آن سان سو چی در تصویر
آن سان سو چی، معترض و مخالف سرشناس حکومت نظامیان برمه (میانمار) بالاخره پس از ۱۵ سال حبس خانگی با برچیده شدن حصر در میان هوادارنش حاضر شد و از پشت میله‌های باغ خانه‌اش، ساعت‌ها نظاره‌گر جشن و پاکویبی آنها به مناسبت این آزادی نمادین بود.
بانو چی نه تنها در برمه که تقریبا در سراسر جهان چهره‌ای شناخته شده است. او فرزند ژنرال آن سان است، کسی که برمه (میانمار) را از اشغال بریتانیا رهاند.
دختر ژنرال آن سان، در پایان دهه هشتاد میلادی به فعالیت‌های شهروندی و دموکراسی‌خواهانه روی آورد و در نهایت در آخرین انتخابات (پیش از انتخابات کنترل‌شده دو هفته گذشته) پیروز شد. در انتخابات سال ۹۰، اتحاد ملی برای دموکراسی (هوادار بانو سو چی) ۸۲ درصد آرا را از آن خود کرد. اما نظامیان حاکم قدرت را از او گرفته و تحت نظارتش قرار دادند.
بانو چی که همینک ۶۵ ساله است از سال ۱۹۹۰ تا ۱۹۹۵ در زندان به سر برد. بار دیگر از سال ۲۰۰۳ تا همینک در حبس خانگی و دور از رسانه‌ها و مردم نگهداری می‌شد. پیش از این نیز در سال ۱۹۸۹ (پس از کودتا در آن کشور) به حبس خانگی در آمده بود. در مجموع نزدیک به ۱۵ سال از زندگی خود را در زندان و حبس خانگی گذرانده است. او برنده جایزه صلح نوبل است، اما حتی این جایزه را هم نتوانست شخصاً دریافت کند. زمانی که همسر بریتانیش درگذشت، سه سال می‌گذشت که حتی نتوانسته بود با او ملاقاتی کند.
با این همه بانو آن سان سو چی از پای ننشست و در برابر ژنرال‌ها تسلیم نشد.
در این مدت راهپیمایی‌ها و اعتراض‌ها به حکومت نظامیان در برمه به شدت سرکوب شده و مخالفان و معترضان زندانی شده‌اند و احزاب و گروه‌های آنها غیرقانونی اعلام شده است. اما رسانه‌های شهروندی در این کشور فقیر همچنان به اعتراض بخشی از این اعتراض‌ها ادامه داده‌اند و مخالفان به راه و روش‌های دیگری روی آوردند.
- سرکوب راهپیمایی سال ۲۰۰۷ میلادی. در این راهپیمایی که عمدتاً روحانیون بودایی آن را به راه انداخته بودند، چندین نفر از جمله یه خبرنگار ژاپنی (در فیلم) جان خود را از دست دادند. حکومت نظامیان برمه در سال ۲۰۱۰ زمانی که برای نخستین بار یک انتخابات کنترل شده برگزار کرد، به روحانیون حق رأی نداد.
آن سان سو چی، خواهان احترام به حقوق بشر و برپایی حکومتی مردم‌سالارانه است. او همواره از مبارزه خالی از خشونت پشتیبانی کرده و هواداران خود را به خویشتن‌داری و آرامش دعوت کرده است.
- یکی از فیلم‌های آن سان سو چی که رسانه‌های شهروندی و مخالفان حکومت برمه آن را منتشر کرده‌اند. تاریخ سخنرانی مشخص نیست، اما در آن می‌توان عکس‌هایی از دهه ۹۰ میلادی دید.
- اعتراض مشترک؛ سال ۲۰۰۹ میلادی معترضان به حکومت‌های نظیر برمه و ایران در برابر سازمان ملل و در هنگام گردهمایی عمومی آن سازمان در نیویورک تجمع کردند. معترضان سبزپوش ایرانی از معترضان برمه‌ای حمایت کرده و دقایقی در جمع آنها صحبت کردند.
