(rm) صدا |
در فستيوال سينمايي كن، فيلمسازان جوان ايراني درخشيدند و جوايزي كسب كردند. آقاي خوش چهره، نويسنده و منتقد سينمايي مقيم تورانتو، اين رويداد را پيروزي بزرگي براي سينماي ايران مي دانند. وي دليل موفقيت سينماي ايران را جدايي از سينماي موج نو فرانسه مي داند و مي گويد:
آقاي خوش چهره – مثلا سميرا مخملباف با فيلم 5 عصر خودش که نگاهي به وضعيت افغانستان بعد از سقوط طالبان است، عملا يک مورد بسيار حاد سياسي را مورد مداقه قرار داده و الان مساله موقعيت زنان هم در افغانستان هم در ايران مساله بسيار مهم و حاد است. به نظر مي رسد که همه فيلمسازان ما مثلا پرويز شهبازي به همين شکل. در واقع شهبازي با نفس عميق در کن شرکت کرد و داستانش بازگويي داستان دو جوان است که صرفا به خاطر مقابله با اجتماع به انواع و اقسام تبهکاري دست مي زنند. پس فيلمسازهاي ما، فيلمسازان جوان ما، فيلمسازهاي اين موجي که دارد خيزش مي گيرد، به نظر مي رسد که از لحاظ اجتماعي – سياسي هم آگاهتر هستند و هم حساسيت بيشتري از خودشان نشان مي دهند، نسبت به اخلافشان نظير کيارستمي و بيضايي و ديگران.
همايون مجد – اين ويژگيهايي که شما اشاره کرديد، در سينماي رسمي، منظورم سينمايي که مورد تاييد جمهوري اسلامي است، آيا احساس مي شود؟
آقاي خوش چهره – والله آن سينما صرفا در جهت تاييد مواضع جمهوري اسلامي دست به عمل مي زند و کلا فيلمهاي که مي سازند درفيلمهايي که بويژه در رابطه با جنگ ايران وعراق يا فيلمهايي از آن دست است، صرفا تاييد مواضع و ديدگاههاي سياسي اجتماعي جمهوري اسلامي است و به هيچ وجه به انتقاد از ساختارهايي که دچار اشکال هستند، نمي پردازد. اين فيلمسازهايي که در جهان مطرح شدند و در حال مطرح شدن هستند، همه اينها به شکل بسيار مستقيمي، اين پديده نقد مستقيم قبلا در سينماي ايران وجود نداشت. چون بيشتر از بچه ها به عنوان محملي استفاده مي شد تا يک مورد سياسي را مورد انتقاد قرار دهند. حالا اين به اصطلاح يک قضيه سر راست و مستقيم شده و فيلمسازها دارند حرفشان را خيلي صريح مي زنند.
همايون مجد – درميان اين فيلمسازان که مطرح کرديد، زنان کارگردان نقش برجسته اي دارند و اين خودش يک تحول چشمگيري است.
آقاي خوش چهره – در واقع اين روند از خانم رخشان بني اعتماد شروع شد. يعني نوعي رئاليسم آگاه کننده. با زير پوست شهر بني اعتماد آغاز شد و حتي به خود کيارستمي هم در فيلم ده سرايت کرد. سينمايي که من سينماي ساده پيچيده شاعرانه مي نامم، از آن يک مقدار فاصله گرفت و بعد هم اين تاثير خودش را روي بقيه فيلمسازان ايراني گذاشت. و الان هم نقطه اوجش را با پرويز شهبازي و با جعفر پناهي در فيلمهايي مثل دايره و طلاي سرخ که در کن در بخش نوعي از نگاه جايزه نخست را دريافت کرد، خيزشي بود که از يک کارگردان زن شروع شد و نقطه اوجش هم در کار سميرا بود. سميرا در مورد ايران فيلم نساخته ولي توي حرفهايي که در کن زد گفت که فيلمش را تقديم مي کند به همه زنان جهان. به هر حال من فکر مي کنم که زنان نقش بسيار برجسته اي داشتند و دارند و خواهند داشت. زيرا آنها هستند که نهايتا از سرکوب مظاعف رنج بردند. در فستيوال سينمايي كن، فيلمسازان جوان ايراني درخشيدند و جوايزي كسب كردند. آقاي خوش چهره، نويسنده و منتقد سينمايي مقيم تورانتو، اين رويداد را پيروزي بزرگي براي سينماي ايران مي دانند. وي دليل موفقيت سينماي ايران را جدايي از سينماي موج نو فرانسه مي داند و مي گويد:
مثلا سميرا مخملباف با فيلم 5 عصر خودش که نگاهي به وضعيت افغانستان بعد از سقوط طالبان است، عملا يک مورد بسيار حاد سياسي را مورد مداقه قرار داده و الان مساله موقعيت زنان هم در افغانستان هم در ايران مساله بسيار مهم و حاد است.
