دختران اوکراینی عضو نهضت فمن (Femen) به حکم سنگسار سکینه محمدی آشتیانی اعتراض کردند و روزی که گفته شده بود این حکم به اجرا درمی آید، در مقابل سفارت ایران در کی‌یف (پایتخت اوکراین) تجمع کردند ولی وقتی درخواست آنها واکنشی از سوی سفارت جمهوری اسلامی در پی نداشت، ساختمان را به شکل نمادین و به شکلی که حکم سنگسار اجرا می شود، هدف سنگ قرار دادند.
واکنش این بود که پلیس وارد عمل شده و تمامی آنها را دستگیر کرد. پس از آن اما روز پنجشنبه بود که پنج تن از اعضای فمن، با نیم‌تنه عریان، گل‌های سنتی بر سر و طنابی به دور گردن، به تالاری که سفیر جمهوری اسلامی ایران در کی‌یف به مناسبت آغاز هفتۀ فرهنگی ایران در آن سخنرانی داشت، هجوم بردند.
آنا رایسکایا گزارشگر رادیو فردا در کی‌یف با آنا گوتسول (Anna Gutsol) رهبر نهضت فمن، گفت وگو کرده و از او درباره دلیل این اقدامات اعتراض‌آمیز پرسیده است.
آنا گوتسول: تظاهرات ما چه جلوی سفارت ایران و چه در افتتاحیه هفته فرهنگ ایران در کی یف، در اعتراض به حکم اعدام سکینه محمدی آشتیانی بود. این دلیل عمده بود اما نه تنها دلیل. ما به کل معترض سیاست دولت ایران برعلیه زنان هستیم. ما در مقابل حکومتی قرار داریم که می‌تواند زنان را دار بزند یا سنگسار کند و هیچ گونه حکم انسان برای زن قائل نیست. ما از حقوق و آزادی‌های زنان ایرانی دفاع می‌کنیم و با اعدام مخالفیم.
بسیاری به این روش برهنه شدن‌تان در ملا عام انتقاد دارند. آیا نمی‌شود شما از روش‌های سنتی‌تر برای طرح خواسته‌هایتان استفاده کنید؟
دفعه پیش زمانی که جلو سفارت تظاهرات کردیم، با بیانیه و نامه‌ای خطاب به سفیر آمده بودیم و از وی توضیح خواستیم. اما او به درخواست ما توجه نکرد. به همین دلیل تصمیم گرفتیم خودمان پیش آقای سفیر برویم و درباره سیاست حکومت ایران در برابر زنان نظر خود را بیان کنیم.
متاسفانه در ایران دین و سیاست به‌هم آمیخته شده است. ما موضعی علیه ایران یا مردم ایران یا دین اسلام نداریم. اما با قوانین دینی یا سیاسی که زنان را تحقیر می‌کند، مخالفیم. البته مردم حق دارند از هر دینی که می‌خواهند، پیروی کنند. اما کارهایی که امروزه وحشیگری به حساب می‌آید، باید کنار گذاشته شود. اصول دینی باید با پیشرفت بشریت همگام باشد و از قوانین همگانی انسانی پیروی کند.
خبر اعتراض‌های دیروزی‌تان تیتر یک بسیاری از رسانه‌ها شد. به نظر شما به هدف‌تان نزدیک‌تر شده‌اید؟ فکر می‌کنید اکنون از سوی سفارت پاسخی خواهید گرفت؟
من بعید می‌دانم که از سفارت پاسخی دریافت کنیم. آقای سفیر(ایران) طی مصاحبه‌ای که با یکی از روزنامه‌های اوکراینی انجام داد، از واکنش به اعتراض ما سرباز زد و گفت: بهتر است دربارۀ فرهنگ ایرانی صحبت کنیم. یعنی به نظر او، این مهم‌تر از زندگی و سرنوشت یک انسان است. اما روز جمعه از ایران سه نفر با ما تماس گرفتند و از ما تشکر کردند. این واکنش برای ما خیلی مهم بود. یعنی حرکت‌مان بیهوده نبوده است. خوشحال می‌شویم اگر ایرانیان و به‌خصوص زنان ایرانی از این‌که ما در اینجا از آنها حمایت می‌کنیم، با خبر باشند. امیدواریم که حکم اعدام سکینه محمدی آشتیانی تحت فشار بین‌المللی و اعتراض‌هایی مانند تظاهرات ما، لغو شود.
