لینک‌های قابلیت دسترسی

خبر فوری
پنجشنبه ۹ فروردین ۱۴۰۳ تهران ۱۷:۵۲

پاسخ مارتا بایلس و برت استفنز به سوالات شما


سعید: چرا شما خبرنگاران ترس دارید در رابطه با دخالت های روس ها و چینی ها که باعث اصلی نا آرامی در خاورمیانه می باشند صحبت کنید؟


مارتا بایلس : من فکر نمی کنم که رسانه های آمریکایی از سخن گفتن درباره این امر بترسند. اغلب اوقات رسانه های امریکا نسبت به دو کشور نگاه انتقادی شدیدی دارند. البته این امر درست است که برخی به خاطر منافع اقتصادی می خواهند که در مورد نقض حقوق بشر در این دو کشور و برخی از سیاست های خارجی سوال برانگیز آنها صحبتی نشود. اما این افراد همانطور که گفتم همه چیز را تحت کنترل خود ندارند.


برت استفنز: من فکر می کنم چنین فکری اشتباه است. رسانه های آمریکایی و روزنامه خود من در این مورد مطالب زیادی نوشته اند ، از نقش چین در بحران دارفور گرفته تا سلاح های روسی که راهی سوریه می شود.


حمید: آقای استفنز سوال من در باره فلسطین واسراییل است که شما در انجا سردبیر یکی از نشریات مهم بوده اید من به حق موجودیت اسراییل به عنوان یک واقعیت احترام می گذارم و تمدن امریکا را می ستایم و با سیاستهای ایران موافق نیستم اما یک سوال بزرگ همواره در ذهن من بی جواب است چرا اسراییل و حامیانش در امریکا عملا گام جدی برای صلح بر نمی دارند؟ هیچ فرد اگاهی نمی تواند کشتار فلسطینیان را به هر دلیلی توجیه کند.ایا شما قبول دارید که حقوق بشر در فلسطین پایمال میشود؟ایا اسراییل و امریکا اینقدر ضعیف هستند که از یک کشور کوچک فلسطینی مترسند و اجازه تشکیل انرا نمی دهند؟جرا امریکا به فکر چاره از ریشه مسیله نیست وبه دنبال معلول های ان مانند ایران و دیگر اعراب است؟بنظر میرسد ارزشهای تمدن غرب فقط برای خودشان اجرا می شود نه برای دیگران. لطفا جواب کلی و عوام پسند ندهید. من شخص تحصیل کرده و کاملا مطلع و منصفی هستم لذا جواب شما میتواند در دید گاه من در باره امریکا و اسراییل اثر منف یا مثبت داشته باشد. با تشکر


مارتا بایلس: آمریکا سالیان طولانی سخت تلاش کرده تا یک راه حل صلح آمیز برای این مساله پیدا کند. اما امریکا تا حدی می تواند مذاکرات صلح را پیش برد. در واقع این دو کشور اسراییل و فلسطین هستند که باید با هم صلح کنند و به نظر می رسد که هیچ کدام اراده سیاسی لازم برای برداشتن آخرین قدم ها را برای برقراری صلح ندارند. باید بگویم که این موضوعی نیست که من در مورد آن تخصص دارم و در واقع نظر یک آدم معمولی را به شما می دهم.


برت استفنز: من هوادار تاسیس کشور فلسطین هستم و تصور می کنم که این کشور روابط صلح جویانه ای با همسایگان خود یعنی مصر ، اردن و اسراییل خواهد داشت. من فکر می کنم کشور فلسطین شانس به وجود آمدن داشت اگر یاسر عرفات از تروریسم به عنوان ابزار سیاسی خود استفاده نمی کرد ، از قدرت های خارجی مانند رژیم ایران برای چنین کاری کمک نمی گرفت و اگر فلسطینی ها به حماس ، گروهی که نه تنها مخالف اشغاال فاسطین است بلکه موجودیت اسراییل را به رسمیت نمی شناسد، رای نمی دادند. به هر حال جدی ترین سوال از سوی اسراییل این است که آیا به وجود آمدن یک کشور فلسطین به جنگ بین اسراییل و فلسطین پایان می بخشد و یا آن را وارد مرحله تازه ای می کند. این اشتباه است اگر فکر کنیم که اکثر اسراییلی ها می خواهند تا ابد سرزمین های فلسطینیان را اشغال کنند. هزینه ای که اسراییل برای این کار می پردازد از جمله هزینه اخلاقی بسیار بالا است. متاسفانه تاکنون آنچه که اسراییلی ها مشاهده می کنند این است که فلسطینی ها بیشتر تمایل به خشونت دارند تا صلح. اگر دولت ایران اگر متعهد به حمایت از منافع فلسطینی ها باشد ، این دولت باید کمک های خود را به حماس ، حزب الله و دیگر گروه هایی که خواهان حذف اسراییل هستند ، قطع کند.


