یک مقام ارشد در وزارت دفاع آمریکا می‌گوید که جستجو برای هواپیمای ناپدید شده خط هوایی مالزی احتمالا سال‌ها به طول می‌انجامد. این در حالی است که تلاش‌های زیردریایی بی‌سرنشین برای یافتن لاشه هواپیما در اقیانوس هند نیز به نتیجه نرسیده است.
این مقام ارشد که خواسته ناشناس بماند روز جمعه، پنجم اردیبهشت‌ماه، به خبرگزاری رویترز گفت که جستجوهای زیردریایی نیروی دریایی آمریکا که دو هفته در آب‌های اقیانوس هند ادامه داشته هیچ ثمری نداشته است.
مقام ارشد وزارت دفاع آمریکا معتقد است که جستجو برای لاشه این هواپیما که روز هشتم مارس با ۲۳۹ خدمه و مسافر ناپدید شد، بعد از این وارد مرحله سخت‌تری می‌شود و مناطق وسیع‌تری را در بر می‌گیرد.
او به خبرگزاری رویترز می‌گوید: «ما در منطقه کوچکی دنبال این هواپیما گشتیم و چیزی نیافتیم. حالا باید دایره جستجو را گسترده‌تر کنیم و این کار سال‌ها ممکن است طول بکشد.»
زیردریایی نیروی دریایی آمریکا امروز، پنجم اردیبهشت، کار خود را تمام می‌کند و از یک جستجوی ۱۶ ساعته در عمق ۵. ۴ کیلومتری اقیانوس باز می‌گردد.
این زیردریایی تاکنون ۹۵ درصد از تمامی نواحی‌ای که گمان می‌رفت لاشه هواپیما در آن یافت شود را جستجو کرده و هیچ اثر یا نشانه‌ای از این هواپیما و بقایایش نیافته است. قرار است گروه‌های بین‌المللی که هفت هفته در تلاشی بی‌ثمر در آب‌های اقیانوس هند به دنبال لاشه پرواز ۳۷۰ بودند، فاز بعدی جستجوهای‌شان را تغییر داده و دایره جستجوها را گسترده‌تر کنند.
مناطقی که زیر دریایی آمریکایی در آن مشغول جست‌وجو بود، محتمل‌ترین نقطه برای یافتن لاشه هواپیمای خطوط هوایی مالزی بودند.
بیش از یک ماه و نیم از ناپدیدشدن این هواپیما و جستجوها می‌گذرد و هنوز هیچ خبری از لاشه این هواپیما یا لکه‌ای از سوخت نشت‌کرده‌اش در آب اقیانوس یا جسدی که آب آن را به ساحلی در آسیای جنوبی شرقی آورده باشد نیست.
دولت مالزی نیز از سوی جامعه جهانی و خانواده مسافران این پرواز تحت فشار است تا تحقیقات را به سرانجام رسانده و آن‌ها را در اختیار عموم قرار دهد.
در همین حال نجیب رزاق، نخست‌وزیر کشور مالزی، روز پنجشنبه به خبرگزاری سی‌ان‌ان گفت که گزارش کاملی از تحقیقات و جستجوها را هفته آینده منتشر و در اختیار عموم قرار خواهد داد.
رئیس نیروی دریایی استرالیا نیز در گفت‌وگو با خبرنگاران هنگ‌کنگی گفته است: «اگر در ادامه جستجوها چیزی پیدا نکنیم، شاید بشود دایره جستجوها در همان منطقه را وسیع‌تر کرد و از تجهیزات دیگری برای جستجو استفاده کرد.»
این امری است که هر سه دولت چین، مالزی و استرالیا باید بر سر آن توافق داشته باشند.
بر اساس گزارش خبرگزاری رویترز در تاریخ هشتم آوریل، این جستجو تنها برای کشورهای آمریکا، چین، استرالیا و ویتنام ۴۴ میلیون دلار هزینه به همراه داشته است و در صورت ادامه جستجوها می‌تواند بدل به گران‌ترین جستجو در تاریخ صنعت هوایی جهان شود.
در همین حال یافت نشدن لاشه هواپیمای مفقود شده پس از یک ماه و نیم خوراک خبری بسیاری از رسانه‌های غیررسمی بوده و بسیاری تئوری‌های مختلف، از ربوده شدن توسط موجودات فضایی و فرود هواپیما در افغانستان گرفته تا شلیک به سوی آن توسط ارتش آمریکا، را مطرح کرده‌اند.
پیش از این در سال ۱۹۳۷ میلادی آملیا ایرهارت، خلبان زنی که سوار بر هواپیمایش در حال سفر به دور دنیا بود، در نزدیکی‌های اقیانوس آرام ناپدید شد و از آن زمان تا امروز جنازه‌اش یا لاشه هواپیمایش پیدا نشده است.
