(rm) صدا |
علي سجادي (راديو فردا): سردبير آفتاب يزد در مقاله اي با عنوان امکانات ايران و مسؤليتهاي ما مي نويسد: در روزهاي اخير نام ايران بيش از هر زمان ديگري در محافل بين المللي مطرح است و اخبار مربوط به ايران پوشش وسيعي در رسانه هاي خارجي يافته است. گزارش مجامع حقوق بشري، اظهار نظرهاي گوناکون پيرامون فعاليت هسته اي ايران، حمله به لنج هاي ماهيگيري ايران توسط پليس امارات و قطر و نيز حمايت بي سابقه شيوخ خليج فارس از ادعاهاي امارات، سوژه هاي زيادي در اختيار رسانه هاي غربي و عربي قرار داده است.
اکنون به نظر مي رسد ديگر نبايد اين مسائل را موضوعات جدا از هم دانست. شايد ديگر مصلحت نباشد بيش از حد خود را با اخبار مربوط به شکست حزب توني بلر در انتخابات شهرداري لندن و نه بزرگ اروپائيان به سران دولتهاي خود در انتخابات پارلمان اروپا و مسائلي از اين قبيل سرگرم کنيم.
اگر کمي به عقب برگرديم به ياد مي آوريم که وقتي وسلي کلارک، يکي از افراد مورد نظر حزب دمکرات آمريکا براي کانديداتوري رياست جمهوري، عملکرد بوش در عراق را محکوم کرد، رسانه ملي ما او را يکي از فرماندهان ارشد نظامي امريکا معرفي و اظهار نظر او را با آب و تاب فراوان نقل کرد. در حالي که همين فرد حمله به ايران را يکي از اولويتهاي سياست خارجي خود، در صورت پيروزي در انتخابات رياست جمهوري آمريکا معرفي کرده بود! انعکاس توام با ذوق زدگي نظر سنجي هايي که کاهش محبوبيست بوش را نويد مي داد نيز تا آنجا ادامه يافت که رقيب اصلي بوش يعني جان کري بوش را به خاطر غفلت از ايران و متمرکز شدن بر عراق مورد انتقاد قرار داد.
پس امروز هم خوب است رقابتهاي دروني اروپاييان با يکديگر و مبارزه انتخاباتي جمهوريخواهان و دمکراتهاي امريکا را واگذاريم و به فکر خود باشيم.
محمد تقي فاضل ميبدي در روزنامه شرق با عنوان «مجلس و حقوق بشر» مي نويسد: هنوز روشن نيست موضع مجلس هفتم در رابطه با حقوق بشر چگونه خواهد بود؟ آيا هر آنچه را كه برآمده از دنياى غرب است يكسره كفر و باطل خواهد دانست؟ و آيا اين كه نگاه مشروط و مغفولى در برابر حقوق بشر خواهد داشت و اصلاً چنين مفهومى، حقوق بشر، در ذهن و ضمير آنان قابل تأمل و طرح است؟ نيك مى دانيم يكى از مسائل بنيادى كه در دنياى معاصر در باور آدميان راه يافته، و بر آن پاى مى فشارند حقوق انسان ها، به ويژه حق آزادى بيان، انديشه و ساير حقوق انسانى است، و فلسفه وجودى نهاد مقننه و حضور برگزيدگان مردم در صحن پارلمان احقاق حقوق شهروندان است.
نويسنده ادامه مي دهد:
ملت ايران چون روزگاران درازى زير حكومت استبداد بوده است لذا پى به حقوق حقه خود نبرده و يا كمتر و ديرتر برده است. دولت پس از دوم خرداد ?? و مجلس ششم، با توجه به نقدى كه بر آن وارد است، اساس كار خود را به گشايش و هموار كردن فضايى مى گذاشت كه از دنياى فرد محورى به درآيد و به حقوق بنيادين خود واقف و آگاه گردد. لهذا قوانينى كه در اين راستا گذرانيد، هر چند با مخالفت شوراى محترم نگهبان مواجه شد، ولى درخور تقدير و شايستگى است. فى المثل قانون منع شكنجه و تأديب از راه تعزير، اگر در روزگارى مفهوم معقولى داشت، در اين روزگار، در معاهدات جهانى، به عنوان نقض حقوق بشر تلقى مى گردد. هر كشورى كه بخواهد در برابر قانون منع شكنجه قد برافرازد، از معاهدات جهانى منعزل خواهد شد، و انزوا و انعزال در دنياى امروز يعنى محروميت از امتيازات سياسى و اقتصادى و ايجاد فقر و فلاكت و در نهايت تبعيض و تفاوت چيزى كه اسلام واقعى هرگز برنمى تابد و منافى با عزت انسان مى داند. مى دانيم اسلام منهاى عزت انسان و اسلام بدون سربلندى جامعه اسلامى، يعنى اسلام حاكمان و توجيه گران و سربلندى انسان مسلمان و جامعه دينى به شعار مرگ و نفرين و جنگ و جار و جنجال نيست. آفتاب يزد در مقاله اي با عنوان امکانات ايران و مسؤليتهاي ما مي نويسد: خوب است رقابتهاي دروني اروپاييان با يکديگر و مبارزه انتخاباتي جمهوريخواهان و دمکراتهاي امريکا را واگذاريم و به فکر خود باشيم. روزنامه شرق با عنوان «مجلس و حقوق بشر» مي نويسد: هنوز روشن نيست موضع مجلس هفتم در رابطه با حقوق بشر چگونه خواهد بود؟ آيا هر آنچه را كه برآمده از دنياى غرب است يكسره كفر و باطل خواهد دانست؟ و آيا اين كه نگاه مشروط و مغفولى در برابر حقوق بشر خواهد داشت و اصلاً چنين مفهومى، حقوق بشر، در ذهن و ضمير آنان قابل تأمل و طرح است؟
