جاي پاي ناصر خسرو قسمت اول

سال 1382 هزارمين زادروز ناصر خسرو قبادياني، حکيم، شاعر، فيلسوف، نويسنده و جهانگرد بزرگ پارسي زبان است. نخستين کسي که در شرق سفرنامه نوشت. شاعر خردگرايي که مي توان او را از آغازگران عصر روشنگري محسوب کرد. در اهميت و ارزش تاريخي سفرنامه ناصر خسرو همين بس که مارکوپولو، جهانگرد معروف اروپايي سفرنامه خود را 224 سال پس از او به رشته در آورده است. سفرنامه اي که سرمشق بسياري از اروپاييان جهانگرد در قرون وسطي و پس از آن بود. ناصر خسرو در سفرنامه خود درباره آنچه او را به سفر حج ترغيب کرد مي گويد: شبي در خواب ديدم که يکي مرا گفتي چند خواهي خوردن از اين شراب که خرد از مردم زايل کند. اگر به هوش باشي بهتر. من جواب گفتم که حکما جز اين چيزي نتوانستند ساخت که اندوه دنيا کم کند. جواب داد که بي خودي و بي هوشي راحتي نباشد، حکيم نتوان گفت کسي را که مردم را به بي هوشي رهنمون باشد، بلکه چيزي بايد طلبيد که خرد و هوش را بي افزايد. گفتم که من اين از کجا آرم. گفت جوينده يابنده باشد و پس سوي قبله اشارت کرد و ديگر سخن نگفت. و چنين بود که ناصر خسرو به راه افتاد و به گفته خود نيمه دي ماه پارسيان سال 414 يزدگردي سر و تن بشست و به مسجد جامع بشد و نماز بکرد و ياري خواست از خداوند به گزاردن آنچه بر وي واجب بود و دست بازداشتن از منهيات و ناشايست. در سلسله برنامه هاي راديوفردا با نام «جاي پاي ناصر خسرو»، رضا صابري درباره سفر خود، پيمودن مسير ناصر خسرو از مرو به مکه، سخن مي گويد.