(rm) صدا |
علي سجادي (راديو فردا): دکتر حسين دهش يار در مقاله اي در مقاله اي با عنوان «انتخابات و دموکراسي» در روزنامه «شرق» به موضوع مشروعيت نظامها و ارتباط آن با انتخابات پرداخته و با اشاره به مطالبي که درباره انتخاب جرج بوش به رياست جمهوري آمريکا گفته مي شود، مي نويسد: در آمريکا به جهت اين که سيستم بازتاب اعتقادات جمعي مردم است از مشروعيت طبيعي برخوردار است. و بدين روي است که شرکت مردم در انتخابات براي مشروعيت بخشي به سيستم نيست. شرکت مردم در انتخابات به منظور کلان آن به اين منظور انجام مي گيرد که در فرايند تخصيص منابع در جامعه گزينه خاصي حاکميت يابد. پس با وجود آن که از 200 ميليون آمريکايي واجد شرايط براي حضور در انتخابات در سال 2000 تقريبا يک سوم جمعيت کشور و در انتخابات ميان دوره اي سال 2002 اقليتي از راي دهندگان واجد شرايط خود را به پاي صندوقهاي راي رساندند، کسي از به خطر افتادن مشروعيت سيستم سياسي صحبت نمي کند. سيستم سياسي مشروعيت خود را در بستربنيان گرفتن بر اساس اصول و ارزشهاي مورد قبول اکثر مردم به دست آورده است و بدين روي است که نياز به انتخاب گسترده در انتخابات به وسيله مردم و در بسياري از موارد به وسيله سياستمداران احساس نمي شود. نويسنده ادامه مي دهد: انتخابات در بسياري از ممالک فرد محور انتخابات نه براي جهت دهي به توزيع منابع در جامعه بلکه براي اعتبار دادن به سيستم سياسي برگزار مي گردد.
دکتر نعمت احمدي حقوقدان و وکيل دادگستري نيز در گفت و گو با روزنامه «اعتماد» به مساله مشروعيت نظام و بحران مشروعيت پرداخته و در تعريف بحران مشروعيت مي گويد: کل کوچک شده يک دولت در واقع مثل يک خانواده است. وقتي پدر خانواده به بچه دروغ بگويد. وقتي آن قدر بي برنامگي داشته باشد که نتواند امور يوميه خانه را بگرداند، هر روز اين خانواده فقيرتر مي شود. تعداد افراد بيکار خانواده رو به فزوني مي گذارد و اين خانواده به تدريج تمام مشروعيت خود را از دست مي دهد. در اين جا ديگر نمي توان بر موج هيچ انگيزه اي سوار شد و به دنبال راه قرين گشت. نمي توان گفت چون مردم مسلمان هستند، چون اعتقادات ديني محکمي دارند، و امثال آن. طبيعي است که مردم مسلمان هستند. اما نمي توان از خاطر برد که همين مردم مسلمان تنها براي اسلام قيام نکردند. هرگز نمي توان خواسته هاي مردم را به دين اسلام محدود کرد. مشروعيت يک نظام سياسي هنگامي که قادر به برآوردن نخستين نيازهاي اعضاي جامعه خود نيست طبيعتا سير نزولي خود را خواهد پيمود. پديده هاي اجتماعي مانند فحشا، بيکاري، تورم، نااميدي به آينده در همه جاي دنيا ارتباط مستقيم با مشروعيت يک نظام سياسي دارد.
حسين عليزاده در روزنامه «انتخاب» در مقاله اي با عنوان «شد غلامي که آب جو آرد، آب جو آمد و غلام ببرد» ضمن بررسي وضع بحراني و انسداد حاصل از عملکرد جمهوري اسلامي بخشهاي افراطي دو جناح نظام را مسبب انسداد حاصل دانسته و سرزنش مي کند و در عين حال مدعي مي شود که فعاليتها و خواستهاي اصلاح طلبان از خارج از کشور و در ارتباط با کشورهاي خارجي نشات گرفته است و خواهان آن شده نظام جمهوري اسلامي کشورهايي مانند کانادا و اتحاديه اروپا را مجازات کند و مورد محاصره اقتصادي و سياسي قرار دهد. روزنامه «شرق» به موضوع مشروعيت نظامها و ارتباط آن با انتخابات پرداخته و با اشاره انتخاب جرج بوش به رياست جمهوري آمريکا ، مي نويسد: در آمريکا به جهت اين که سيستم بازتاب اعتقادات جمعي مردم است از مشروعيت طبيعي برخوردار است و شرکت مردم در انتخابات براي مشروعيت بخشي به سيستم نيست بلکه به اين منظور انجام مي گيرد که در فرايند تخصيص منابع در جامعه گزينه خاصي حاکميت يابد ودر ادامه با مقايسه انتخابات در کشورهاي فرد محور مي نويسد در اين ممالک انتخابات نه براي جهت دهي به توزيع منابع در جامعه بلکه براي اعتبار دادن به سيستم سياسي برگزار مي گردد. دکتر نعمت احمدي حقوقدان و وکيل دادگستري در گفت و گو با روزنامه «اعتماد» به مساله مشروعيت نظام و بحران مشروعيت پرداخته و با اشاره به اين که مشروعيت يک نظام سياسي هنگامي که قادر به برآوردن نخستين نيازهاي اعضاي جامعه خود نيست سير نزولي را خواهد پيمود، مي نويسد: نمي توان از خاطر برد که همين مردم مسلمان تنها براي اسلام قيام نکردند. هرگز نمي توان خواسته هاي مردم را به دين اسلام محدود کرد. «انتخاب» نيز در مقاله اي به قلم حسين عليزاده مدعي شده که فعاليتها و خواستهاي اصلاح طلبان از خارج از کشور و در ارتباط با کشورهاي خارجي نشات گرفته است و خواهان آن شده نظام جمهوري اسلامي کشورهايي مانند کانادا و اتحاديه اروپا را مجازات کند و مورد محاصره اقتصادي و سياسي قرار دهد.