محمود : به نظر من چندي پيش كه خبرنگار آمريكایی در تهران از احمدي نژاد سئوال مي كرد گاهي اوقات مبتدی بود آيا اين سئوالات از قبل محدود شده بود منظورم ازطرف ايران است مثلا اين همه رئيس جمهور از كلمات اخلاق عدالت محبت و....به كار برد و خبرنگار آمريكائي يك سئوال در مورد اين مسائل از او سئوال نكرد مثلا وضع نا بسامان مردم زندانيان سياسي يا دانشجويان


مارتا بایلس: در تهران احتمالا کار خبرنگاری کار دشواری است حتی اگر شما ایرانی باشید. اگر شما آمریکایی باشید این امر به مراتب دشوار است. من مایلم بدانم این خبرنگار متعلق به کدام نهاد خبری است.


برت استفنز: سوال عالی است. من این مصاحبه را خود ندیده ام اما مصاحبه های متعددی از خبرنگاران غربی با آقای احمدی نزاد دیده ام که سعی نمی کنند سوالات مشکلی را از وی بپرسند. چرا چنین است؟ کمبود شهامت؟ عدم تفکر؟ موافقت قبلی با دولت ایران که سوالات قبل از پرسیده شدن مورد تایید مقامات ایرانی قرار گیرند؟ متاسفانه آزادی مطبوعات در آمریکا به این معنی نیست که خبرنگاران آمریکایی نیز آزاد هستند.


رضا: نطرتان در مورد آينده مطبوعات در جهان چيست ؟ زماني كه همه مردم خبرنگارند و مردم اخبارشان را از BLOG ها يا سايت هايی مانند Youtube و IP TV ها هر زمان كه خواستند دريافت ميكنند و به روزنامه ها و تلويزيون های كلاسيک ديگر كسی سر نميزند ؟ در آن زمان راست و دروغ خبر را مخصوصا زمانی كه ثانيه وار و دقيقه وار خبر عوض و Update می شود چگونه می شود تشخيص داد ؟


نظرتان در مورد آينده مطبوعات در جهان چيست ؟ زماني كه همه مردم خبرنگارند و مردم اخبارشان را از BLOG ها يا سايتهايي مانند Youtube و IP TV ها هر زمان كه خواستند دريافت ميكنند و به روزنامه ها و تلويزيونهاي كلاسيک کديگر كسی سر نميزند ؟ در آن زمان راست و دروغ خبر را مخصوصا زمانی كه ثانيه وار و دقيقه وار خبر عوض و Update ميشود چگونه ميشود تشخيص داد ؟


مارتا بایلس: سوال عالی است! من به این سوال پاسخ می دادم ولی گوی کریستالی ام را به مغازه فرستادم برای تعمیر!


برت استفنز: این سوال مهمی است. به نظر من هرچقدر هم تکنولوژی عوض شود ، احتیاج است که اخبار به صورت صحیح ، کامل و با تفسیرهای هوشیارانه منتشر شود. این عمل توسط روزنامه ها و مجله هایی صورت خواهد گرفت که مدت طولانی در عرصه رسانه ها حضور داشتند و می توانند جوهر خبرنگاری را علیرغم هر گونه تغییر در دنیای تکنولوژی به مخاطبان منتقل کنند.


شکوفه: تا حالا شده بخواهید به ایران بیایید؟ مثلا برای تهیه یک گزارش؟ خیلی دوست دارم بدانم جمهوری اسلامی اصلا اجازه می دهد که شما به ایران بیایید تا از نزدیک ببینید چه بلایی به سر ما می آید؟


مارتا بایلس : من واقعا دوست دارم به ایران بیایم البته نه برای مشاهده شرایط دشوار زندگی برای بلکه دیدار با مردم. این امر برای من واقعا جالب است. من تاکنون در مورد ایران با همکاران و دوستانم در آمریکا و پراگ صحبت کرده ام ، کتاب هایی در مورد ایران خوانده ام و فیلم های شگفت انگیزی از کارگردانان ایرانی دید ه ام.


برت استفنز: من واقعا خیلی دوست داشتم به ایران بیایم. آیا واقعا من که سردبیر سابق اورشلیم پست هستم می توانم به ایران بیایم بدون آن که به عنوان جاسوس و یا به بهانه های غیر واقعی دیگر دستگیر شوم؟


مهدی : سوالی که متاسفانه تاکنون درذهن من بی پاسخ مانده این است که چرافرصت های برابر به خبرنگاران ایرانی داده نمی شود تا مثلا با رییس جمهوری آمریکا مصاحبه اختصاصی داشته باشند؟ همان فرصتی که بارها وبارها به خبرنگاران آمریکایی داده شده تا با آقای احمدی نژاد مصاحبه داشته باشند.


مارتا بایلس : آیا واقعا چنین است؟ من اطلاعی در این مورد ندارم.


برت استفنز: این سوالی است که بهتر از کاخ سفید به پرسید. آیا خبرنگاران ایرانی تاکنون چنین درخواستی کرده اند.


