گزارش خبرنگار يک روزنامه آمريکايي از ديدگاه‌هاي ايرانيان درباره جنگ، سياست و آينده ايران

فريبا مودت (راديو فردا): يكي از خبرنگاران نشريه واشنگتن پست از ناحيه مرزي ايران و عراق ديدن كرده و ضمن ديدار با عده اي ايراني از مشاهدات خود چنين گفته است: شهران طبري (راديو فردا): استيو كل Steve Coll، در سر راه خود از عراق به ايران، در بيستون، شهر تاريخي ايران قديم توقفي دارد. در آنجا عده اي از توريستهاي ايراني را مي بيند كه با ظاهري آراسته، سفر خود را از آثار باستاني ايران آغاز مي كنند، اما صحبتشان به سرعت به سياست، جنگ و آينده ايران كشيده مي شود. او از قول ايوب عادلي، مهندس تهراني مي گويد: ايرانيان، بخصوص جوانان ايران، ته دل خود احساس محكمي دارد كه به آنها مي گويد ممكن است آمريكا بالاخره نظام موجود درا يران را تغيير دهد. اما خود او درباره اين احساس جوانان ترديد كرده، شايد تا حال به اندازه كافي شاهد ناآراميهاي از اين دست بوده ايم. به گمان من تغيير نظام در ايران از درون رخ خواهد داد، از داخل همين نظام. استيو كل كه از عراق وارد ايران مي شود، مي نويسد: سفر 18 ساعته از بغداد به تهران، سفري است از ميان كساني كه داراي احساسات و عواطفي كاملا متفاوت هستند. برخي سرشار از اميد و آرزو و برخي ديگر بدبين و نااميدند. او از ناهيد مي گويد. يك مسافر جوان 31 ساله كه هنوز نتوانسته كاري پيدا كند. او از تركيه به ايران برمي گردد كه در آنجا نزد بستگانش رفته بود. او از حكومت مذهبي ايران مي نالد. او كه مدرك تحصيلي ليسانس دارد، براي شغل معلمي در شهرستان خود داوطلب شد، اما كسي كه با او مصاحبه كرد، گفت تو در زمان دانشجويي زياد آرايش مي كردي و براي شغل معلمي مناسب نيستي. از سوي ديگر استيو کل، موج ايرانيان مذهبي را مي بيند كه با باز شدن درهاي نجف و كربلا به روي زائران ايراني، براي ورود به عراق صف كشيده اند. او در دهكده خسروي در برابر دروازه آهني سياه رنگي ايستاده كه دو كشور ايران و عراق را از هم جدا مي كند، دروازه مرزي كه زائران ايراني مشتاق عبور از آن هستند. زناني با چادرهاي سياه و مرداني با عباهاي خنشكشوئي رفته و تلفنهاي دستي كه مدام در آن فرياد مي زنند. ورود خبرنگار واشنگتن پست به تهران با سالگرد اشغال سفارت آمريكا مصادف است. او مي نويسد عليرغم شعارنوشته هاي ضد آمريكايي، جوانان ايراني اعتنايي به اين مسائل ندارند و در عوض موضوع صحبتشان بيشتر اشتغال، مد و داستانها و روابط عاشقانه است. در عين حال كه آنها اميد دارند كه اسلام حاكم در كشورشان دست از سختگيريهاي مذهبي بردارد. رضا، يك گارد امنيتي، كه ريش خود را از ته تراشيده و مي خواهد فقط به نام كوچكش معرفي شود، به خبرنگار واشنگتن پست مي گويد: اكثريت مردمي كه صاحب شغل، خانه و امتيازات مالي هستند، از نظام ملاها طرفداري مي كنند، اما او و دوستانش طرفدار دانشجويان هستند كه از سال 1999 هر از گاهي كوشيده اند با تظاهرات خود تغييرات سياسي بوجود آورند، اما متاسفانه اخيرا به دليل دستگيريهاي گسترده ساكت شده اند. رضا ترديد دارد كه دانشجويان بتوانند موفق شوند. او مي گويد مردم روستاها فقير هستند و به كمك دولت وابسته هستند. آنها فكر مي كنند اگر اين دولت از بين برود، همه چيز خود را از دست خواهند داد. استيو كل در مقايسه ايران و عراق باز هم از ناهيد، جواني كه در راه به تهران همسفرش بود، نقل قول مي كند كه مي گويد: من فكر مي كنم اكثر جوانها مثل من فكر مي كنند، يعني از اين دولت به ستوه آمده اند، با اين حال درباره اوضاع عراق هم خوشبين نيستند. شايد پيش از عراق ما فكر مي كرديم خوب است آمريكا به كمك ما بيايد، اما حالا وقتي اوضاع نابسامان عراق را مي بينيم، مي گوييم شايد بهتر باشد كمي صبور باشيم و منتظر تغييرات از درون نظام باشيم. استيو كل Steve Coll، خبرنگار نشريه واشنگتن پست، از ناحيه مرزي ايران و عراق ديدن كرد در سر راه خود از عراق به ايران، در بيستون، شهر تاريخي ايران قديم توقفي کرد. در آنجا عده اي از توريستهاي ايراني را مي بيند كه با ظاهري آراسته، سفر خود را از آثار باستاني ايران آغاز مي كنند، اما صحبتشان به سرعت به سياست، جنگ و آينده ايران كشيده مي شود. استيو کل از قول ايوب عادلي، مهندس تهراني، نوشت که ايرانيان، بخصوص جوانان ايران، ته دل خود احساس محكمي دارد كه به آنها مي گويد ممكن است آمريكا بالاخره نظام موجود درا يران را تغيير دهد، اما خود او درباره اين احساس جوانان ترديد دارد و به گمان او، تغيير نظام در ايران از درون رخ خواهد داد. استيو كل از ناهيد نيز نوشت، يك مسافر جوان 31 ساله كه هنوز نتوانسته كاري پيدا كند. او كه مدرك تحصيلي ليسانس دارد، براي شغل معلمي در شهرستان خود داوطلب شد، اما كسي كه با او مصاحبه كرد، گفت تو در زمان دانشجويي زياد آرايش مي كردي و براي شغل معلمي مناسب نيستي. وي از قول ناهيد نوشت که شايد پيش از عراق ما فكر مي كرديم خوب است آمريكا به كمك ما بيايد، اما حالا وقتي اوضاع نابسامان عراق را مي بينيم، مي گوييم شايد بهتر باشد كمي صبور باشيم و منتظر تغييرات از درون نظام باشيم.