يك عكس خبرگزاري فرانسه از زلزله زدگان بم در مسابقه عكاسي ورلد پرس فوتو World Press Photo دوم شد

فرين عاصمي (راديوفردا): عطاءالله طاهركناره متولد سال 1351 در تهران است. وي از سال 1371 عكاسي را با روزنامه همشهري شروع كرد و تاكنون همكاري خود را با اين روزنامه و خبرگزاري فرانسه ادامه داده است. وي تاكنون در چندين مسابقه و جشنواره عكاسي در داخل و خارج از ايران شركت كرده و جوايزي برده ولي اين نخستين بار است كه وي در مسابقه جهاني ورلدپرس فوتو به مقام دوم دست مي يابد. عطاءالله طاهر كناره كه از اولين عكاساني است كه بعد از زلزله بم در آنجا حضوريافت، در باره حال و هواي اين شهر بعد از زلزله مي گويد: عطاءالله طاهركناره (تهران): ساعت هشت صبح بود كه از دفترمان با من تماس گرفتند و گفتند كه يك همچه اتفاقي افتاده. منتهي، تاآن موقع هيچ اخباري كه فاجعه تا چه حد مي تواند وسعت داشته باشد را نمي دانستيم. ما با پرواز ساعت ده صبح كه اولين پروازي بودكه به سمت كرمان مي رفت خودمان را رسانديم و ساعت يك و نيم بعد از ظهر وارد شهر شديم. وقتي وارد شهر شديم فقط اسمي از شهر بود و واقعا نمي شود گفت منظره اي از شهر آنجا بود. يك ويرانه اي بود كه مثل اين فيلم هائي كه يادم است از جنگها و اينها نشان مي دادند، كاملا تخريب شده بود و مردمي كه جنازه ها را كنار پياده رو ها گذاشته بودند و جلوي خانه شان بهت زده همديگر را نگاه مي كردند و اصلا نمي دانستند چكار كنند. و حتي يادم است يك جاهائي كه مي ايستاديم عكس بگيريم، وقتي وارد آن جمع مي شديم تازه مي فهميدند چه اتفاقي افتاده. با ديدن دوربين و اينها مي زدند زير گريه و خيلي بد بود. اصلا تصور همچين صحنه هائي را نداشتم. ف.ع.: با اين حال و هوائي كه توصيف مي كنيد، شما آن لحظه فكر مي كرديد عكس تان در مسابقه به مقام دوم برسد و اصلا شركت بدهيد عكس تان را در مسابقه ورلدپرس فوتو؟ عطاءالله طاهر كناره: نه، اصلا. مي گويم اصلا آنقدر كه فاجعه انساني زيادبود به كارم هم نمي توانستم فكر كنم يعني بعضي جاها خودم بي اختيار مي شدم و من هم گريه مي كردم. يعني همين عكسي كه در ورلد پرس مقام آورده اواسط كار من واقعا تحت تاثير قرار گرفته بودم و با چشمان گريان عكاسي مي كردم و اين مسئله كه در كار ما هست پيش آمد كه اين وسط مي تواني كمك كني يا بايد كارت را انجام بدهي. اين سئوالي است كه در عكاسي هنوز بي جواب است. ف.ع.: شما از آن آقائي كه عكس گرفتيد از او و دو تا پسرش را بغل كرده بود، يك مقدار صحبت كنيد. عطاء الله طاهر كناره: خيلي غيرمنتظره چون آن قبرستان در يكي از روستاهاي اطراف بم است كه به نام بورا مشهور است اما اسم نقشه آن بروات است گويا. ما وارد قبرستان كه شديم ديديم يك سري جنازه ها را به رديف چيده اند. معلوم بود وانت هائي كه جنازه ها را مي آوردند، همانجا گذاشته بودند كه اقوامشان بيايند و شناسائي كنند و ما از ماشين مان پياده شديم و رفتيم به سمت اينها كه عكس بگيريم و ديديم در كنار ما دو نفر دارند مي آيند سمت جنازه اين بچه ها. تا رسيد معلوم شد كه اين پدرشان بود و عموشان هم كمك كرد كه اينها را دوش گرفت و خيلي غير منتظره و هيچ برنامه اي چيزي نبود و من اين سوژه را تا انتها كه دفن مي كنند عكاسي كردم. در خبرگزاري فرانسه اين را من يك يك مجموعه پنج عكسي فرستاده بودم و روزنامه هائي كه همان روز در آمدند، چون اين عكس ها روز دوم گرفته شده بود، اكثر روزنامه ها و مجلات گويا اين عكس ها را كار كرده بودند و يكي از بيسابقه ترين عكس هائي بود كه در خبرگزاري فرانسه استفاده شده بود. ف.ع.: كلا وضعيت عكاسي خبري را در ايران جطور مي بينيد؟ عطاءالله طاهر كناره: الان خيلي خوب شده يعني الان با اضافه شدن روزنامه ها و رنگي بودن روزنامه ها و آمدن جوانها و آكادميك برگزار شدن عكاسي در دانشگاه ها تدريس آن در موسسات آزاد، اينها خيلي كمك كرده كه عكاسي رشد كند. ف.ع.: در مورد اين مسابقه ورلدپرس فوتو توضيح بدهيد لطفا كه قبل از شما آيا يك عكاس ايراني توانسته برنده بشود در اين مسابقه؟ عطاءالله طاهر كناره: من خودم حضور ذهن قبلي ندارم ولي آنطور كه شنيدم مثل اينكه در ورلدپرس گويا آقاي صمديان هم جايزه داشته اند. بعد جيزي نمي توانم بگويم غير از اينكه خيلي دوست ندارم اين جوايز را در اينجور وقايع كه واقعا دلخراش بود و هرچقدر بگويم وصف حال آن آدمي كه آنجا بوده نمي شود. عطاءالله طاهركناره متولد سال 1351 ، كه عكس او براي خبزگزاري فرانسه از زلزله زدگان بم در مسابقه جهاني World Pres Photo به مقام دوم رسيد، در مصاحبه با راديوفردا مي گويد اين عكس كه پدري را در حال دفن دو فرزندش نشان مي دهد، بخشي از يك مجموعه پنج عكسي بودكه دو روز بعد از زلزله گرفته شد و در خيلي از روزنامه ها و مجلات جهان به چاپ رسيد. وي مي افزايد عكاسي خبري در ايران با وجود روزنامه هاي رنگي، تدريس دانشگاهي و خصوصي و نمايشگاه ها، پيشرفت كرده است. وي مي افزايد هنگامي كه روز بعد از زلزله به بم رسيد، از ميزان شدت خرابي شهر به حيرت افتاد.