احمدی : سوال من از سردبیر سابق اورشلیم پست است: چرا روزنامه شما آشکارا درباره ایران خبرهای نادرست منتشر می کرد و می کند؟ شما بدون هیچ سند و مدرکی اتهاماتی عجیب و غریب به ایران می بندید. شما از اصول حرفه ای روزنامه نگاری اصولا اطلاعی دارید؟ قبول دارید که مانند برخی روزنامه نگاران درون ایران مانند کارکنان کیهان، شما هم یک پروپاگاندیست هستید و روزنامه نگار نیستید؟


برت استفنز: من سه سال است که دیگر سردبیر اورشلیم پست نیستم و اگر در این مدت مطالبی نادرست در مورد ایران به چاپ رسیده ، من از آن بی اطلاعم. من هیچ گونه اطلاعی هم ندارم که زمان من مطالب نادرستی در مورد ایران به چاپ رسیده است. اگر چنین اتفاقی می افتاد و ما از این امر اطلاع پیدا می کردیم حتما آن را تصحیح می کردیم. البته برای یک روزنامه اسراییلی این امکان وجود ندارد که خبرنگارانش به ایران مسافرت کنند. شاید اگر رزیم فعلی مسافرت ایرانی ها به اسراییل و اسراییلی ها به ایران را مانند زماان شاه امکان پذیر می ساخت ، ما می توانستیم خود از نزدیک مسایل را مشاهده کنیم و به منابع دست دوم ، که شاید هم مطالب اشتباهی چاپ کنند ، تکیه نکنیم.


روزنامه نگار: می خواهم دقیقا انواع سانسور در رسانه های آمریکا را تشریح کنید. (در ایران همه شکلش را داریم. گاهی دستور شورای عالی امنیت ملی ما را سانسور می کند و گاهی سردبیرمان و گاهی هم خودمان خودمان را سانسور می کنیم.) آنجا وضع چگونه است؟


مارتا بایلس: پاسخ های مرا در اين مورد به سوالات ديگر ببينيد. مواردی بوده که دولت آمريکا از روزنامه ها شکايت کرده ولی معمولا دادگاه به نفع روزنامه ها رای داده است. به عنوان مثال در سال ۱۹۷۱ دولت آمريکا از نيويورک تايمز شکايت کرد چرا که اين روزنامه نوشته های پنتاگون را به چاپ رسانده بود. در اين نوشته ها از نقش دولت در جنگ ويتنام به شدت انتقاد شده بود. دادگاه عالی آمريکا به نفع نيويورک تايمز رای داد و تلاش دولت برای عدم چاپ و سانسور مطالب را در تناقض با قانون اساسی آمريکا اعلام کرد.


برت استفنز: تقریبا سانسوری در امریکا وجود ندارد مگر این که مربوط به مورادی مانند امنیت ملی و یا تهمت زدن به افراد باشد.


سعید: طی خبرهای منتشر شده در ايران چندين روزنامه نگار در زندان، بازداشت هستند و هرازگاهی نشريه اي توقيف مي شود. در آمريكا نيز اين چنين است؟ لطفا توضيح دهيد که کی یک روزنامه نگار در آمریکا به زندان می افتد؟


مارتا بایلس : مواردی بوده که دولت آمريکا از روزنامه ها شکايت کرده ولی معمولا دادگاه به نفع روزنامه ها رای داده است. به عنوان مثا ل در سال ۱۹۷۱ دولت آمريکا از نيويورک تايمز شکايت کرد چرا که اين روزنامه نوشته های پنتاگون را به چاپ رسانده بود. در اين نوشته ها از نقش دولت در جنگ ويتنام به شدت انتقاد شده بود. دادگاه عالی آمريکا به نفع نيويورک تايمز رای داد و تلاش دولت برای عدم چاپ و سانسور مطالب را در تناقض با قانون اساسی آمريکا اعلام کرد. پاسخ های مرا در انی مورد به سوالاتی در مورد سانسور ببینید.


برت استفنز: پاسخ مرا به سوالات دیگر بخواندید لطفا


دیاکو : با درود آیارسانه های امریکا به دو دسته تقسیم میشود به این معنا که یک گروه نزدیکتر به جمهوری خواهان و گروه دیگر نظرات دمکراتها را منعکس میکنند یا نه . با سپاس


مارتا بایلس: رسانه ها در آمریکا به اندازه اروپا دسته بندی نشده است. رسانه های آمریکا علیرغم اتهامات و انتقادهایی که به آنها وارد می شود سنت خبررسانی بی طرفانه را دارند.


برت استفنز: تحقیقات نشان می دهد که بیشتر خبرنگاران آمریکایی به کاندیداهای حزب دمکرات رای می دهند تا جمهوریخواه. اما یک خبرنگار خوب و حرفه ای سعی می کند که نظر شخصی خود را از کار حرفه ایش جدا کند. در روزنامه ها عقاید مربوط به دمکرات ها و جمهوریخواهان به طور برابری منعکس می شود. در آمریکا ده ها و شاید صدها مجله و روزنامه سیاسی وجود داشته باشد که منعکس کننده عقیده و نقطه نظر خاص سیاسی است.


