(rm) صدا |
فيلم نفس عميق، ساخته پرويز شهبازي، سرانجام بعد از 9 ماه انتظاري که از زمان نمايش آن در جشنواره فجر شروع شد، به اکران هاي عمومي راه يافت و در ميان مخاطبان جوان سينما، تحرکي ايجاد کرد به طوريکه ده ها وبلاگنويس و چند منتقد جوان به نوشتن در باره آن پرداختند و ديدن آن را براي کشيدن يک نفس عميق در سينما، به خوانندگان خود توصيه کردند. راديوفردا در مصاحبه با دو منتقد درتهران، در باره اين فيلم مطرح سينماي ايران سئوال کرده است.
بهنام ناطقي (راديوفردا، نيويورک) در فيلم نفس عميق، سومين کار کارگردان جوان ومبتکر نسل جديد در سينماي ايران، آقاي پرويز شهبازي، شاهد پرسهها و جستجوي دو شخصيت جوان هستيم و برخورد آنها در کوي دانشجو، با دختري به نام آيدا که در يکي از شخصت هاي اصلي و مايوس فيلم، روح زندگي ميدمد.
به خاطر اشاره فيلم به موضوع خودکشي، و ياس و سرخوردگي که در گاه در فضاي فيلم موج ميزنند، بعضي آن را فيلم تلخي ميدانند اما تلخي روحيه قهرمانان، تنها موضوع اين فيلم نيست.
آقاي رضا شکرالهي، نويسنده و منتقد هنري، که وبلاگ پرخوانندهاي به نام «خوابگرد» را اداره ميکند با ستون مخصوصي براي اظهارنظر در باره فيلم نفس عميق، در مصاحبه با راديوفردا اين فيلم را يک اتقاق بزرگ در سينماي ايران ميداند.
رضا شکراللهي (تهران): فيلم نفس عميق يک اتفاق بزرگ در سينماي ايران ست. سينماي ايران بعد از موجي که آقاي کيارستمي راه انداختند، طي چند سال اخير دچار يک خمودي شد و يواش يواش داست به يک بن بست مي رسيد و يواشيواش داشت به جائي ميرسيد که انگار حرفي براي گفتن ندارد. اما فيلم نفس عميق، هم به لحاظ روايت و هم به لحاظ موضوع و بينشي که پشت کار هست، به نظر من ميتوانست و ميتواند اين بنبست را باز کند و يک افق جديد را باز کند در برابر سينماي ايران.
ب.ن.: آقاي شکر اللهي اهميت فيلم «نفس عميق» را در اين ميداند که در باره هيچ است و هيچ را مشکل جوانان امروز ايران توصيف ميکند.
رضا شکراللهي: اين فيلم تم هاي مختلفي دارد ولي بزرگترين چيز آن اين است که به نظر من، اين فيلم در باره «هيچي» است و «هيچي» چيزي است که قشرجوان ما الان دچارش است، به همين سادگي و به همين مبهمي. براي اينکه فيلم بينش منفي داشته باشد، بايد به کليت فيلم نگاه کرد، و بينش آن اصلا منفي هم نيست. بيشش خيلي هم مثبت است براي اينکه در فيلم يک جانبه با مسائل برخورد نشده است.
ب.ب.: منتقد جوان سينما، آقاي امير قادري، که سردبير ويژهنامه اي است که به زودي از سوي مجله معتبر فيلم در تهران در باره فيلم «نفس عميق» منتشر خواهد شد، در مصاحبه با راديوفردا ميگويد اين فيلم بحثي کلي و جهاني در باره مشکل روحي جوانان در مقطع هاي تاريخي خاص يک اجتماع را پيش ميکشد.
