دیوید کامرون، نخست‌وزیر بریتانیا روز پنج‌شنبه به خاطر اظهاراتی که در آن جمهوری اسلامی را «دارای سلاح هسته‌ای» خوانده بود، از سوی مخالفان خود به «ناشی‌گری» متهم شد.
آقای کامرون در یک نشست عمومی در برایتون انگلیس اظهار کرده بود که ورود ترکیه به اتحادیه اروپا می‌تواند به حل و فصل برخی از مسائل جهان همچون روند صلح خاورمیانه و «این واقعیت که ایران سلاح هسته‌ای دارد» کمک کند.
قدرت‌های غربی نسبت به کاربردهای احتمالی نظامی برنامه هسته‌ای ایران مظنون‌اند اما این قدرت‌ها تاکنون ایران را متهم به داشتن سلاح هسته‌ای نکرده‌اند.
یکی از سخنگویان نخست‌وزیر بریتانیا در این‌باره گفت که منظور آقای کامرون این نبوده که ایران سلاح هسته‌ای ساخته‌است بلکه «اگر دوباره به کلمات نخست‌وزیر دقت کنید آشکار است که حرف او درباره قصد ایران برای دستیابی به سلاح هسته‌ای است».
مخالفان دیوید کامرون که جوان‌ترین نخست‌وزیر بریتانیا در طی ۲۰۰ سال اخیر است می‌گویند وی رفته رفته نشانه‌هایی از «بی‌تجربگی» از خود نشان می‌دهد.
کریس براینت، وزیر پیشین امور اروپایی بریتانیا از حزب کار، در این‌باره گفت که «خبط کامرون در مورد ایران نه تنها کاملاً خجالت‌آور بود بلکه خطرناک هم بود».
به گفته آقای براینت «دیوید کامرون به‌طور روزافزون به عنوان فردی دست‌وپاچلفتی که اختیار دهان خود را ندارد شهرت پیدا می‌کند».
وزیر سابق امور اروپایی بریتانیا در ادامه اظهار داشت که «این را دیگر نمی‌شود لغزش‌های گفتاری نامید بلکه بیشتر شبیه به یک عادت خطرناک است.» به گفته آقای براینت اظهارات نخست‌وزیر «عمیقاً زیان‌آور» است و تبلیغات ایران در مورد اینکه جامعه بین‌المللی در ارتباط با سیاست هسته‌ای ایران در اشتباه است را تقویت می‌کند.
این اظهارات به دنبال چندین انتقاد دیگر عنوان می‌شود که گروه مخالفان آقای کامرون از زمان تصدی او در ماه مه در رسانه‌ها بیان کرده‌اند.
دیوید کامرون هفته گذشته در دیدار خود از هند خطاب به پاکستان گفت که آن کشور نباید «به صدور تروریسم کمک کند». گفته‌ای که باعث نارضایتی در اسلام‌آباد شد ولی حزب محافظه‌کار آقای کامرون از آن به عنوان «یک پیشنهاد برای سیاست‌گذاری‌های بعدی» دفاع کرد.
آقای کامرون هم‌چنین در جریان سفر ماه گذشته خود به ایالات متحده با انتقاد رسانه‌های داخلی بریتانیا روبه‌رو شد. وی در این سفر از بریتانیا به عنوان «شریک جزء آمریکا» در روابط دو سوی اقیانوس اطلس نام برد و افزود که «بریتانیا در سال ۱۹۴۰ در رویارویی دو کشور با آلمان نازی این نقش را ایفا کرد».
این در حالی است که ایالات متحده تنها در سال ۱۹۴۱ به جبهه بریتانیا علیه آلمان پیوست.
آقای کامرون در یک نشست عمومی در برایتون انگلیس اظهار کرده بود که ورود ترکیه به اتحادیه اروپا می‌تواند به حل و فصل برخی از مسائل جهان همچون روند صلح خاورمیانه و «این واقعیت که ایران سلاح هسته‌ای دارد» کمک کند.
قدرت‌های غربی نسبت به کاربردهای احتمالی نظامی برنامه هسته‌ای ایران مظنون‌اند اما این قدرت‌ها تاکنون ایران را متهم به داشتن سلاح هسته‌ای نکرده‌اند.
یکی از سخنگویان نخست‌وزیر بریتانیا در این‌باره گفت که منظور آقای کامرون این نبوده که ایران سلاح هسته‌ای ساخته‌است بلکه «اگر دوباره به کلمات نخست‌وزیر دقت کنید آشکار است که حرف او درباره قصد ایران برای دستیابی به سلاح هسته‌ای است».
مخالفان دیوید کامرون که جوان‌ترین نخست‌وزیر بریتانیا در طی ۲۰۰ سال اخیر است می‌گویند وی رفته رفته نشانه‌هایی از «بی‌تجربگی» از خود نشان می‌دهد.
کریس براینت، وزیر پیشین امور اروپایی بریتانیا از حزب کار، در این‌باره گفت که «خبط کامرون در مورد ایران نه تنها کاملاً خجالت‌آور بود بلکه خطرناک هم بود».
به گفته آقای براینت «دیوید کامرون به‌طور روزافزون به عنوان فردی دست‌وپاچلفتی که اختیار دهان خود را ندارد شهرت پیدا می‌کند».
وزیر سابق امور اروپایی بریتانیا در ادامه اظهار داشت که «این را دیگر نمی‌شود لغزش‌های گفتاری نامید بلکه بیشتر شبیه به یک عادت خطرناک است.» به گفته آقای براینت اظهارات نخست‌وزیر «عمیقاً زیان‌آور» است و تبلیغات ایران در مورد اینکه جامعه بین‌المللی در ارتباط با سیاست هسته‌ای ایران در اشتباه است را تقویت می‌کند.
این اظهارات به دنبال چندین انتقاد دیگر عنوان می‌شود که گروه مخالفان آقای کامرون از زمان تصدی او در ماه مه در رسانه‌ها بیان کرده‌اند.
دیوید کامرون هفته گذشته در دیدار خود از هند خطاب به پاکستان گفت که آن کشور نباید «به صدور تروریسم کمک کند». گفته‌ای که باعث نارضایتی در اسلام‌آباد شد ولی حزب محافظه‌کار آقای کامرون از آن به عنوان «یک پیشنهاد برای سیاست‌گذاری‌های بعدی» دفاع کرد.
آقای کامرون هم‌چنین در جریان سفر ماه گذشته خود به ایالات متحده با انتقاد رسانه‌های داخلی بریتانیا روبه‌رو شد. وی در این سفر از بریتانیا به عنوان «شریک جزء آمریکا» در روابط دو سوی اقیانوس اطلس نام برد و افزود که «بریتانیا در سال ۱۹۴۰ در رویارویی دو کشور با آلمان نازی این نقش را ایفا کرد».
این در حالی است که ایالات متحده تنها در سال ۱۹۴۱ به جبهه بریتانیا علیه آلمان پیوست.