حمید: در ايران از ترس اينكه روزنامه شان بسته شود و به زندان بيفتند كشته شوند يا روزيشان قطع شود روزنامه نگاران نميتوانند حرف دلشان را بزنندִ در آمريكا روزنامه نگاران آزادي زياد دارند با اينحال همه ميدانيم كه اين آزادی مطلق نيست و روزنامه نگاران از ترس از دست دادن كارشان (مانند كسي كه جنگ عراق را در تلويزيوني گزارش ميكرد و بخاطر حرفش اخراج شد) يا از دست دادن آگهي آگهي دهندگان بايد مواظب حرف و نوشته شان باشدִ لطفا ميتوانيد هر كدام از شما ٢ يا ١ موردي در كار خبرنگاريتان را به عنوان خاطره براي ما بيان كنيد كه حرفي را ميخواستيد بزنيد ولي به دلايل مختلف نتوانستيد حرف دلتان را بزنيدִ نترسيد اينجا خودماني است ميتونيد حرف دلتان را بزنيد و از اينجا حرفتان بيرون نمي رود:)


مارتا بایلس: من هرگز از نوشتن آنچه که می خواهم نترسیده ام. برخی اوقات سردبیری سعی می کند تغییراتی در مطلب من به وجود بیاورد که با عقاید خودش هماهنگ شود. زمانی که چنین اتفاقی می افتد ، من با سردبیرم بحث می کنم و معمولا پیروز می شوم. اگر متوجه شوم که سردبیرم منطقی نیست دیگر برای وی مطالب نمی نویسم. البته در هر مطلبی که منتشر می شود ، محدودیت های برای آنچه که شما می توانید بگویید وجود دارد.منظور من این نیست که در آمریکا مشکلی با رسانه های همگانی وجود ندارد. رقابت برای دریافت تبلیغات و جذب مخاطبان بیشتر ، برخی اوقات موجب شده که رسانه ها به طور احمقانه و مبتذل عمل کنند. این امر در مورد کشورهایی نیز صدق می کند که یک دفعه از کنترل دولت خارج می شوند مثال بارز آن اندونزی است. ما در امریکا برنامه های مبتذل زیادی داریم اما برنامه های فوق العاده عالی هم کم نداریم. ما همچنین حق داریم که از برنامه های بد انتقاد کنیم. رسانه های ما از دیر باز نسبت به مردم احساس مسئولیت کرده اند ، چنین امری فقط به تازگی دارد در اندونزی اتفاق می افتد.


برت استفنز: این تصویر اشتباهی است که وجود دارد. در مورد خودم می توانم بگویم که من هرگز عقایدم را تغییر ندادم تا با کسی که می خواهد در روزنامه تبلیغ کند هماهنگ شود. این فقط به دلیل اعتقاد به یک سری اصول نیست بلکه از نظر مالی نیز حائز اهمیت است. خوانندگان ما باید اطمینان داشته باشند که نوشته های ما عاری از هر گونه زد و بند تجاری نوشته و چاپ می شود. لحظه ای که ما این اعتماد را از دست دهیم نه تنها آبرویمان از دست رفته بلکه روزنامه نیز بازار خود را از دست می دهد.


سعید: بانو مارتا بايلس عالیجناببرت استفنر ضمن عرض گرمترین و صمیمانه ترین درودها به شما بزرگواران چند سوال ویکپیشنهاد دارم که خدمتتان عرضه میکنم و امیدوارم پاسخ مرا بدهید .1- آیا مدیا درایالات متحده ، لزوما منعکس کننده نظرات کاخ سفید میباشند . و اصولا در زمینه کارمطبوعاتی ، چقدر استقلال دارند ؟2- آیا فضای رسانه ای ایالات متحده ، افکار عمومیمردم امریکا رو بسوی یک برخورد با ایران پیش میبرند و اصولا تا چه میزان برخورد قهرآمیز با ایران را مفید میدانند؟3- من میخواهم در رشته روزنامه نگاری در ایالاتمتحده تحصیل کنم ، ممکنست بفرمایید آیا دانشگاهی در آمریکا هست که بتوان بصورتآنلاین در این رشته تحصیل کرد یا خیر؟پیشنهاد : بنظر شما بهتر نیست مطبوعات آمریکاامکاناتی را فراهم کنند و از نظرات ایرانیان داخل و خارج استفاده کنند؟با سپاس :سعید از ژاپن