امير قادري (تهران): نفس عميق، به دليل اينکه توقيف شد بعد از جشنواره فجر، حداقل در دادن پروانه نمايش به آن يک کم فاصله افتاد، بيشتر به عنوان يک فيلم سياسي مطرح شده است و اينکه انتقاد اجتماعي را دارد مطرح ميکند و از اين حرفها، در حاليکه به نظرمن، فيلم فراتر از اين است که بخواهيم در باره انتقاد اجتماعي در يک دوره سياسي و حکومتي مملکت در باره اش صحبت کنيم. نفس عميق، يک بحث خيلي کلي را پيش ميکشد: اينکه ايده آل هاي يک انسان، فرديت يک انسان، وقتي که با چارچوبهاي جامعهاش متناقض ميشود و با هم تلاقي پيدا ميکند، آن وقت چه واکنشهائي ايجاد ميشود. حالا شايد در يک دورههائي اين تقابل بيشتر باشد و در يک دورههائي کمتر. نفس عميق اين را درقالب دو تا خط اصلي داستاني پي ميگيرد که از طريق دو تا شخصيت فيلم شکل ميگيرند، شخصيتي که مرگ را انتخاب ميکند و شخصيتي که زندگي را با تمام وجود سعي ميکند که تجربه کند. اينکه حالا در انتها، مرگ پيروز ميشود يا زندگي، حتي خود فيلمساز هم چندان مطمئن نيست يا حداقل دلش ميخواهد زندگي پيروز شود و به خاطر همين است که ما دوتا پايان داريم. فکر ميکنم اين يک موضوع جهاني است و موضوعي است که براي هر نسلي، به خصوص براي نسلهاي پس از جنگ در کشورهاي مختلف، نسلهائي که ميخواهند با چارچوبهاي جديدي کنار بيايند و اشکال مختلف قديم را کنار بزنند، بيشتر پيش بيايد.
ب.ن.: صداي آقاي امير قادري، منتقد فيلم مجلات سينمائي ايران را ميشنويم، در باره فيلم «نفس عميق» ، فيلم مطرح امروز سينماهاي تهران. آقاي قادري اين فيلم را فيلم تلخي نميداند.
اميرقادري: اينطور که در ايران هم شکلهاي مختلف زندگي وجود دارد، در فيلم هم اين اتفاق ميافتد. يعني همانطور که در اين مملکت افرادي هستند که با ياس دست و پنجه نرم ميکنند و نتوانستند با چارچوبهاي اين زندگي کنار بيايند، افرادي هم هستند که به مبارزهشان براي يک زندگي لذتبخش ادامه ميدهند، براي لذت بردن از زندگي. من فکر ميکنم فيلم هر دو اين جنبهها را پيش ميکشد.
ب.ن.: خيلي اين فيلم جوانها را لمس کرده و افراد خيلي زيادي در وبلاگهاي خود، در باره اين فيلم دارند مينويسند.
امير قادري: نکته خيلي خوبي را اشاره کرديد. نکته اصلي فيلم اصلا، وجه تمايز نفس عميق نسبت به فيلم هاي ديگر اصلا اين است که خيلي خوب کارگردان توانسته است ناخودآگاه جمعي نسل جوان اين مملکت را به تصوير بکشد. اينکه ميگوئيد وبلاگ نويسها، طبيعي است که آنها هم از همه بيشتر از فيلم استقبال کنند، چون براي اولين بار ما متوجه ميشويم که جوان خود را دارد در تصوير روي پرده ميبيند و البته اين چندان ربطي هم به سانسور ندارد و من فکر ميکنم که هنرمندهاي ما هيچوقت نتوانستهاند آن قدر از خودشان جدا بشوند که به يک نسل يا يک طيف آنقدر نزديک بشوند، که بتوانند تصويري از آن را روي پرده بياورند.
ب.ن.: اظهارنظري بود از آقاي اميرقادري، منتقد فيلم درتهران. در فيلم نفس عميق، سومين کار کارگردان جوان ومبتکر نسل جديد در سينماي ايران، آقاي پرويز شهبازي، شاهد پرسهها و جستجوي دو شخصيت جوان هستيم آقاي رضا شکرالهي، نويسنده و منتقد هنري، که در وبلاگ پرخواننده نام «خوابگرد» ستون مخصوصي براي اظهارنظر در باره فيلم نفس عميق دائر كرده، در مصاحبه با راديوفردا مي گويد فيلم نفس عميق يک اتفاق بزرگ در سينماي ايران ست. وي مي افزايد: اين فيلم در باره «هيچي» است و «هيچي» چيزي است که قشرجوان ما الان دچارش است، به همين سادگي و به همين مبهمي. منتقد جوان سينما، آقاي امير قادري، که سردبير ويژهنامه اي است که به زودي از سوي مجله معتبر فيلم در تهران در باره فيلم «نفس عميق» منتشر خواهد شد، در مصاحبه با راديوفردا ميگويد اين فيلم بحثي کلي و جهاني در باره مشکل روحي جوانان در مقطع هاي تاريخي خاص يک اجتماع را پيش ميکشد و براي نخستين بار كارگرداني در ايران توانسته است ناخودآگاه جمعي نسل جوان اين مملکت را به تصوير بکشد.