کشورهای زیادی بحث اعدام سکینه محمدی آشتیانی را طی گفت وگو با سیاستمداران و دیپلمات‌های ایرانی مطرح کرده‌اند. هرچند اوکراین جزو این کشورها نیست. آیا تلاش کرده‌اید از طریق وزارت خارجه اوکراین پیام خود را به ایران برسانید؟
ما به وزارت خارجه اوکراین نیز نامه نوشته‌ایم اما این نامه بی‌پاسخ مانده است. در کشورهای عضو سابق اتحاد شوروی سابق، کاغذبازی همچنان یک روش کاری است و اغلب نامه‌های مردمی و سازمان‌های اجتماعی گم می‌شوند و مورد توجه قرار نمی‌گیرند. به همان دلیل که از کسی جواب نگرفتیم، از روشی استفاده کردیم که می‌دانیم همیشه موثر بوده است. یعنی به خیابان رفتیم تا به قولی به دشمن به طور علنیً ضربه بزنیم. متاسفانه نامه‌نگاری، لااقل در کشور ما (اوکراین)، اثر چندانی ندارد.
اکثر ایرانیان دیروز از وجود نهضت «فمن» با خبر شده‌اند. می‌توانید درباره خودتان بیشتر توضیح دهید؟
«فمن» یک نهضت زنانه است که از دو سال پیش فعالیت خود را آغاز کرد. مهم‌ترین هدف و وظیفه ما، افزایش نقش زنان در سیاست و اجتماع است و به عنوان اولویت اول، این مسائل را در اوکراین دنبال می کنیم. اما زنان آگاه و بافرهنگ فقط گرفتار مسایل شخصی خود نیستند، که باید با امور زنان و کل وضعیت دموکراسی در کشورهای مختلف آشنا باشند. به همین دلیل موضوع اعتراض‌های ما، مسایل مختلف سیاسی در اوکراین و دیگر نقاط دنیاست و به‌ویژه به مسایلی که به دفاع از حقوق زنان مربوط باشد، می‌پردازیم.
آیا شما از جنبش زنان در ایران خبر دارید؟ آیا با آنها در ارتباط هستید؟
می‌دانیم که در ایران نهضت‌های فمینیستی و مدافع حقوق زنان که می‌خواهند وضعیت را تغییر دهند، وجود دارد. اما متاسفانه با آنها ارتباطی نداشته‌ایم. امیدوارم پس از تظاهرات‌مان آنها از وجود تشکل ما نیز باخبر شوند و بدانند که ما از آنها حمایت می‌کنیم و شاید بتوانیم باهم همکاری کنیم.
واکنش این بود که پلیس وارد عمل شده و تمامی آنها را دستگیر کرد. پس از آن اما روز پنجشنبه بود که پنج تن از اعضای فمن، با نیم‌تنه عریان، گل‌های سنتی بر سر و طنابی به دور گردن، به تالاری که سفیر جمهوری اسلامی ایران در کی‌یف به مناسبت آغاز هفتۀ فرهنگی ایران در آن سخنرانی داشت، هجوم بردند.
آنا رایسکایا گزارشگر رادیو فردا در کی‌یف با آنا گوتسول (Anna Gutsol) رهبر نهضت فمن، گفت وگو کرده و از او درباره دلیل این اقدامات اعتراض‌آمیز پرسیده است.
آنا گوتسول: تظاهرات ما چه جلوی سفارت ایران و چه در افتتاحیه هفته فرهنگ ایران در کی یف، در اعتراض به حکم اعدام سکینه محمدی آشتیانی بود. این دلیل عمده بود اما نه تنها دلیل. ما به کل معترض سیاست دولت ایران برعلیه زنان هستیم. ما در مقابل حکومتی قرار داریم که می‌تواند زنان را دار بزند یا سنگسار کند و هیچ گونه حکم انسان برای زن قائل نیست. ما از حقوق و آزادی‌های زنان ایرانی دفاع می‌کنیم و با اعدام مخالفیم.
بسیاری به این روش برهنه شدن‌تان در ملا عام انتقاد دارند. آیا نمی‌شود شما از روش‌های سنتی‌تر برای طرح خواسته‌هایتان استفاده کنید؟
دفعه پیش زمانی که جلو سفارت تظاهرات کردیم، با بیانیه و نامه‌ای خطاب به سفیر آمده بودیم و از وی توضیح خواستیم. اما او به درخواست ما توجه نکرد. به همین دلیل تصمیم گرفتیم خودمان پیش آقای سفیر برویم و درباره سیاست حکومت ایران در برابر زنان نظر خود را بیان کنیم.