مارتا بالیس: در آمريکا رسانه ها آزاد و مستقل هستند ، اگر چه اين آزادی و استقلال بدون عيب و ايراد نيست. من فکر می کنم که آنها بين يازده سپتامبر ۲۰۰۱ و حمله به عراق به اندازه کافی مسايل را نقد نکردند. اما معمولا رسانه ها نقطه نظرات کاخ سفيد را منعکس نمی کنند و مشکل اين نيست. در آمريکا روزنامه ها ، برنامه های تلويزيونی ، گزارشگران ، بلاگرهای خيلی خوبی وجود دارند. پيدا کردن آنها چندان مشکل نيست.۳-۲- بله برخی در مورد حمله آمريکا به ايران صحبت می کنند ولی حمايت سياسی بسيار برای چنين کاری وجود دارد. به نظر من چنين کاری در بهتريت شرايط ثمره ای نخواهد داشت. در حال حاضر بهترين شرايطی وجود ندارد.۳-۳- آمريکايی ها اعتماد کمی به احمدی نژاد دارند. اما اين امر در مورد اکثر مردم دنيا صدق می کند. رييس جمهوری ما محبوبيتی ندارد و اين امر در مورد رييس جمهوری ايران نيز صادق است. در نظرسنجی پو گلوبال که در ۴۷ کشور جهان انجام شده اکثريت مردم ۱۷ کشور می گويند به هيچوجه به احمدی نژاد اعتماد نمی کنند و در ۳۹ کشور ديگر کمتر از ده رصد جمعيت می گويند که اعتماد زياد به وی دارند.


برت استفنز: آزادی و استقلال رسانه ها در آمریکا توسط قانون اساسی این کشور تضمین شده است. این تضمین قانونی در طول تاریخ آمریکا رعایت شده است. رسانه ها از کاخ سفید به شدت انتقاد می کنند و جورج بوش رییس جمهوری آمریکا در رسانه های آمریکا مورد تمسخر قرار می گیرد و تصمیم هایش مورد انتقاد شدید قرار می گیرد.


علی: باسلام الگوی شما برای تهيهخبر بر چه مبنايی است؟ بر چه اساسی تشخيص می دهيد که چه گزارش و خبری را عمده کنيدو يا بی اهميت از کنارش بگذريد؟ در کشورهای غير دموکراتيک عمدتا دولت ها توسطارگانهای سرکوبگر خود خطوط را مشخص می کنند در کشوری مثل آمريکا که از دمکراسی برخوردار است چه قدرتی اين خطوط را مرزبندی می کند؟ من در استراليا زندگی می کنم تاجايی که من اطلاع دارم آقای مرداک در اينجا به عنوان صاحب پر نفوذ جرايد بشمار می رود حال سوال من اين است که آيا ايشان و يا اشخاصی نظير ايشان در آمريکا يا اينجامی توانند در ارائه خطوط نقش موثری ايفا کنند يا خير در صورتی که پاسخ منفی است اينتشکيلات عظيم توسط چه نهادی ارگنايز و نظم داده می شود؟


مارتا بالیس: سوال خوبی است- به خصوص زمانی که آقای مارداک ، وال استریت ژورنال را که من در آن سال ها است مطلب می نویسم ، خریداری کرده است. تصمیم گیری ها در رسانه ها از سوی سردبیران گرفته می شود و معمولا مالکان این روزنامه ها دخالت نمی کنند. البته در بعضی مواقع احتمال دارد که به خواهند تاثیر گذار باشند ولی این امر به نفع اقتصادی آنها نیست. مثلا تصور کنید مارداک به خواهد استقلال سردبیران وال استریت ژورنال را نادیده بگیرد. این مساله موجب می شود بسیاری این روزنامه را نخوانند. بهر حال دولت در این تصمیم گیری ها دخالت نمی کند. البته در بعضی مواقع احتمال دارد که به خواهند تاثیر گذار باشند ولی این امر به نفع اقتصادی آنها نیست. مثلا تصور کنید مارداک به خواهد استقلال سردبیران وال استریت ژورنال را نادیده بگیرد. این مساله موجب می شود بسیاری این روزنامه را نخوانند. به هر حال دولت در این تصمیم گیری ها دخالت نمی کند.



برت استفنز: در پاسخ به قسمت اول سوالتان باید بگویم:خبرنگاران و سردبیران سازمان های خبری. سازمان های خبری مختلف خبر هایی متفاوت یا یکسان را به سلیقه خو پوشش می دهند. این امر بستگی به نقطه نظر آنها ، علایق خوانندگان و چیزهای دیگر دارد. مرکزیتی برای کنترل کردن و این گونه تصمیم گیری ها وجود ندارد.


در مورد سوال دوم باید بگویم آقای مارداک روزنامه مرا خریده است و گمانه زنه های زیادی بود که وی می خواهد در مورد چگونگی ارایه مطالب و اخبار در روزنامه دخالت کند. ولی من فکر می کنم وی متوجه شد ارزش وال استریت ژورنال که وی 5 میلیارد دلار بابت آن پرداخت کرده بود در استقلال خبرنگاران ان نهفته است. بنابراین به سود وی نبود که با دخالت در کار روزنامه به خوش نامی آن صدمه بزند.



