(rm) صدا | [ 4:32 mins ]
روزنامه وال استريت جورنال در یکی از سرمقاله های روزگذشته خود تحت عنوان «دموکراسي براي ايران» می پرسد چرا دولت جرج بوش اکراه دارد از ايرانيهايي که خواهان برانداختن حاکميت روحانيون اقتدارگرا هستند، حمايت کند؟ به نوشته اين روزنامه يکي از ياس آورترين استدلالهايي که در مخالفت با حمايت از اپوزيسيون حکومت ايران مي شود، اين است که برنامه هسته اي با غرور ايرانيها مربوط مي شود و هر دولتي که بر سر کار آيد، در صدد دستيابي به بمب هسته اي برخواهد آمد. اين روزنامه مي نويسد ولي ايراني دموکراتيک تهديد و خطر کمتري خواهد بود تا حاکميت کنوني که حامي اصلي حزب الله لبنان و شايد اکنون هم حامي القاعده است. وال استريت جورنال سپس خواهان حمايت کاخ سفيد از حرکتي که براي انجام همه پرسي در ايران آغاز شده، شده است و ابراز اميدواري مي کند که در تهران نيز شاهد تکرار صحنه هايي مانند آنچه اين روزها در اوکراين مي گذرد، باشيم. چرا دولت جرج بوش اکراه دارد از ايرانيهايي که خواهان برانداختن حاکميت روحانيون اقتدارگرا هستند، حمايت کند؟ اين پرسشي است که روزنامه وال استريت ژورنال در مطلبي با عنوان «دموکراسي براي ايران» مطرح کرده است.
مينا بهارمست (راديو فردا): وال استريت جورنال مقاله خود را اين گونه آغاز مي کند که «ما مکررا مي خوانيم گزينه‌اي که بهترين راه حل براي رفع تهديد برنامه هسته‌اي ايران باشد، وجود ندارد و مسلما حمله پيشدستانه نظامي هم بهترين گزينه نيست. اگرچه گفته مي‌شود که بايد همچنان اين در را باز نگه داشت. اما نکته‌اي که براي ما روشن نيست اين است که چرا دولت جرج بوش تا اين حد از حمايت از ايرانياني که خواهان براندازي حاکميت روحانيون اقتدارگرا هستند، اکراه دارد؟»
وال استريت جورنال ادامه مي دهد: «عليرغم تلاش بسيار آيت الله خامنه اي و وفادارانش براي سرکوب مخالفان، مخالفت با حاکميت آنان در ايران زنده و پابرجاست و نمونه آن را روز دوشنبه شاهد بوديم که سخنراني محمد خاتمي، رئيس جمهوري اصلاح طلب در دانشگاه تهران، به مناسبت 16 آذر با اعتراضهاي مکرر دانشجويان قطع مي شد که مي پرسيدند بر سر وعده هاي شما براي آزادي چه آمد و او را به ضعف شديد در مقابل مخالفان دموکراسي متهم مي کردند.» وال استريت جورنال به خوانندگانش يادآوري مي کند که در ايران قدرت واقعي در دست ولايت فقيه و شوراي نگهبان انتصابي است که بايد صلاحيت همه کانديداهاي انتخابات را تاييد کند و آقاي خاتمي که با راي اکثريت مردم بر سر کار آمد، در پي رياست جمهوري خود، از موضعگيري قاطع در مقابل شوراي نگهبان خودداري کرده است و به نظر مي رسد در انتخابات رياست جمهوري سال آينده هم اقتدارگرايان قوه مجريه و مقام رياست جمهوري را در اختيار بگيرند.
وال استريت جورنال مي نويسد: شايعاتي هم هست که اکبر هاشمي رفسنجاني که زماني وزارت خارجه آمريکا و کميته روابط خارجي کنگره، او را شخصي واقعگر و پراگماتيسم توصيف مي کردند، علاقمند است در انتخابات رياست جمهوري آينده خود را نامزد کند. آقاي رفسنجاني همان کسي است که علنا گفته است ايران براي ترساندن اسرائيل بايد بمب هسته اي داشته باشد. وال استريت جورنال در ادامه مطلب تحليلي خود مي گويد اين فقط دانشجويان نيستند که از چنين دورنمايي براي کشورشان ناراضي اند، بلکه اخيرا گروهي از ايرانيها هم که بعضي از اعضاي تحکيم وحدت از آن جمله اند، با تشکيل کميته اي خواهان انجام همه پرسي درباره اختيارات ولي فقيه و قانون اساسي جمهوري اسلامي شده اند.
يکي از ياس آورترين استدلالهايي که در مخالفت با حمايت از اپوزيسيون طرفدار دموکراسي در ايران مي شود، اين است که برنامه هسته اي مساله اي است که با غرور ايرانيها مربوط مي شود و هر دولتي که در آنجا بر سر کار آيد، در صدد دستيابي به بمب هسته اي برخواهد آمد. اما براي کساني که اين گونه استدلال مي کنند، مسلما بايد روشن باشد که ايراني دموکراتيک تهديد و خطر کمتري خواهد بود تا حاکميت کنوني که حامي اصلي حزب الله لبنان و شايد اکنون هم حامي القاعده است. بحث غرور ملي ايرانيها در اين مورد هم احتمالا استدلال واردي نيست. چرا که روزنامه نيويورک تايمز در گزارش روز دوشنبه خود، گزارشي داشت درباره يک نظرسنجي که يکي از تحليلگران ايراني انجام داده است. مطابق اين نظرسنجي بسياري از ايرانيان معتقدند قصد روحانيون اقتدارگرا اين است که با دست يافتن به بمب هسته اي، حاکميت خود را براي 50 سال ديگر ادامه دهند.
وال استريت جورنال مطلب خود را اين گونه به پايان مي برد که : «اين امر هر چه بيشتر مورد توجه قرار مي گيرد که دولت جرج بوش که خود را متعهد به برقراري دموکراسي در خاورميانه و اکنون اوکراين مي داند، در مورد ايران حرف چنداني نمي زند. در اينجا مسئله فقط به انسجام سياست خارجي دولت آقاي بوش مربوط نمي شود، بلکه پاي امنيت ملي آمريکا مطرح است و زمان به نفع ما نيست. بد نيست که کاخ سفيد با اعلام حمايت خود از حرکتي که براي انجام همه پرسي در ايران آغاز شده، شروع کند و تصور اين که در آينده در تهران شاهد تکرار صحنه هايي مانند آنچه اين روزها در اوکراين مي گذرد، باشيم مشکل نيست.»
