. دو نفر که هریک حدود هزار و صد دلار به یک آزانس کاریابی داده بودند که شغلی بعنوان راننده کامیون در کویت با حد اقل هفت برابر دستمزدی که در هندوستان ممکن است دریافت کنند ، برایشان بیابد می‌گویند پس از رسیدن به فرودگاه کویت نماینده آژانس گذرنامه آنها را گرفت و بعد آنها را به مکانی بردند که با یک دیوار بلند محصور شده بود و تنها از یک در می‌شد برای ورود و خروج استفاده کرد. به‌جز ما مردان بسیار دیگری نیز در آنجا بودند. پس از رسیدن به ما گفتند که باید کامیون‌ها را به عراق برانیم. بدون گذرنامه و و سیله بازگشت به هندوستان و غذا ندادن به آنها در صورت انصراف از کار ، هر دو نفر ناچار شدند که به عراق بروند. آنان خوشبختند که پس از حمله به کاروانی که آنها رانندگی کامیون را بعهده داشتند موفق به فرار شدند و با کمک کارمندان دولت هندوستان در کویت به کشور خود بازگشتند، ولی هنوز با پشت سر گذاشتن این ماجرا و با وجودی که حد اقل جان خود را در این را نباختند هنوز بیکارند و بدهکار. پس از ماجرای گروگانگیری هندی‌ها در عراق، دولت سفر شهروندان آن کشور را به عراق ممنوع کرد و گفت نمی‌تواند حفاظت از آنان را تامین کند. ضمناً قول داد که آزانس‌های کاریابی متخلف را نیز تنبیه کند. با این وجود بازگرداندن احتمالاً هزاران هندی که هنوز در عراق مشغول به کار هستند ، تقریبا غیر ممکن بنظر می‌رسد. هرچند پولی که آنها می‌فرستند غذای کافی بر سر سفره خانواده‌های آنها می‌گذارد، ولی این سوال را نیز مطرح میکند که آیا به از دست دادن جانشان می‌ارزد؟ متاسفانه این مسیری است که ناچار برخی باید یکی از آن دو را انتخاب کنند.