مسعود: پرسش من مربوط به شيوه انتقاد از تصوير كلي ايران در رسانه هاي آمريكايي است. آنچه در نگاه اول از سوي رسانه‌هاي آمريكايي به طور نمونه الان مطر ح است، مسئله بحران اتمي ايران و سياست هاي جنجال برانگيز،‌دورويانه دولت جمهوري اسلامي در منطقه، عراق، لبنان ، افغانستان ودر فلسطين است. است- اين به جاي خود كه البته بايد مطرح شود . اما چرا نوبت به حقوق بشر و سركوب هاي اجتماعي مي رسد- كم كم فراموش مي شود كه روزانه اين دولت اسلامي بي استثنا فشار و سركوب را بر همگي- تاكيد مي كنم بر همگي - لايه هاي اجتماعي: دانشجويان، استادان، روزنامه نگاران،‌ معلمان، كارگران، زنان و همجنس طلبان اعمال مي كند. به عنوان نگاه كنيم كه پرسش هاي مطرح شده در دانشگاه كلمبيا از احمدي نژاد: در مورد سركوب هاي اجتماعي فقط روي يك مورد تاكيد عمده مي شود: سركوب همجنس گرايان- يا موقعي كه دولت آمريكا مي خواهد از سركوب حقوق بشر در ايران به رژيم اسلامي انتقاد كند، دستگيري شهروندان آمريكايي – ايراني را مطرح مي كند. اميدوارم نظرم را بدرستي بيان كرده باشم، من معقتدم اين موارد هم جزو هزاران موارد سركوب بشر در ايران است كه بايد مطرح شوند- اما بهتر نيست كه هزاران موارد ديگر از سركوب حقوق اجتماعي و شهروندي ايرانيان گمنام را كه اسم و رسمي هم ندارند در حاشيه اين انتقادها مطرح شود؟و يك پيشنهاد به تنظيم كننده اين صفحه اينترنتي پايگاه آزاد نظرات : با سپاس و تقدير از شما و دست اندركاران راديو فردا بپيشنهاد مي كنم هنگامي كه موضوعي نوين مطرح مي شود، دست كم از يك روز قبل به كاربران و دوست داران اين صفحه از پيش خبر داده شود كه خود را براي موضوع جديد آماده كنند، در ضمن بدانند كه در باره موضوع قبلي تا چه زمان مي توانند اظهار نظر كنند. با سپاس


مارتا بالیس: من با شما موافقم.


برت استفنز: شما حق دارید. رسانه های آمریکایی طبیعتا بیشتر در مورد مسایلی که در مورد شهروندانشان است صحبت می کنند مانند به زندان افتادن هاه اسفندیاری. ولی ما همچنین سعی می کنیم در مورد مواردی دیگر نظیر اعتراض های دانشجویان تظاهرات کارگران حقوق زنان و جایگاه اقلیت ها و غیره مطلب بنویسیم.


هیچ کس: اصولا در آمریکا در چه زمانی دادگاه یک روزنامه را توقیف می کند؟


مارتا بالیس: تقريبا امکان ندارد که روزنامه ها و مجله ها را به خاطر چاپ مطالب سياسی تعطيل کرد. تنها شرايطی که من فکر می کنم که دادگاه می تواند حکم تعطيلی يک روزنامه را بدهد ، چاپ عکس های پورنوگرا فی کودکان است. البته قوانين در مورد رسانه های الکترونيکی متفاوت است. در نخستين روزهای به وجود آمدن هاليوود برخی از قانون گذاران در برخی از ايالات آمريکا ، کميته هايی برای سانسور تشکيل دادند که هدفشان ممنوعيت پخش فيلم هايی بود که در آن صحنه های غير اخلاقی جنسی و خشونت پخش می شد.فشار افکار عمومی که منشا اصلی آن از گروه های مذهبی سرچشمه می گرفت ، موجب شد که دولت فدرال آمريکا « کميته سانسور ملی» تشکيل دهد. اين امر موجب وحشت استوديوهای فيلم سازی در آمريکا شد و آنها در سال ۱۹۲۲ نهادی به نام «انجمن فيلم های سينمايی آمريکا» را تشکيل دادند که سانسور را خود به اجرا گذارند.اين سانسور در صنعت فيلم سازی به نام «دفتر هيز» نام گرفت. «هيز» در واقع رييس اين دفتر بود. اين دفتر به مدت چهل سال مسئول سانسور در هاليوود بود.در سال ۱۹۶۰ هاليوود،« دفتر هيز» را حذف کرد و تصميم گرفت که فيلم ها را نسبت به صحنه های جنسی ، خشونت و ناسزاهايی که در فيلم ها پخش می شود درجه بندی کند.در سال ۱۹۳۴ زمانی که راديو محبوبيت زيادی پيدا کرد از طرف دولت کميسيون ارتباطات فدرال شکل گرفت تا به اصطلاح امواج «تميز» بمانند. در واقع نگرانی اصلی اين کميسيون اين بود که موضوعات جنسی در برنامه ها گفته نشود.(آمريکا در آن زمانی بسيار اخلاقی تر از زمان حاضر بود).اما بعضی اوقات اين کميسيون به دلايل ديگری گويندگان را جريمه می کرد و يا پروانه کار آنها را باطل می کرد. اين امر در اکثر اوقات اتفاق نمی افتد مانند استوديوهای فيلم گويندگان تلويزيون و راديو خود را سانسور می کنند. به همين دليل زمانی که کودک بودم در تلويزيون افراد برهنه يا صحنه های خونين نديدم و يا فحش و نا سزا نشنيدم ولی هم اکنون قوانين و تکنولوژی در آمريکا مانند فرهنگ اين کشور تغيير کرده است.اگر چه اوضاع در امريکا ايده آل نيست و طبق نظرسنجی «پيو» ۶۰ درصد امريکايی ها نگران وضعيت هستند. آزادی بسيار با ارزش است ولی نبايد از آن سو استفاده شود. اما اين گفته به اين معنی نيست که آمريکايی ها خواهان سانسور هستند. طبق آمار «پيو» بيش از ۹۰ درصد آمريکايی ها می گويند به دولت اين کشور اعتماد نمی کنند تا کنترل تلويزيون را در دست بگيرد. به نظر من توليدکنندگان برنامه های سرگرم کننده بايد در مورد آنچه که توليد می کنند احساس مسئوليت کنند.



