(rm) صدا |
كامليا انتخابي فرد: (راديو فردا): از روز شنبه آقاي شيخ عطار به همشهري خواهد رفت. روزنامه همشهري كه در سال 1371، توسط شهردار سابق تهران، غلامحسين كرباسچي منتشر شد، اولين روزنامه رنگي بود كه پس از انقلاب توانست فضاي جديدي را براي روزنامه نگاران نسل نو ايجاد كند. روزنامه همشهري در فضاي سنتي و بسته دهه دوم انقلاب، توانست با خط مشيي مدرن و مذهبي سياسي، روندي معتدل را طي 12 سال گذشته پيش برد.
سياسيون و اهل قلم ايران، همشهري را مادر روزنامه هاي اصلاح طلب ايران ميدانند. و اينك ناظران نگران آن هستند كه با تغيير مدير مسئول و سردبير اين روزنامه، روزنامه اي كه تيراژي بالغ بر نيم ميليون نسخه در روز دارد، تبديل به روزنامه اي دولتي و ارگاني شود.
جدا از آنچه بر فضاي نوشتاري اين روزنامه خواهد رفت، تشويش جدي در ميان نويسندگان شاغل در تحريريه همشهري ايجاد شده است كه با تغيير مشي روزنامه، آيا ضمانتي براي ادامه كار اين افراد وجود دارد؟ به بهانه تغيير مديريت در حرفه اي ترين روزنامه چاپ ايران، نگاهي داريم به وضعيت روزنامه ها در ايران طي ماههاي گذشته و وضعيت روزنامه نگاران.
سازمان گزارشگران بدون مرز، گزارش ميدهد كه تنها طي هشت روز اغتشاشات و درگيريها در كوي دانشگاه، هشت روزنامه نگار مستقل، در سراسر كشور بازداشت شده اند. از سرنوشت بسياري از آنان اطلاعي در دست نيست و ايران همچنان ركورد دار بيشترين زنداني روزنامه نگار در خاورميانه است. عليرغم مشي معتدل در روزنامه همشهري و ملايم بودن لحن آنچه كه نقد ديدگاههاي سنتي دين در همشهري به چاپ رسيده است، روزنامه نگاران اين روزنامه نيز به بند قوه قضائيه گرفتار آمدند.
آقاي كاظم شكري، مدير تحريريه، براي دو هفته و دكتر احمد زيدآبادي كه اينك از زمان دستگيري وي قريب دو سال مي گذرد. يكي از روزنامه نگاران مشغول به كار در همشهري، شرط محفوظ ماندن نامش به راديو فردا گفت: تمامي چهره هاي مطبوعاتي در سالهاي اخير، از تحريريه همشهري به روزنامه هاي ديگر پركشيدند. در پاريس، آقاي رضا معيني، مسئول بخش ايران در سازمان بين المللي گزارشگران بدون مرز، به ما مي گويد كه به نگرانيهاي اين مجموعه، به خاطر تغيير سردبيري روزنامه همشهري، اضافه شده است.
رضا معيني: ما اين نگراني را درست از زمان دستگيري آقاي زيد آبادي داشتيم. يعني آن زمينه هاي تغييرات در روزنامه همشهري، از آن موقع آغاز شد. بهتر بخواهم بگويم ما در زمينه مطبوعات مستقل نگرانيم در ايران. واقعيت اين است كه در ايران مطبوعات مستقل وجود ندارد. مطبوعات، مطبوعات دولتي هستند، مطبوعات، مطبوعات وابسته به نهادها و قدرتهاي مشخصي هستند كه در حكومت دست دارند. حتي آن زماني كه تعداد زيادي روزنامه هاي اصلاح طلب بود، به نوعي اين روزنامه ها به بخشي از نهادها تعلق داشتند.
توقيف مطبوعات در سال 79، به نوعي پايان دادن به روندي بود كه بعد از انتخاب آقاي خاتمي آغاز شده بود، در زمينه هاي پيدايش نوعي مطبوعات نيمه مستقل. امروز با اين مسئله ما مواجه هستيم كه عملا از يك سو توقيف روزنامه ها، توقيف مطبوعات، دستگيري روزنامه نگاران، عملا مسئله مطبوعات را زير سئوال مي برد در ايران. آيا مطبوعات در ايران وجود دارند يا ندارند. اين مطبوعات وظيفه اش چيست و به چه كارهايي بايد برسد. اگر اين مطبوعات مستقل بايد وجود داشته باشد، خوب اين با تغيير مديريت و با عوض شدن صاحبان قدرت در ايران نبايد جابجا شود. طبيعتا در مورد روزنامه همشهري كه يكي از وزين ترين روزنامه هاي ايران بوده، طي اين سالها، ما نگرانيم. ما فكر مي كنيم كه مشكلات عديده اي براي بسياري از روزنامه نگاران اين نشريه بوجود مي آيد.
