واكنش بريتانيا به اولين پيش نويس قانون اساسي اتحاديه اروپا

بكتاش خمسه پور (راديوفردا): والري ژیسکاردستن، رئيس جمهوري پيشين فرانسه كه مسئوليت تدوين قانون اساسي جديد اروپا را برعهده دارد، اولين پيش نويس آنرا براي بحث و گفتگو به لندن آورده است. توني بلر نخست وزير بريتانيا پس از سه جلسه بحث و گفتگو با ژیسکاردستن به او مي گويد بريتانيا زير بار اروپاي فدرال با سياست خارجي واحد نخواهد رفت. شهران طبري (راديوفردا، لندن): روز گذشته توني بلر به ژیسکاردستن گفت بريتانيا به قانون اساسي اروپا كه بخواهد مالياتها و بيمه هاي اجتماعي اين كشور را تعيين كند، راي مثبت نخواهد داد. او همچنين در سومين و آخرين شام خود با رئيس جمهوري اسبق فرانسه، به او گفت كلمه فدرال را از پيش نويس قانون اساسي برداريد، زيرا كه اين كلمه نگراني مردم اين كشور را از تبديل اتحاديه اروپا به يك دولت برتر تقويت مي كند. كشورهاي بزرگ اتحاديه اروپا از جمله بريتانيا خواهان تعيين رئيس ثابتي براي اتحاديه اروپا هستند تا جانشين رئيس ادواري موجود شود و به ديوان سالاران ساكن بروكسل مشروعيت بيشتر بخشد. اما بريتانيا با انتصاب وزير خارجه اي كه بتواند سياست خارجي اروپا را تعيين كند، سخت مخالفت مي كند، موضوعي كه كشورهاي بزرگ ديگر اروپا مانند خود فرانسه و آلمان خواهان آن هستند. تحليلگران معتقدند، علت پافشاري آنها در اين مورد آن است كه به خصوص پس از تحولات عراق، مي خواهند در برابر قدرت بي رقيب آمريكا قدرتي واقعي تشكيل دهند. درحاليكه بريتانيا چون متحد آمريكا است، نمي خواهد در اين بازي سهيم شود. هژير تيموريان، روزنامه نگار و كارشناس مسائل سياسي روز در بريتانيا، در اين باره مي گويد: هژير تيموريان: منظور از رقابت با آمريكا درواقع رقابت نظامي است، چون درحال حاضر از نقطه نظر رقابت اقتصادي اتحاديه اروپا از آمريكا بزرگتر است. درواقع بزرگترين ابرقدرت اقتصادي دنيا اتحاديه اروپا است. ولي آيا اتحاديه اي كه به زودي 25 عضو خواهد داشت و همه اين 25 كشور بايد در امور نظامي هم صدا باشند تا بتوانند عمل كنند، اصلا خواهد توانست در هيچ مورد مهمي مانند عراق تصميم بگيرد؟ به نظر من تنها نتيجه اش اين خواهد بود كه همه كشورها را فلج خواهد كرد و طبيعي است كه بريتانيا نمي خواهد كه بقيه اعضا دست و پايش را ببندند و اگر حتي بتوانند تصميم بگيرند، به نظر من برپا كردن يك ابرقدرت نظامي تازه، به احتمال تازه، آمريكايي ها را برآن خواهد داشت كه ناتو را ول كنند و اگر ناتو را ول كنند، با ژاپن، كره جنوبي، استراليا و چند كشور ديگر در جنوب شرقي آسيا متحد خواهند شد. حتي در داخل اروپا عده زيادي هستند كه فكر مي كنند چنان وضعي بسيار خطرناك است، براي حفظ صلح در دنيا، خصوصا بين روسيه و اتحاديه اروپا. اينها فكر مي كنند كه ناتو 50 سال پيمان نظامي غرب بوده و ستون اصلي دفاع اروپايي غرب و از بين بردنش بسيار خطرناك است. ش ط: آقاي تيموريان اين فقط بريتانيا نيست كه با برخي پيشنهادهاي آقاي دستن مخالف است. بسياري از كشورهاي كوچكتر عضو اتحاديه اروپا هم با اين پيشنهادها مخالفت كردند. درحاليكه به نظر مي رسد آنها قاعدتا بايد در يك نهاد بزرگتر احساس قدرت بيشتري كنند. هژير تيموريان: مي توان گفت كه يك كشور كوچك مثل ايرلند، نفوذ بيشتري خواهد داشت در صحنه سياسي جهان، اگر عضو يك اتحاديه بزرگ باشد. ولي در عين حال اعضاي كوچكتر حق دارند مخصوصا نگران انتخاب يك رئيس جمهوري انتخابي براي اتحاديه اروپا باشند. درحال حاضر رياست اتحاديه، يعني هرشش ماه نوبت وزير خارجه يكي از اعضا مي شود كه براي شش ماه رئيس اتحاديه باشد. اگر رئيس اتحاديه به مدت 4 تا 5 سال، انتخابي شود، بيشتر نمايندگان كشورهاي بزرگ مثل بريتانيا و فرانسه وآلمان خواهند بود كه انتخاب خواهند شد و كشورهاي كوچكتر مثل يونان و ايرلند حتي نخواهند توانست تظاهر كنند كه در رهبري اتحاديه سهم دارند و اين براي روحيه شان بسيار بد خواهد بود. والري ژیسکاردستن، رئيس جمهوري پيشين فرانسه كه مسئوليت تدوين قانون اساسي جديد اروپا را برعهده دارد، اولين پيش نويس آنرا براي بحث و گفتگو به لندن آورده است. توني بلر نخست وزير بريتانيا پس از سه جلسه بحث و گفتگو با ژیسکاردستن به او مي گويد بريتانيا زير بار اروپاي فدرال با سياست خارجي واحد نخواهد رفت. هژير تيموريان، روزنامه نگار و كارشناس مسائل سياسي روز در بريتانيا، در مصاحبه با راديوفردا مي گويد: منظور از رقابت با آمريكا درواقع رقابت نظامي است، چون درحال حاضر از نقطه نظر رقابت اقتصادي اتحاديه اروپا از آمريكا بزرگتر است. وي مي گويد اروپائيان