(rm) صدا |
بهنام ناطقي (راديوفردا، نيويورک): در فيلم مدرسه راک، يا School of Roc، کارگردان جسور و جوان آمريکائي آقاي Richard Linklater کمدي جذابي ساخته است شايد اندکي متفاوت با فيلمهاي تجربيتر قبلي خود که پيامي شنيدني دارد در باره موسيقي راک، به عنوان مفري براي ابراز ديوانه وار احساسات سرکوفته و سرخورده، پيامي است شايسته افرادي که در هر گوشه از زندگي با نوعي اختناق و سرکوفتگي مواجه مي شوند و پيامي است شايسته موسيقي راک که در آن سادهترين و خامترين احساسات و عواطف، به فرياد و با هيجان، فوران ميکنند. در اين فيلم آقاي Jack Black نقش يک نوازنده و خواننده موسيقي راک را بازي ميکند. آقاي بلاک در مصاحبهاي که استوديوي Paramount Pictures پخش کننده فيلم توزيع کرده است، نقش خود را اينطور توضيح ميدهد.
آقاي بلاک توضيح ميدهد که شخصيت او در اين فيلم بعد از اينکه از گروه راکي که در آن نوازنده است بيرون انداخته ميشود به عنوان معلم در مدرسه اي به کارمشغول مي شود با اين هدف که از بچه هاي کلاس گروه راکي تشکيل دهد که گروه قبلي او را در نبرد بند band هاي راک شکست دهد. نتيجه فيلم شيريني است در باره ابراز سرخوش و لجام گسسته احساسات.
...
فلسفه اين داستان ابتکاري گوئي اين است که در دل هر بچه مدرسهاي، معلمي، و پدر ومادري يک خواننده ونوازنده راک نهفته است که دنبال راهي براي بيرون زدن ميگردد و براي اين کار به مودم، يا واسطهاي نياز دارد که اين غول عاطفي را از قيدوبندهاي خانوادگي، اجتماعي و سياسي، خلاص کند. اينجا موسيقي راک پيام آزادي است.
مدرسه راک نخستين فيلم کمدي تجاري است که آقاي Richard Linklater بعد از ساختن فيلمهاي غيرعادي و تجربي اي مثل Waking Life و Before Sunrise ارائه مي دهد ولي هوشمندي هائي که در فيلم هاي قبلي از خود نشان داد را به کلي کنار نگذاشته است. ارزشهاي جالبي در اين فيلم در برابر هم قرار ميگيرند. از جمله، شخصيت جک بلاک، دووي Dewey وقتي ميبيند شاگردهاي شسته رفته و مودب 10 ساله مدرسهاي که درآن به کار مشغول شده، خوانندگان پاپي مثل Christina Aguilera يا Liza Minnelli را منبع الهام خود معرفي ميکنند به خشم ميآيد و بلافاصله شروع ميکند به شناساندن خدايان موسيقي راک، مثل Led Zeppelin و Ramones و آنچه به اين فيلم جذابيت ميبخشد تماشاي جک بلاک است که تدريس شفاهي را با عمل در ميآميزد و به تدريج از اين بچههاي ده ساله نوازندگان و خوانندگان موسيقي راک خلق ميکند.
...
فيلم School of Rock که ديروز در سراسر آمريکا افتتاح شد، براي نخستين بار، جک بلاک را که درنقشهائي کوچکتر در فيلم هاي متعددي درخشيد، به عنوان يک کمدين غول آسا در سينماي آمريکا مطرح ميکند با انرژي و تخيلي در حد Jim Carey . فيلم باز ها او را در نقش مشابهي به خاطر ميآورند در فيلم High Fidelity فيلم ديگري در باره علاقه وسواس آميز به موسيقي راک، که در آن جک بلاک نقش يک شاگرد مغازه صفحه فروشي را بازي ميکرد.
آقاي استفن هولدن، فيلمنويس نيويورک تايمز يادآور ميشود که ارائه موسيقي راک به عنوان نيروي فرهنگي مردمي و دمکرات که فاصلههاي طبقاتي را از ميان بر ميدارد شايد نيم قرن کهنه باشد، ولي وقتي با اين همه علاقه و اشتياق و هيجان در فيلم دوباره مطرح شده است، هنوز ميتواند در دل تماشاگران جرقه نشاط بيافروزد. در فيلم مدرسه راک، يا School of Rock، کارگردان جسور و جوان آمريکائي آقاي Richard Linklater کمدي جذابي ساخته است شايد اندکي متفاوت با فيلمهاي تجربيتر قبلي خود که پيامي شنيدني دارد در باره موسيقي راک، به عنوان مفري براي ابراز ديوانه وار احساسات سرکوفته و سرخورده، پيامي است شايسته افرادي که در هر گوشه از زندگي با نوعي اختناق و سرکوفتگي مواجه مي شوند و پيامي است شايسته موسيقي راک که در آن سادهترين و خامترين احساسات و عواطف، به فرياد و با هيجان، فوران ميکنند. در اين فيلم آقاي Jack Black نقش يک نوازنده و خواننده موسيقي راک را بازي ميکند كه معلم مدرسه مي شود و از بچه هاي کلاس گروه راکي تشکيل مي دهد.