برت استفنز: من فکر نمی کنم که در زمان زندگی من چنین اتفاقی افتاده باشد. قبل از دهه شصت میلادی ، من فکر می کنم برخی از عکس های پورنوگرافی ممنوع بود ولی این زمان به سر رسیده اس ت(عکس های پورنوگرافی کودکان کاملا ممنوع است). در اوایل دهه هفتاد میلادی دولت نیکسون سعی کرد از چاپ «یادداشت های پنتاگون» جلوگیری کند. در واقع این یاد داشت ها نشان می داد که وزارت دفاع امریکا به مردم این کشور اطلاعات درستی در مورد جنگ ویتنام ارایه نداده است. دادگاه عالی آمریکا اعتراض دولت نیکسون را نادیده گرفت و اجازه داد تا این یادداشت ها چاپ شود.


محمد: چرا رسانه های آمريكايي تحت نفوذ صهيونيسم هستند؟


مارتا بایلس: رسانه های آمریکا به طور کلی به کشور اسراییل علاقه مند هستند و به نظر من آنها می توانند یک مقدار بیشتر از این کشور انتقاد کنند. اما من نمی گویم که این رسانه ها تحت تاثیر صیهونیسم هستند. این صحیح تر است اگر بگوییم این رسانه ها تحت تاثیر مردم آمریکا هستند که عموما موافق حمایت آمریکا از اسراییل پشتیبانی هستند. مردم آمریکا مواظب سخنانشان در مورد یهودیان ، سیاهپوستان ، زنان ، همجنس گرایان و دیگر اقلیت ها هستند.


برت استفنز: دوباره باید ببینیم منظور از «نفوذ صیهونیسم» چیست. اکثریت قاطع خبرنگاران آمریکا مانند مردم این کشور معتقدند که اسراییل حق موجودیت دارد و آمریکا باید به این کشور از طریق های مختلف نظیر اقتصادی سیاسی نظامی به امنیت اسراییل کمک کند. اما خبرنگاران آمریکایی به شدت در بسیاری موراد از سیاست های اسراییل انتقاد کرده اند ، مثال بارز آن سیاست این کشور برای ساختن شهرک ها در نوار غزه و کرانه باختری است.


صادق: چرا کشوری مثل ایالات متحده قانون مطبوعات ندارداما در کشور ایران نه تنها قانون سفت وسختی برای فعالیت مطبوعات وضع شده بلکه هر گاه نمایندگان مردم عزم به اصلاح آن کرده اند(مانند سال1377)توسط رهبر ایران از دستور کار مجلس خارج شده است؟لطفا پاسخ بدهید


مارتا بایلس: لطفا به پاسخ سوال «اصولا در آمریکا در چه زمانی دادگاه یک روزنامه را توقیف می کند؟» مراجعه کنید.


برت استفنز: آنچه من می توانم بگویم این است که من آرزو دارم که دولت ایران متوجه شود که رسانه های آزاد موجب قوت یک کشور هستند و نه ضعف. تصادفی نیست که قدرتمندترین کشورها در دنیا آزادترین کشورهای جهان هستند.



امین: با سلام اینکه رسانه های ایرانی 100% در خدمت حکومت بوده و توانائی اظهار نظر مستقل ندارد بر همه دنیا روشن است و بحث و صحبت در مورد ایران بی مورد است ولی در رابطه با رسانه های غربی من معتقدم که تا حدودی این مشکل حل شده است .سوال من این است که بنظر دوستان محترممان رسانه های آمریکا تا چه اندازه و چند درصد آزاد میباشد و مستقل از سیاستهای دولت عمل میکنند ؟آیا این آزادی که وجود دارد واقعا برای آگاهی و جهان بینی ملت محترم آمریکا کافی میباشد ؟ پیشاپیش متشکرم



مارتا بایلس: لطفا به پاسخ های سوالات بالا مراجعه کنید. سیستم آمریکا بدون نقص نیست ولی آزادی بیان در آمریکا تقریبا بیشتر از تمامی کشورهای دیگر است. اما متوجه این سوال نشدم که آیا آزادی رسانه های آمریکایی برای آگاه کردن مردم آمریکا کافی است یا نه.



