نمايشگاه نادر آثار نقاشي اروپا در موزه متروپوليتن نوويورك

وقتي به فهرست نمايشگاه‌هاي عظيم نقاشي که امروز در موزه‌هاي نيويورک دائر است نگاهي بيندازيم، چنين به نظر مي‌رسد که انگار تمام موزه‌هاي عمده اروپا و موزه‌‌هاي بزرگ سراسر آمريکا، بهترين آثار مجموعه‌هاي غني خود را بسته‌بندي کرده‌اند و به نيويورک فرستاده‌اند. طرح‌هاي لئوناردوداوينچي، در موزه متروپاليتن، نقاشي‌هاي هانري ماتيس و پابلوپيکاسو، در نمايشگاه عظيم موزه هنر مدرن، امروز با نمايشگاه مانه- ولاسکوئز در موزه متروپاليتن رويهم مجموعه غني ازآثار اساتيد قديم و جديد هنر نقاشي را يکجا در اين شهر گردهم آورده‌اند. آقاي مايکل کيملمن، منتقد هنري روزنامه نيويورک تايمز که از در دسترس بودن اينهمه نقاشي طراز اول در نمايشگاه‌هاي جديد موزه‌هاي شهر به هيجان آمده است، مي‌نويسد به خاطر ندارد وقت ديگري را که چنين فرصتي در شهر براي يک علاقمند نقاشي وجود داشت و به خوانندگان خود توصيه مي‌کند که ازاين فرصت گرانبها استفاده کنند زيرا ممکن است به زودي نظير آن دست ندهد. جذابيت نمايشگاه مانه – ولاسکوئز، مجموعه خيره کننده آثار ولاسکوئز است در اين نمايشگاه، هنرمندي که او را بزرگترين نقاش تاريخ مي‌شناسند و جالب است که وقتي مانه، نقاش برجسته دوره امپرياليسم به مادريد رفت و آثار ولاسکوئز را ديد، گفت با وجود چنين هنرمندي، نمي‌داند چرا ديگران زحمت نقاشي کردن به خود مي‌دهند و افزود که ديدن نقاشي‌هاي ولاسکوئز به او اميد و جرات عميقي بخشيد. و نمايشگاه مانه ولاسکوئز نيز با دو اثر برجسته از اين دوهنرمند در کنار هم شروع مي شود، نقاشي مشهور مانه از خواننده برجسته اپرا ژان باپتيست فوره Jean-Baptiste Faure, و نقاشي اي که ولاسکوئز از چهره Pablo de Valladolid ساخته است، که منبع الهام تابلوي مانه بود. اين نمايشگاه، که ابتدا در پاريس به صورت ديگري عرضه شده، در آمريکا تکميل شده است و در اطاق‌هاي مختلف آن با خلاصه دست‌چين شده‌اي از تاريخ نقاشي فرانسه واسپانيا روبرو هستيم. دو اطاق اول گذاري است از نقاشي اسپانيا در قرن هاي 17 و 18 پس از آن چند اطاق به مرور در آثار ادوارد مانه اختصاص داده شده است، که به حق يا ناحق، يکي از پدرهاي امپرسيونيسم لقب گرفته است، هرچند همه کارهاي اوشباهت چنداني به امپرسيونيست ها که همزما ن با او بودند ندارد. بخش ديگري از نمايشگاه، نگاهي است به نقاشي قرن 19 در آمريکا تحت تاثير نقاشي هاي مانه، دگا و کوربه، از نقاش‌هاي اسپانيائي، به خصوص ولاسکوئز. آنچه اين نمايشگاه را ممتاز و برجسته کرده است اين است که به قول منتقدان، در گزينه‌ها سطح نقاشي هرگز از متعالي پائين‌تر نمي‌آيد. ايرادي که منتقدان به اين نمايشگاه گرفته‌اند، يکي سوژه آن است و تلاشي که براي اثبات تز تاثير نقاشي اسپانيا بر نقاشي فرانسه در گزينه‌هاي آن به خرج رفته‌است، و ديگر مجموعه قشنگ نقاشي هاي قرن 19 آمريکائي است که هرچند وجودشان در موزه متروپاليتن نيويورک مناسب به نظر مي‌رسد اما تيتر نمايشگاه که تاثير نقاشي اسپانيا بر نقاشي فرانسه است را در منعکس نمي‌کنند. کساني که ديروز در سرماي زمستاني بيرون موزه متروپاليتن صف کشيدند تا براي ديدن اين نمايشگاه فرصت را از دست ندهند، بعد از ديدن آن يقين داشتند که بارها طي دو سه ماهي که اين تابلو ها در نيويورک است براي ايستادن در برابر عظمت هنر ولاسکوئز و مانه، به موزه متروپاليتن بازخواهند گشت. نمايشگاه شاهكارهاي نقاشي اروپا در موزه متروپوليتن نوويورك افتتاح شد. وقتي به فهرست نمايشگاه هاي عظيم نقاشي كه امروز در نيويورك داير است نگاه مي كنيم، چنين بنظر مي رسد كه تمام موزه هاي عمده اروپا و سراسر آمريكا بهترين آثار مجموعه هاي خود را به نيويورك فرستاده اند. مايكل كيمل من منتقد هنري نيويورك تايمز نوشت چنين فرصتي در شهر براي علاقمندان نقاشي نادر است.