اتحاد دانشجويان و مردم در تظاهرات اعتراض آميز كوي دانشگاه، از ديد يك رهبر دانشجوئي زنداني تظاهرات 18 تير

ژان خاكزاد (راديوفردا): منوچهر محمدي و اکبر محمدي، دو برابر در که پي اعتراضات 18 تير سال 1378 به زندان افتادند، هفته گذشته به مرخصي رفتند. پيش از بازگشت به زندان، راديو فردا با منوچهر محمدي گفتگويي انجام داده است. آقاي محمدي در مورد حرکت جاري جنبش دانشجويي به راديو فردا مي گويد: منوچهر محمدي (تهران): قبل از واقعه کوي دانشگاه تهران، جنبش دانشجويي فعال بود. جنبش دانشجويي هويت واقعي و حقيقي خودش را پيدا کرده بود. در آنجا جنبش اجتماعي فعال نبود و در کنار جنبش دانشجويي حضور نداشت. اما بعد از واقعه کوي دانشگاه تهران يعني بعد از چهار سال، اين حرکت جديدي که شروع شده از طرف دانشجويان، در واقع جنبش دانشجويي که اين جريان را خلق کرده، آنهم جريان سوم به صورت خودجوش، جنبش اجتماعي هم در کنار جنبش دانشجويي قرار گرفت. کاش اين جنبش اجتماعي در آن زمان در کنار جنبش دانشجويي قرار مي گرفت و ما به شيوه دموکراتيک مي توانستيم حرفهايمان را خيلي قوي تر از آنچه که بر ما گذشت، مي توانستيم مطرح کنيم. من نظرم اين است اين اتحادي که الان مطرح شده بين جنبش دانشجويي و مردم بسيار حرکت مطلوب و پسنديده اي است و اگر اين روند کار خودش را طي کند و ادامه بدهد، يقيقنا مردم به خواسته هاي خودشان که رسيدن به يک نظام دموکراتيک و رسيدن به آزاديهاي مدني واقعي و حقيقي است، خواهند رسيد. چون الان مردم دغدغه محتوي نظام را دارند و محتوي نظام دو مولفه دارد يکي دموکراسي و آزادي. مردم فعال دغدغه شکل و نوع نظام را ندارند و بعد از رسيدن به آزادي يعني محتوي نظام بايد به دغدغه شکل نظام مراجعه کرد که آنهم از طريق رفراندوم و با راي اکثريت ملت بايد شکل نظام آينده را تعيين کرد و در آن صورت است که مردم در تعيين سرنوشت خودشان به طور جدي در پاي صندوقهاي راي حضور پيدا مي کنند و نوع نظام را مشخص خواهند کرد. ا. آ.: وضع بهداشتي شما رو به بهبود است يا همان مشکلاتي را که پدرتان گفتند، داريد هنوز؟ منوچهر محمدي: ببينيد من و اکبر بيشترين شکنجه را شديم. چون متهم شماره يک وقايع کوي دانشگاه تهران من بودم و متهم شماره دو برادرم اکبر. يقينا بيشترين شکنجه راشديم. اکبر دچار ناراحتي اعصاب شده به طوري که دکتر پزشکي قانوني نوشتند که ايشان بايد چندين ماه در استراحت مطلق به سر ببرند با مرخصي. همانطور که وقتي به مرخصي آمده بودم و به پزشک شهرستان خودم مراجعه کردم آنهم نزد متخصصين، گفته بودند که لثه هايم نياز به چهار بار جراحي دارد و هر بار هم فاصله اش بايد 7 روز باشد. يعني 28 روز کامل اين جراحي وقت مي برد. در نتيجه ما مي بينيم اينها بعد از 4 سال، آنهم در اين 5 ماه آخر به ما سه بار مرخصي دادند و مجموعه مرخصي ما به 23 روز نرسيده تا چه رسد به اين که اکبر به چند ماه مرخصي نياز دارد و من به 28 روز مرخصي نياز دارم براي جراحي لثه. ا.آ.: وضعيت شما در زندان چطور است؟ شما هم در بند زندانيان سياسي هستيد يا در بند مالي مثل آقاي زيدآبادي و آقاي اکبر گنجي؟ منوچهر محمدي: ما بعد از سه ماه زندان انفرادي در زندان وزارت اطلاعات به سازمان زندانها منتقل شديم آنهم در زندان اوين در بند عمومي سياسيها وسه سالي آنجا بوديم و بعد براي تنبيه ما، چون کار مبارزاتي خودمان را در زندان هم ادامه مي داديم چون معتقد بوديم کسي که مبارز است يقينا مبارزات خودش را به زندان هم مي آورد، در نتيجه من را فرستادند به قائم شهر و اکبر را فرستادند به ساري. و در آنجا هم يک ماه ونيم بوديم البته در بند سياسي نبود. بند عمومي مالي و قاتلين بود و شرارتيها بود. بعد از يک ماه ونيم ما را به زندان اوين برگرداندند. منوچهر و اكبر محمدي، دو برادر كه در پي قيام دانشجويي 18 تير سال 1378 به زندان افتادند، هفته گذشته به مرخصي رفتند. پيش از بازگشت به زندان، منوچهر محمدي در مصاحبه با راديو فردا مي گويد: قبل از واقعه كوي دانشگاه جنبش دانشجويي فعال بود، جنبش مستقلي بود و هويت واقعي خودش را پيدا كرده بود. اما بعد از واقعه كوي دانشگاه جنبش اجتماعي در كنار جنبش دانشجويي قرار گرفت. وي مي افزايد: اگر اتحاد جنبش اجتماعي و دانشجوئي ادامه داشته باشد مردم به خواست هايشان كه يك نظام دموكراسي و آزادي هاي مدني است، دست خواهند يافت. وي در مورد وضع زندان مي گويد: او و برادرش اكبر محمدي، بيشترين شكنجه را ديدند.