متاسفانه در ایران دین و سیاست به‌هم آمیخته شده است. ما موضعی علیه ایران یا مردم ایران یا دین اسلام نداریم. اما با قوانین دینی یا سیاسی که زنان را تحقیر می‌کند، مخالفیم. البته مردم حق دارند از هر دینی که می‌خواهند، پیروی کنند. اما کارهایی که امروزه وحشیگری به حساب می‌آید، باید کنار گذاشته شود. اصول دینی باید با پیشرفت بشریت همگام باشد و از قوانین همگانی انسانی پیروی کند.
خبر اعتراض‌های دیروزی‌تان تیتر یک بسیاری از رسانه‌ها شد. به نظر شما به هدف‌تان نزدیک‌تر شده‌اید؟ فکر می‌کنید اکنون از سوی سفارت پاسخی خواهید گرفت؟
من بعید می‌دانم که از سفارت پاسخی دریافت کنیم. آقای سفیر(ایران) طی مصاحبه‌ای که با یکی از روزنامه‌های اوکراینی انجام داد، از واکنش به اعتراض ما سرباز زد و گفت: بهتر است دربارۀ فرهنگ ایرانی صحبت کنیم. یعنی به نظر او، این مهم‌تر از زندگی و سرنوشت یک انسان است. اما روز جمعه از ایران سه نفر با ما تماس گرفتند و از ما تشکر کردند. این واکنش برای ما خیلی مهم بود. یعنی حرکت‌مان بیهوده نبوده است. خوشحال می‌شویم اگر ایرانیان و به‌خصوص زنان ایرانی از این‌که ما در اینجا از آنها حمایت می‌کنیم، با خبر باشند. امیدواریم که حکم اعدام سکینه محمدی آشتیانی تحت فشار بین‌المللی و اعتراض‌هایی مانند تظاهرات ما، لغو شود.
کشورهای زیادی بحث اعدام سکینه محمدی آشتیانی را طی گفت وگو با سیاستمداران و دیپلمات‌های ایرانی مطرح کرده‌اند. هرچند اوکراین جزو این کشورها نیست. آیا تلاش کرده‌اید از طریق وزارت خارجه اوکراین پیام خود را به ایران برسانید؟
ما به وزارت خارجه اوکراین نیز نامه نوشته‌ایم اما این نامه بی‌پاسخ مانده است. در کشورهای عضو سابق اتحاد شوروی سابق، کاغذبازی همچنان یک روش کاری است و اغلب نامه‌های مردمی و سازمان‌های اجتماعی گم می‌شوند و مورد توجه قرار نمی‌گیرند. به همان دلیل که از کسی جواب نگرفتیم، از روشی استفاده کردیم که می‌دانیم همیشه موثر بوده است. یعنی به خیابان رفتیم تا به قولی به دشمن به طور علنیً ضربه بزنیم. متاسفانه نامه‌نگاری، لااقل در کشور ما (اوکراین)، اثر چندانی ندارد.
اکثر ایرانیان دیروز از وجود نهضت «فمن» با خبر شده‌اند. می‌توانید درباره خودتان بیشتر توضیح دهید؟
«فمن» یک نهضت زنانه است که از دو سال پیش فعالیت خود را آغاز کرد. مهم‌ترین هدف و وظیفه ما، افزایش نقش زنان در سیاست و اجتماع است و به عنوان اولویت اول، این مسائل را در اوکراین دنبال می کنیم. اما زنان آگاه و بافرهنگ فقط گرفتار مسایل شخصی خود نیستند، که باید با امور زنان و کل وضعیت دموکراسی در کشورهای مختلف آشنا باشند. به همین دلیل موضوع اعتراض‌های ما، مسایل مختلف سیاسی در اوکراین و دیگر نقاط دنیاست و به‌ویژه به مسایلی که به دفاع از حقوق زنان مربوط باشد، می‌پردازیم.
آیا شما از جنبش زنان در ایران خبر دارید؟ آیا با آنها در ارتباط هستید؟
می‌دانیم که در ایران نهضت‌های فمینیستی و مدافع حقوق زنان که می‌خواهند وضعیت را تغییر دهند، وجود دارد. اما متاسفانه با آنها ارتباطی نداشته‌ایم. امیدوارم پس از تظاهرات‌مان آنها از وجود تشکل ما نیز باخبر شوند و بدانند که ما از آنها حمایت می‌کنیم و شاید بتوانیم باهم همکاری کنیم.
