(rm) صدا |
حسن زارع زاده دبير و سخنگوي جبهه دموکراتيک ايران روز 8 تيرماه سال جاري در جلسه اي که به همراه سعيد کلان، علي سرمدي و حسين خسرواني به منظور برنامه ريزي براي تظاهرات 18 تيرماه تشکيل داده بودند، دستگير و پس از گذراندن 4 ماه در زندان انفرادي به قيد وثيقه آزاد شد. او در گفت وگو با ليلي صدر از راديو فردا در مورد چگونگي دستگيري و شرايط زندان گفته است.
حسن زارع زاده: من بيشتر از 4 ماه در سلول انفرادي زندان اوين بودم در اختيار وزارت اطلاعات بودم.
ل. ص.: شرايط آزادي شما چه بود؟
حسن زارع زاده: شرايط آزادي من صد ميليون تومان وثيقه بود که از ابتدا دادگاه انقلاب براي بنده وثيقه را تعيين کرده بود اما در نظر نداشتند که آزادم کنند بلکه اول کارهاي تحقيقاتشان را انجام دادند و مراحلي که خودشان مي خواستند و باب ميل خودشان بود طي شد، آن موقع اطلاع دادند به خانواده من که مي توانند با سپردن وثيقه موجبات آزادي من را فراهم کنند. آن زمان هم که قرار وثيقه صادر شد قصد آزادي من را نداشتند. تنها کاري که مي خواستند بکنند اين بود که در پرونده بنده ثبت نشود که قرار است من بازداشت شوم. باز اين تصميماتي هم که وزارت اطلاعات مي گيرد، يا دادگاه انقلاب مي گيرد همه اش روي حساب و کتاب است و به هر حال براي خودشان مي برند و مي دوزند و تصميم مي گيرند در مورد افراد.
ل. ص.: برايتان ممکن است که از شرايط زندان برايمان بگوييد؟
حسن زارع زاده: شرايطي که من در زندان داشتم، بيشتر فضاي انفرادي و اوايلش بازجويي بود و بازجويان وزارت اطلاعات مي آمدند و با بنده در مورد تشکيل پرونده اي که داده بودند و فعاليتهايي که ما کرده بوديم، پرسش مي کردند. که بنده شديدا به خاطر دستگيري غيرقانونيشان جواب نمي دادم و اعتراض مي کردم. و مي گفتم که به خاطر اين که قرار آزادي من صادر شده اينها به هيچ وجه حق بازجويي ندارند و سعي مي کردم که به هيچ عنوان به اينها پاسخ ندهم. اوايل سعي مي کردند که خيلي راحت با بنده صحبت کنند و بنده را راضي کنند در سلول انفرادي که پاسخ بدهند اما بعدا به اعمال خشونت روي آوردند و سعي کردند که از طريق خشونت و تهديد بنده، مجبور بکنند که به اعتراف. که خوشبختانه موفق نشدند و يک مدت هم جاي بنده را عوض کردند و در جاي بدتري قرار دادند، به ضرب و شتم روي آوردند ولي موفق نشدند اطلاعاتي بگيرند. يک مدتي بلاتکليف بودم تا اين که خانواده من اقدام کردند براي سپردن وثيقه.
ل.ص: از دانشجوها کسي را ديديد آن مدتي که زنداني بودي و از شرايطشان چيزي مي دانيد؟
حسن زارع زاده: آن موقعي که من زندان بودم رفت و آمدها خيلي زياد بود و عده زيادي را مي بردند و مي آوردند و دائما زندانها پر مي شد و خالي مي شد. جا به جا مي شدند افراد. زماني بود که دستگيريها دائما ادامه داشت. يعني من فکر مي کنم که يکي دو ماه اول اينها دائما برنامه ريزي مي کردند که افراد فعال را و کساني را که نقش دارند در تظاهرات، در اعترضات در فعاليتهاي حقوق بشري و در فعاليتهاي ضد رژيم اينها را دستگير مي کردند و مي آوردند اينها را بازجويي مي کنند، زير فشار قرار مي دادند و مجبور به عقب نشيني مي کردند. همينطور از دوستان خود ما که با بنده دستگير شده بودند، آنجا ما بعضي مواقع صدايشان را مي شنيديم و همينطور مهندس طبرزدي دبير کل جبهه دموکراتيک ايران که يک مدتي هميشه در قسمت 209 وزارت اطلاعات بود و بنده هم در همان بند بودم و سلول انفرادي و يکي دوبار هم صداي ايشان را شنيدم.
ل. ص. : الان جريان پرونده شما چي هست؟
حسن زارع زاده: در حال حاضر پرونده من در دادگاه انقلاب باز هست.از سالهاي گذشته هم من چند مورد بازداشت داشتم از جمله در کوي دانشگاه که دو ماه در زندان توليد وزارت اطلاعات بودم زير نظر دادگاه انقلاب و وزارت اطلاعات. بعد از آن 5 ماه در سلول انفرادي 59 سپاه بودم. دوباره 3 ماه در 209 و سپس انتقال دادند بنده را 3 ماه سه ماه و نيم به بند عمومي که پيش دانشجويان بودم، دوستان دانشجو در سال 70. مدت زيادي در سلولهاي انفرادي بودم. پرونده هايي در دادگاه انقلاب دارم. فقط يک مورد محکوميت داشتم. در سال 79 بود که يک سال بود که آن هم تبديل شد به حدود 7 ماه 8 ماه زندان با 4 يا 5 ماه زندان تعليقي. مابقي پرونده هاي من همچنان باز است و منتظرم که دادگاه انقلاب در مورد پرونده هاي من تصميم گيري بکند. حسن زارع زاده دبير و سخنگوي جبهه دموکراتيک ايران روز 8 تيرماه سال جاري در جلسه اي که به همراه سعيد کلان، علي سرمدي و حسين خسرواني به منظور برنامه ريزي براي تظاهرات 18 تيرماه تشکيل داده بودند، دستگير و پس از گذراندن 4 ماه در زندان انفرادي به قيد وثيقه آزاد شد. او در مصاحبه با راديو فردا از وضعت پرونده و وثيقه 100 ميليون توماني براي آزاديش ميگويد. وي با اعتراض به اينكه قرار آزادي اش صادر شده بود و به هيچ وجه حق بازجويي از ا و را نداشتند، مي گويد حکومت دائما برنامه ريزي مي کرد که افراد فعال و کساني را که در تظاهرات، در اعتراضات، فعاليتهاي حقوق بشري و فعاليتهاي ضد رژيم نقش داشتند، دستگير کنند و بازجويي کنند و زير فشار قرار دهند و مجبور به عقب نشيني کنند.
