تلقي جمهوري اسلامي از تعهدات به سازمان بين المللي انرژي اتمي در باره تعليق غني سازي اورانيوم

بهمن باستاني (راديوفردا): نشريه جينز اينتليجنتز ريوي يو Jane’s Intelligence Review در شماره اين ماه خود مقاله اي دارد درباره ايران مساله فعاليتهاي هسته اي جمهوري اسلامي ايران. «اد بلانش،» نويسنده اين مقاله مي‌گويد: ايران مسئله ممنوعيت غني سازي اورانيوم را در هاله اي از ابهام نگه داشته است. راديو فردا گفت و گويي دارد با اد بلانش خبرنگار روزنامه ديلي استار در بيروت که براي نشريات Jane’s هم مي‌نويسد: شهران طبري (راديوفردا): اد بلانش در مقاله اش از قول مقامات غربي مي‌نويسد: ايران حتي قبل از امضاي قرار داد الحاقي منع ازدياد سلاحهاي هسته اي، هنوز هم سانتريفيوژهاي مدل P1 مونتاژ مي‌کند. در روز 12 فوريه هم معلوم شد که نقشه مدل پيشرفته تر آن را که مدل P2 باشد، در اختيار دارد. از آقاي بلانش مي‌پرسم که همان طور که خودتان گفتيد جامعه بين المللي معتقد است وقتي ايران قرار داد الحاقي را امضا کرد، معنايش اين بود که تمام فعاليتهاي مربوط به غني سازي اورانيوم را متوقف خواهد کرد. اما ايران مي‌گويد برنامه هايش براي صلح است و حق دارد اين سانترفيوژها را تهيه کند، کدام درست مي‌گويند: اد بلانش: راستش پاسخ به اين سئوال بسيار دشوار است. آمريکا مي‌گويد ايران قصد دستيابي به سلاحهاي هسته اي دارد، درحالي که ايران آن را انکار مي‌کند. اما هر روز آژانس بين المللي انرژي اتمي، شواهد جديدي به دست مي‌آورد که نشان مي‌دهد که ايران سالهاست که در پي گردآوردن وسايل غني سازي اورانيوم بوده و بعلاوه الان معلوم شده که وسائل پيشرفته تري را نيز نسبت به گذشته دارد. ش. ط: از آقاي بلانش مي‌پرسم در مقاله تان از آقاي خرازي نقل کرده ايد که گفته است زحمت اثبات اين ادعاها به عهده آنهاييست که آنها را ابراز مي‌کنند. بعني ما مجبور نيستيم چيزي را ثابت کنيم. نظر شما در مورد اين واکنش وزير امور خارجه ايران چيست؟ اد بلانش: بايد بگويد که او داشتن سانتريفيوژهاي P2 را انکار نکرد. فقط گفت امريکاييها بايد ثابت کنند که ما آنها را نداريم. اين حرف با اين که بگويد ما اين سانتريفيوژها را نداريم کاملا فرق دارد. بعلاوه پس از فاش شدن اين که پاکستان به ايران فن آوري سانتريفيوژها را فروخته، کاملا منطقي است که ايران انترفيوژهاي P2 را که مدل بالاتر P1 است، داشته باشد. بنابراين پاسخ آقاي خرازي فقط يک پاسخ سربالاست. ش. ط: از نويسنده نشريه Jane’s در بيروت مي‌پرسم، آيا ايران پس از امضاي قرارداد الحاقي منع ازدياد سلاحهاي هسته اي، اجازه دارد اين وسايل را که توليد کننده اورانيوم غني شده است، داشته باشد؟ اد بلانش: خب، اين بخشي از مشکل کنوني است. چون تعريف اين که ايران پس از امضاي اين قرارداد چه مي‌تواند داشته باشد و چه نمي تواند داشته باشد، بوضوح توضيح داده نشده است. حال هر کس تعبير خود را از موضوع دارد. به نظر مي‌رسد ايران اين قرارداد را خيلي کلي تعبير مي‌کند. در حالي که آمريکا و آژانس اتمي با تعاريف مشخصتري آن را بيان مي‌کنند. حال اگر ايران بخواهد به همين تعبير خود ادامه دهد، من فکر مي‌کنم آينده اين قرارداد دچار بحران خواهد شد. ش. ط: از اد بلانش مي‌پرسم در مقاله تان هم اشاره کرديد که قرار و مدارهاي سه کشور اروپايي يعني آلمان، بريتانيا و فرانسه با ايران خيلي محکم نبوده و جاي ابهامهاي زيادي گذاشته. فکر مي‌کنيد اکنون به قرارداد ديگري در اين زمينه نياز باشد؟ اد بلانش : نه من فکر نمي کنم هيچ قرارداد ديگري لازم باشد. فقط فکر مي‌کنم ضوابط همين قرارداد موجود بايد بهتر روشن شود و حدود و ثغور آن معلوم گردد. وقتي اين کار انجام گرفت آن وقت جاي جدل نخواهد بود. اما آن طور که ايران نشان مي‌دهد، به نظر مي‌رسد مي‌خواهد راه خودش را دنبال کند و نه راهي که آمريکا و اروپا فکر مي‌کنند بر اساس اين قراردادها و توافقهاي اخير ايران بايد دنبال کند. اد بلانش خبرنگار روزنامه ديلي استار در بيروت که با نشريات Jane’s چاپ لندن هم همکاري مي‌کند، در مصاحبه با راديو فردا در مورد فعاليتهاي اتمي ايران مي‌گويد ايران ممنوعيت غني سازي اورانيوم را در هاله اي از ابهام نگه داشته است. وي مي‌گويد که آژانس بين المللي انرژي اتمي هر روز شواهد جديدي به دست مي‌آورد که نشان مي‌دهد که ايران سالهاست که در پي گردآوردن وسايل غني سازي اورانيوم بوده و حالا هم معلوم شده که طرح‌هاي پيشرفته تري هم دارد. وي با اشاره به مونتاژ سانتريفيوژهاي P1 و P2 در ايران، مي‌گويد ايران تعبير خودش را از قرارداد الحاقي منع ازدياد سلاحهاي هسته اي دارد و راه خودش را دنبال مي‌کند نه راهي را که اروپا و آمريکا فکر مي‌کنند بايد دنبال کند.