پيامد ناخواسته جنگ براي آزاد سازي مردم عراق، از ديد يك پژوهشگر اسرائيلي دانشگاه اكسفورد

اردوان نيكنام (راديوفردا): يك مورخ و استاد اسراييلي دانشگاه آكسفورد، اوي شلين در مقاله اي در هفته نامه آبزرور Observer چاپ لندن اين نكته را مورد بحث قرار داده كه آزادسازي لزوما آزادي را به بار نخواهد آورد زيرا عراقي ها نسبت به مقاصد غربيان مشكوكند و تاريخ به آنه حق مي دهد. شهران طبري (راديوفردا، لندن): اوي شلين مي نويسد مقاومت نيروهاي عراقي براي جرج بوش و توني بلر بسيار ناخوشايند است چه آنها گمان داشتند از آنجايي كه مردم از صدام حسين حمايت نمي كنند به سربازهاي متحدين خوش آمد گويند. اما اين كار صورت نگرفت. وي اين امر را ابتدا ملي گرايي مردم عراق مي داند و مي گويد رهبران غرب واقف نيستند كه تاريخ عراق چه نقش مهمي در شكل دادن به افكار عمومي مردم نسبت به جنگ بازي مي كند. او مي افزايد عراقي ها يك توده بي شكل نيستند كه حس آنها را به ميل خود برانگيخت يا برآن سرپوش نهاد. او سپس به تشكيل كشور عراق پس از جنگ جهاني اول مي پردازد و مي گويد مرزهاي عراق به اين خاطر تعيين شد كه منافع تجاري و استراتژيك بريتانيا را در آن موقع تامين كند و اينچنين نتيجه مي گيرد كه حاكمان عراق از مشروعيتي كه مردم عراق حامي آن باشند برخوردار نبوده اند. اوسپس به سالهاي 1980 و جنگ با ايران اشاره مي كند و همچنين به كشتار 5 هزار غير نظامي كرد در حلبچه در سال 1988 با گاز شيميايي. و مي افزايد اگر يك موقع مناسب براي مداخله بشر دوستانه در عراق وجود مي داشت، آن موقع سال 1988 بود. او در مورد جنگ خليج فارس مي گويد علت آنكه آن موقع نيروهاي متحدين به عراق حمله كردند اين بود كه عراق به كويت حمله كرده بود. وي به حرفهاي صدام در آن زمان كه مرزهاي كويت را ساختگي مي خواند، نكته اي نهفته مي بيند. اما اظهار ميدارد كه مرزهاي ديگر كويت هم به همان نسبت ساختگي است و اگر قرار است مرز كويت تغيير كند، تمام مرزهاي تعيين شده پس از جنگ اول جهاني بايد تغيير يابد. او معتقد است هدف آمريكا و بريتانيا آن نيست كه بناي نظم نوين جهاني را پي بريزند بلكه هدف آنها بازسازي همان نظم قديم است. او باز هم به جنگ اول خليج فارس برمي گردد و مي افزايد دولت جرج بوش پدر مردم عراق را تشويق كرد عليه صدام قيام كنند و آنها نيز همين كار را كردند. اما بعد تحت تاثير مشاورانش تغيير سياست داد و از آنها حمايت نكرد و نتيجه آن شد كه صدام به قتل عام مردمي كه مخالفش بودند پرداخت. او مي گويد براي براندازي صدام نيروهاي متحدين لازم نبود به بغداد حمله كنند. كافي بود در همان جنگ اول خليج فارس هنگامي كه گارد جمهوري از كويت عقب نشيني مي كرد در بصره آنرا خلع سلاح مي كردند. نويسنده اين نتيجه را مي گيرد كه اين پيشينه تاريخي غير مشعشع باعث شده است كه مردم عراق رغبتي به دستورالعمل آمريكا براي آزادي كشورشان نشان ندهند. يك مورخ و استاد اسراييلي دانشگاه آكسفورد، اوي شلين در مقاله اي در هفته نامه آبزرور چاپ لندن اين نكته را مورد بحث قرار داده كه آزادسازي لزوما آزادي را به بار نخواهد آورد زيرا عراقي ها نسبت به مقاصد غربيان مشكوكند و تاريخ به آنه حق مي دهد. اوي شلين مي نويسد مقاومت نيروهاي عراقي براي جرج بوش و توني بلر بسيار ناخوشايند است چه آنها گمان داشتند از آنجايي كه مردم از صدام حسين حمايت نمي كنند به سربازهاي متحدين خوش آمد گويند. اما اين كار صورت نگرفت. وي اين امر را ابتدا ملي گرايي مردم عراق مي داند و مي گويد رهبران غرب واقف نيستند كه تاريخ عراق چه نقش مهمي در شكل دادن به افكار عمومي مردم نسبت به جنگ بازي مي كند. نويسنده اين نتيجه را مي گيرد كه اين پيشينه تاريخي غير مشعشع باعث شده است كه مردم عراق رغبتي به دستورالعمل آمريكا براي آزادي كشورشان نشان ندهند.