اول مهرماه ۱۲۸۱ خورشيدی در شهر کوچکی در نزديکی اراک به دنيا آمد. در ۱۹ سالگی به قم مهاجرت کرد. طی چندين و چند سال آينده مبدل به يکی از روحانيون تاثيرگذار در فقه شيعه شد. از همان سال های آغازين سلطنت محمد رضا شاه پهلوی به مخالفت با او پرداخت. در ۶۲ سالگی به خارج از ايران تبعيد شد و ۱۴ سال بعد در بازگشت به ايران در بهمن ماه ۱۳۵۷ خورشيدی، هنگامی که ۷۶ سال داشت، نه تنها آينده ايران، بلکه به تعبيری جهان را دستخوش تغيير و تحول کرد.
سيد روحالله مصطفوی موسوی خمينی، بنیانگذار جمهوری اسلامی، کسی که به عنوان يک روحانی سنتی شيعه، از مخالفت تمام قد با تجددگرايی و آزادی بيان هراسی نداشت؛ نيابت از امام دوازدهم شيعيان را حق خود و رهبری کشورش می‌دانست، ايران را با تصميمات شخصی و فرمان های مستقيمش به مدت هشت سال در طولانی ترين جنگ کلاسيک قرن باقی گذاشت، و با زدن مُهر تاييد بر يکی از طولانی ترين و بزرگ ترين گروگانگيری های تاريخ مدرن در سفارت آمريکا حتی بر معادلات کلان در صحنه سياست داخلی ايالات متحده تاثيری چشمگير گذاشت.
در هفته گذشته، همزمان با برگزاری مراسم سالگرد درگذشت رهبر پیشین جمهوری اسلامی، بحث «ابعاد شخصيتی» او در اظهار نظرهای متفاوت اکبر هاشمی رفسنجانی و علی خامنه ای خبرساز شد.
برنامه اين هفته ساعت ششم به مناسبت بيست و ششمين سالگرد درگذشت آیت‌الله خمينی میزبان مجید محمدی جامعه شناس و پژوهشگر مقیم نیویورک و مخاطبان رادیو فردا بود تا به ابعاد شخصيتی و دامنه تاثيرگذاری کسی بپردازد که بدون وجود و حضورش، شرايط زندگی تک تک ایرانیان می توانست امروز، رنگ و چهره ای ديگر داشته باشد.
