(rm) صدا |
علي سجادي: (راديو فردا): اعتراضات و تظاهرات دانشجويان مردم در تهران با واكنشهاي گروههاي مبارز در خارج از كشور روبرو شده است. آقاي روزبه فراهاني پور، مسئول تشكيلات برون مرزي حزب مرز پرگوهر، در پاسخ به پرسش همايون مجد و در توجيه نظر خود نسبت به اين رويداد ميگويد:
روزبه فراهاني پور: خوشبختانه باز هم مردم ما نشان دادند كه از هر فرصتي استفاده ميكنند براي اينكه بتوانند مخالفت خودشان را براي مخالفت با حكومت حاكم بر تهران نشان دهند.
همايون مجد: (راديو فردا): به نظر شما اين حركت روز سه شنبه با حركتهاي قبلي چه تفاوتهايي داشت؟
روزبه فراهاني پور: مهمترين تفاوتي كه اين حركت داشت اين بود كه مردم به سرعت به دانشجوها پيوستند و حركت را يك جنبش دانشجويي نمي توانند قلمداد كنند، حركت يك جنبش و قيام مردمي بوده و دوم اينكه مردم از همان ابتدا نشان دادند كه با كل سيستم و ريشه حكومت مشكل دارند.
ه م: به نظر شما دانشجويان در اين مرحله تا چه اندازه مي توانند پيش بروند و تا چه اندازه مي توانند در به كرسي نشاندن خواسته هاي خودشان موفق شوند.
روزبه فراهاني پور: متاسفانه بزرگترين مشكلي كه جنبش ما با آن روبرو بوده و هنوز هم ما با اين مشكل روبرو هستيم،ِ نداشتن سازماندهي و تشكلهاي منظم زيرزميني است كه دانشجوها و مردم داشته باشند. مهمترين كاري كه بايد بكنيم اين است كه سعي كنيم از حداقل امكانات، حداكثر استفاده را بكنيم و بتوانيم با سازماندهي خودمون و سازمان دادن تشكلها بتوانيم جريان را به سمت حركتي كه مي خواهيم پيش ببريم. و مطمئنا با برنامه ريزي مي توانيم نتايج بهتري از اين جريان بگيريم. بايد دقت كنيم كه رهبران گروههاي مستقل و بخصوص دانشجوياني كه داراي تشكلهاي مستقل غير وابسته هستند، اينجا شناسايي نشوند و نقش خودشان را در اين تظاهرات آشكار نكنند كه جمهوري اسلامي قادر به شناسايي و سركوب آنها نباشد، كه در حركتهاي بعدي بتوانند حركت چشمگيري را داشته باشند.
ه م: به نظر شما با وجود تشكلهاي مختلف، امكان اينكه چنين هماهنگي و همفكري بوجود بيايد، هست؟
روزبه فراهاني پور: متاسفانه تشكلهايي كه امروز هستند، بدنه هاي اصليشان شناخته شده هستند توسط حكومت و بسياري از آنها از آنجايي كه جزء سازمانهاي رسمي شناخته شده بودند، مشخصات خيلي دقيقتري قبلا در اختيار وزارت اطلاعات قرار دادند، ولي يا اين وجود اينها هم بايد سعي كنند ضمن اينكه استقلال خودشان را حفظ ميكنند، به صورت غير مستقيم، هماهنگيهايي را در تظاهرات و برنامه ريزي ها با هم بتوانند انجام دهند كه حركتهاي بعدي خيلي ساده تر و روشنتر براي مردم پيش بيايد. و بتوانند حداكثر استفاده را از فضاي ايجادشده براي مسائل زماني استفاده كنند.
ه م: انگيزه اصلي دانشجويان، غير از قضيه خوابگاه و مسئله خصوصي سازي دانشگاهها در اين تظاهرات چه بوده؟
روزبه فراهاني پور: آنچه مشخص است براي دانشجوها و تمام مردم، روشن شده كه ديگر اين حكومت ديگر قادر به برآورده كردن خواسته هاي آنان نيست و از سوي ديگر بازي اصلاحات هم براي همه مردم، حتي براي خود حكمرانان كنوني تهران نيز تمام شده است. بنابراين مردم به دنبال راه حل ديگري ميگشتند و فكر ميكنم تمام راههاي مسالمت آميز را در سالهاي گذشته مردم انتخاب كردند و آزمايش كردند و تنها راهي كه براي آنها باقي مانده اين بار انقلاب و قيامهاي مسالمت آميز است.
ه م: اين قيام و انقلاب مسالمت آميز به گفته شما، چه تاثيري ميتواند داشته باشد؟
روزبه فراهاني پور: من فكر ميكنم اگر حكومت در مقابل مردم عقب نشيني نكند و تن به خواسته هاي آنها ندهد، اين آخرين ابزار مسالمت آميز هم كه در دست مردم است از دست مردم خارج ميشود و مسلما تاريخ ما نشان داده، هميشه خشونت از سوي حكومتها به مردم تحميل شده، چه در طول انقلاب 57 و چه در طول 25 سال حكومت روحانيون در ايران و اگر حكومت باز دست به خشونت ببرد، مطمئنا مردم راهي به جز دفاع از خودشان نخواهند داشت.
اعتراضات و تظاهرات دانشجويان مردم در تهران با واكنش هاي گروههاي مبارز در خارج از كشور روبرو شده است. آقاي روزبه فراهاني پور، مسئول تشكيلات برون مرزي حزب مرز پرگوهر، در مصاحبه با راديوفردا مي گويد مهمترين تفاوتي كه اين حركت داشت اين بود كه مردم به سرعت به دانشجوها پيوستند و اين حركت را يك جنبش دانشجويي نمي توان قلمداد كرد، بلكه اين حركت يك جنبش و قيام مردمي بود. وي مي افزايد: مردم از همان ابتدا نشان دادند كه با كل سيستم و ريشه حكومت مشكل دارند. وي مي افزايد: نداشتن سازماندهي و تشكلهاي منظم زيرزميني است كه دانشجوها و مردم در بربگيرد، از كمبودهاي جنبش ضد جمهوري اسلامي است. وي مي افزايد: اگر حكومت در مقابل مردم عقب نشيني نكند و تن به خواسته هاي آنها ندهد، اين آخرين ابزار مسالمت آميز هم كه در دست مردم است از دست مردم خارج مي شود.
