بررسي روزنامه هاي روز دوشنبه آمريكا: روز كارگر، و نياز به نيرو و كمك بيشتر در افغانستان و عراق

بهنام ناطقي (راديوفردا، نيويورک): امروز در آمريکا روزکارگر است. روزنامه شيکاگو تريبيون در سرمقاله اي به اين مناسبت مي نويسد ما آمريکائي ها عادت داريم روز کارگر را از دو زاويه نگاه کنيم: زاويه شرافتمندانه، يعني بزرگداشت آنها که کار سخت شان باعث باروري خيره کننده اين ملت شده است، و زاويه خودخواهانه، به عنوان آخرين روز تعطيل سه روزه پايان تابستان. شيکاگو تريبيون مي افزايد: اما براي ميليونها آمريکائي امروز يادآور چيزي است که مي خواهند و ندارند، يعني يک شغل دائمي و با معني. دليل بيکار شدن هر چه باشد، از کوچک شدن نيروي انساني کارخانجات تا ناتواني پزشکي يا انتقال توليد به خارج از آمريکا، در هر حال نتيجه يکي است: يک آمريکائي عاشق کار، نمي تواند کار کند و شايد در سکوت و تنهائي، آرزوي بازگشت به همين چرخه خستگي آوري را دارد که امروز بقيه ما از يک روز خلاصي از آن، خوشحال هستيم. اما مقالات وگزارشهاي روزنامه هاي آمريکا، رو به عراق و افغانستان دارند، که حفظ آرامش و بازسازي با سرعت فزاينده اي مشکل تر مي شود. نيويورک تايمز در گزارشي از قندهار مي‌نويسد طالبان، با استفاده از نيروي داوطلبان پاکستاني، مرتبا دارند بر حملات خود به نيروهاي آمريکا و مددکاران بين المللي و افغاني در جنوب و شرق افغانستان، به خصوص در ناحيه زابل، اضافه مي‌کنند. کارشناسان غربي در افغانستان به حامد کرزاي، رئيس دولت انتقالي و آمريکا توصيه مي کنند که به سرعت بر ميزان کمک و اقدامات امنيتي و روابط با قبيله هاي پشتون در اين ناحيه بيافزايند. طالبان با استفاده از ديررسيدن کمک ها به اين ناحيه، شبنامه هائي در دهات و شهرها پخش مي کنند که احساس پشتون ها در بي بهره ماندن از کمک ها و نداشتن نمايندگي کامل در حکومت مرکزي را دامن مي زنند. مردم ناحيه مي گويند آمريکا فقط دوست دارد کشورهاي مسلمان را اشغال کند اما مايل نيست به آنها کمک کند. آقاي رابرت کگان، Robert Kagan کارشناس امور بين المللي بنياد کارنگي Carnegie Endowment در ستون ماهانه خود در روزنامه واشنگتن پست، استدلال ميکند که براي حفظ آرامش و بازسازي عراق، آمريکا چاره اي ندارد که بر شمار نيرو در عراق اضافه کند. ولي آقاي کگان مي نويسد تمام برنامه هائي که آمريکا براي اين کار دنبال مي کند، از تربيت نيروي عراقي تا تلاش در سازمان ملل براي گذراندن قطعنامه جديد، اگر ميسر باشد، ماه ها طول مي کشد تا نتيجه بدهد، در حاليکه نياز به چکمه هاي بيشتر بر خاک عراق فوري است. وي نتيجه مي گيرد که تنها ترکيه و هند و پاکستان قادر هستند نيروي قابل توجه به عراق بفرستند، که تازه معلوم نيست بفرستند و وقتي فرستادند خود اين نيروها به جاي حل مشکل، بر آن نيفزايند. اين کارشناس ارشد بنياد کارنگي در واشنگتن پست مي نويسد به اين ترتيب چاره‌اي نمي‌ماند که با تحمل هزينه سنگين، سربازان ذخيره فرخوانده شوند و حتي گاردملي به عراق فرستاده شود. آقاي کگان مي نويسد «معني اش اين است که يا ارتش آمريکا تا حداکثر توانائي خود مورد بهره برداري قرار بگيرد، يا اين تصميم بسيار پرهزينه و لي لازم گرفته شود که ارتش آمريکا بايد گسترش يابد و آنهم به سرعت. آقاي کگان مي افزايد: فعلا مقامات دولت نمي خواهند به اين راه غيرقابل تصور فکر کنند، اما شايد ظرف يکي دوماه آينده مجبور شوند و آن وقت ممکن است دير شده باشد.» شيکاگو تريبيون در سرمقاله اي به مناسبت روز كارگر مي نويسد براي ميليونها آمريکائي امروز يادآور چيزي است که مي خواهند و ندارند، يعني يک شغل دائمي و با معني. نيويورک تايمز در گزارشي از قندهار مي‌نويسد طالبان با استفاده از ديررسيدن کمک ها به اين ناحيه، شبنامه هائي در دهات و شهرها پخش مي کنند که احساس پشتون ها در بي بهره ماندن از کمک ها و نداشتن نمايندگي کامل در حکومت مرکزي را دامن مي زنند. رابرت کگان، Robert Kagan کارشناس امور بين المللي بنياد کارنگي Carnegie Endowment در واشنگتن پست، استدلال ميکند که براي حفظ آرامش و بازسازي عراق، آمريکا چاره اي ندارد که بر شمار نيرو در عراق و سرانجام بر شمار سربازان ارتش خود بيافزايد.