ك.ا.ف.: آقاي عليرضا شيخ عطار، جانشين آقاي محمد عطريانفر كه پيش از اين در مركز مطالعات استراتژيك مجمع تشخيص مصلحت نظام كه اكبر هاشمي رفسنجاني، رياست آنرا برعهده دارد، مشغول به كار بوده است. وي همچنين به عنوان كارشناس سياست بين الملل، در برنامه هاي سياسي راديو تلويزيون ايران فعاليت دارد. هنگامي كه محافظه كاران كنترل مجلس پنجم را در دست داشتند، با اعمال محدوديتي بر روزنامه همشهري، انتشار آنرا فقط در تهران محدود كرده و عليرغم اين محدوديت، روزنامه همچنان به عنوان پر تيراژترين روزنامه ايران، باقي ماند. آقاي مسعود رضوي، پژوهشگر و يك از اعضاي سابق تحريريه روزنامه همشهري، به ما مي گويد كه نگراني واقعي از آن است كه اين روزنامه استقلال و كيفيت خود را از دست بدهد و در اثر نااميدي، اعضاي تحريريه خود مجبور به ترك اين روزنامه شوند.
مسعود رضوي: به نظر مي رسد كه بعيد نيست از همشهري و شهرتش براي استفاده درجهت اهداف اين جريان استفاده كنند، يعني جريان محافظه كار. خصوصا كه اين آقاي شهردار حزب اللهي هم خودش آستينهايش را بالا زده و خودش مديريت همشهري را مي خواهد برعهده گيرد. به هرحال فرض اول محتمل تر است. ولي اگر چند روزي صبر كنيم مي بينيم كه آيا اين روزنامه همچنان به صورت فعال و پر رونق به كار خودش ادامه مي دهد، يا اينكه عملا به يك اسم بي محتوا و مثل ديگر روزنامه هاي حضرات، پر از مباحث و شعارهاي شبه انقلابي و بي اعتبار بدل خواهدشد.
من به سهم خود م از اينكه همشهري در معرض يك چنين سقوطي قرار بگيرد، واقعا متاثر مي شوم و اميدوارم حداقل درايتي در شوراي شهر و شهردار باشد كه اين رسانه خاص را ساقط نكنند. همشهري هم فكر مي كنم بخشي از توليد سياسي است كه يك مقدار با مديريت جديد مشكل خواهد داشت، كمي هم بخشها و مقالات هنري. ولي مابقي احتمالا تاثير سياسي خاصي ندارند كه در تضاد با منش با آقاي شهردار و شوراي شهر و حتي كل محافظه كاران و بايد كمي صبر كنيم.
ك.ا.ف: احمد ستاري، اولين سردبير اين روزنامه، چند هفته پس از شروع انتشار، به واسطه فشارهايي كه به مديران روزنامه وارد شد، بركنار و محمد عطريانفر از همشهريان اصفهاني نسب شهردار اسبق تهران، غلامحسين كرباسچي، فردي كه معاون پيشين وزير كشور و از پايه گذاران حزب كارگزاران سازندگي ايران بود، عهده دار سردبيري اين روزنامه شد. پيروزي محافظه كاران در انتخابات اخير شوراي شهر تهران، به دليل عدم شرکت مردم در انتخابات، باعث گرديد، شهرداري تهران در اختيار محافظه كاران قرار گيرد و همشهري را نيز به تصرف آنان درآورد. عليرغم آنكه محمود احمدي نژاد، شهردار جديد تهران، از چهره هاي تندروي محافظه كاران است، اما عليرضا شيخ عطار، سردبير جديد همشهري، چهره اي ديپلماتيك تر و ميانه رو تر دارد. همشهري 7 تير، بدون آقاي عطريانفر خواهد بود. روزنامه همشهري در سال 1371 توسط شهردار سابق تهران، غلامحسين كرباسچي منتشر شد، اولين روزنامه رنگي پس از انقلاب، با فضاي جديد، براي نسل نو. روزنامه همشهري در فضاي سنتي و بسته دهه دوم انقلاب توانست با خط مشي خود تغييراتي را در روزنامه نگاري دوران جمهوري اسلامي بوجود آورد. در پي انتخابات شوراهاي شهر و روستا و دست به دست شدن روزنامه همشهري از جناح اصلاح طلب به جناح محافظه كار، اكنون بايد چشم به راه تغييراتي در اين روزنامه باشيم، كه در حاضر نيم ميليون نسخه تيراژ دارد. رضا معيني، مسئول بخش ايران سازمان خبرنگاران بدون مرز در پاريس، در مصاحبه با راديوفردا مي گويد مطبوعات ايران، از جمله روزنامه هاي اصلاح طلب، دولتي هستند، به نهادها و قدرتهاي مشخصي وابسته هستند كه در حكومت دست دارند. مسعود رضوي، پژوهشگر و عضو سابق تحريريه همشهري، در مصاحبه با راديوفردا مي گويد نگراني واقعي از آن است كه اين روزنامه استقلال و كيفيت خود را از دست بدهد و اعضاي تحريريه خود مجبور به ترك آن شوند.