برت استفنز: برای بخش اول سوال لطفا به پاسخ من به سوال که« آیا شما تاکنون خود را سانسور کرده اید.» مراجعه کنید. برای قسمت دوم سوال باید بگویم که من فکر می کنم آزادی بیان عاملی اساسی –لازم و غیرکافی-برای آگاهی بخشیدن به شهروندی در کشورهای دمکراتیک است. عوامل مهم دیگری از جمله اموزش و پرورش نیز وجود دارد.


رضا: بسیاری می گویند که رسانه های آمریکایی دیدگاه های متفاوتی درباره مسایل جهانی را منتشر می کنند. پس چرا نوبت که به ایران می رسد همه رسانه های آمریکایی تصویر واحدی از ایران می دهند؟ تصویری سیاه و به نظر من تاحدی غیر واقعی ...


مارتا بایلس: کسب اطلاعات در مورد ایران کار آسانی است. کتاب ها و مطالب زیادی در مورد ایران به چاپ رسیده است و سانسوری در مورد اینترنت وجود ندارد. به عنوان مثا ل مطالب جدی ، آکادمیک و نسبتا طولانی در مورد ایران بر روی سایت ویکیپدیا یافت می شود. البته شما در مورد رسانه های سنتی حق دارید. آنها بیشتر به چیزهای دیوانه واری که احمدی نژاد ، رییس جمهوری ایران ، می گوید توجه می کنند تا واقعیت پیچیده ای که در مورد ایران وجود دارد.


برت استفنز: این بستگی دراد منظور شما چیست وقتی شما می گویید «ایران». آیا منظور شما مردم ایران است و یا دولت آن؟ من من در مورد مردم با علاقه مندی مطلب می نویسم. بسیاری از خبرنگاران آمریکایی که در مورد ایران مطلب می نویسند ایرانی تبار هستند مانند افشین مولوی و یا فرناز فصیحی خبرنگار وال استریت ژورنال. همکار سابق من دنی پرل نیز با علاقه مندی در مورد ایرانی ها می نوشت. وی توسط القاعده در پاکستان به قتل رسید.


از سوی دیگر این مطلب حقیقت دارد که تصویر کلی دولت ایران منفی است. این مساله که این تصویر با واقعیت منطبق است یانه به نظر شخصی مرتبط است. از نقطه نظر بسیاری از آمریکایی ها و خیلی از روزنامه نگاران امریکایی دولت ایران دولتی است که به شدت انتخاب سیاسی مردم کشورشان را محدود کرده مخالفان سیاسی را زندانی می کند ، به شبه نظامیان عراقی اسلحه می دهد تا سربازان آمریکایی را بکشند ، از جنبش های رادیکال ضد دمکراتیک مانند حزب الله در لبنان حمایت می کند. این دولت تظاهرات عمومی بر پا می کند و شعار مرگ بر امریکا سر می دهد ، دیپلمات های غربی را در تهران تحت فشار قرار می دهد و هیجده سال تمام به آژانس انرزی اتمی سازمان ملل را در مورد برنامه هسته ای خود فریب داده است. بله این تصویر ، تصویری تاریکی است.


پریسا: با درودتا بحال پيش آمده است خبري يا گزارشي را از بيم آنكه روساي ممالك شما برآشوبند و به تهديد و بستن روزنامه اقدام كنند-سانسور كنيد ؟ پيشاپيش ممنون از پاسختون .


مارتا بایلس: خیر، من هیچوقت خبری را سانسور نکرد ه ام. سوال بر اساس تصور اشتباهی از آمریکا پرسیده شده است. در آمریکا «حکمرانانی» به این معنی که در سوال مطرح شده است وجود ندارد.


برت استفنز: هرگز. موارد زیادی وجود داشته که روزنامه ای که من در آن کار می کنم و یا دیگر روزنامه های روزنامه ها مطالبی چاپ شده که به هیچوجه خوشایند دولت و مقامات ارشد کشور نبوده است. اما من فکر نمی کنم که چه در زمان زندگی من و یا زمان زندگی پدرم دولت روزنامه ای را به دلیل موضع گیری سیاسی آن علیه دولت بسته باشد. حق ما برای آزادی بیان در اصل اول قانون اساسی آمریکا نوشته شده است. این اصل کنگره را ملزم می کند که قانونی علیه آزادی بیان آزادی نشر تصویب نکند و همچنین هیچ قانونی نباید تصویب شود تا مانع تجمع صلح آمیز مردم شود.










XS
SM
MD
LG