در ژوئن سال ۲۰۰۹ نیز هواپیمای ۴۴۷ خطوط هوایی ایرفرانس که ریودوژانیرو را به مقصد پاریس ترک می‌کرد بر فراز اقیانوس آرام سقوط کرد و لاشه هوایپما و تعدادی از اجساد پنج روز پس از سقوط پیدا شد. با این همه دو سال زمان لازم بود تا جعبه سیاه این هواپیما و علت سقوط آن کشف شود.
بر اساس معاهده مونترال، خطوط هوایی باید در صورت سقوط یکی از هواپیماهای‌شان مبلغ ۱۵۰ تا ۱۷۰ هزار دلار به خانواده جان‌باختگان غرامت بدهند و این مبلغ تنها کف غرامت پرداختی خواهد بود و گاهی این رقم به ۴۰۰ هزار تا ۱۰ میلیون دلار نیز می‌رسد.
با این همه آن طور که خبرگزاری سی‌ان‌ان می‌نویسد تا زمانی که لاشه پرواز ۳۷۰ یافت نشود، خانواده مسافرین و خدمه نمی‌توانند غرامتی از خط هوایی مالزی دریافت کنند و این درست مانند آن است که بخواهند قتلی را بدون داشتن جسد اثبات کنند.
این مقام ارشد که خواسته ناشناس بماند روز جمعه، پنجم اردیبهشت‌ماه، به خبرگزاری رویترز گفت که جستجوهای زیردریایی نیروی دریایی آمریکا که دو هفته در آب‌های اقیانوس هند ادامه داشته هیچ ثمری نداشته است.
مقام ارشد وزارت دفاع آمریکا معتقد است که جستجو برای لاشه این هواپیما که روز هشتم مارس با ۲۳۹ خدمه و مسافر ناپدید شد، بعد از این وارد مرحله سخت‌تری می‌شود و مناطق وسیع‌تری را در بر می‌گیرد.
او به خبرگزاری رویترز می‌گوید: «ما در منطقه کوچکی دنبال این هواپیما گشتیم و چیزی نیافتیم. حالا باید دایره جستجو را گسترده‌تر کنیم و این کار سال‌ها ممکن است طول بکشد.»
زیردریایی نیروی دریایی آمریکا امروز، پنجم اردیبهشت، کار خود را تمام می‌کند و از یک جستجوی ۱۶ ساعته در عمق ۵. ۴ کیلومتری اقیانوس باز می‌گردد.
این زیردریایی تاکنون ۹۵ درصد از تمامی نواحی‌ای که گمان می‌رفت لاشه هواپیما در آن یافت شود را جستجو کرده و هیچ اثر یا نشانه‌ای از این هواپیما و بقایایش نیافته است. قرار است گروه‌های بین‌المللی که هفت هفته در تلاشی بی‌ثمر در آب‌های اقیانوس هند به دنبال لاشه پرواز ۳۷۰ بودند، فاز بعدی جستجوهای‌شان را تغییر داده و دایره جستجوها را گسترده‌تر کنند.
مناطقی که زیر دریایی آمریکایی در آن مشغول جست‌وجو بود، محتمل‌ترین نقطه برای یافتن لاشه هواپیمای خطوط هوایی مالزی بودند.
بیش از یک ماه و نیم از ناپدیدشدن این هواپیما و جستجوها می‌گذرد و هنوز هیچ خبری از لاشه این هواپیما یا لکه‌ای از سوخت نشت‌کرده‌اش در آب اقیانوس یا جسدی که آب آن را به ساحلی در آسیای جنوبی شرقی آورده باشد نیست.
دولت مالزی نیز از سوی جامعه جهانی و خانواده مسافران این پرواز تحت فشار است تا تحقیقات را به سرانجام رسانده و آن‌ها را در اختیار عموم قرار دهد.
در همین حال نجیب رزاق، نخست‌وزیر کشور مالزی، روز پنجشنبه به خبرگزاری سی‌ان‌ان گفت که گزارش کاملی از تحقیقات و جستجوها را هفته آینده منتشر و در اختیار عموم قرار خواهد داد.
رئیس نیروی دریایی استرالیا نیز در گفت‌وگو با خبرنگاران هنگ‌کنگی گفته است: «اگر در ادامه جستجوها چیزی پیدا نکنیم، شاید بشود دایره جستجوها در همان منطقه را وسیع‌تر کرد و از تجهیزات دیگری برای جستجو استفاده کرد.»
این امری است که هر سه دولت چین، مالزی و استرالیا باید بر سر آن توافق داشته باشند.
بر اساس گزارش خبرگزاری رویترز در تاریخ هشتم آوریل، این جستجو تنها برای کشورهای آمریکا، چین، استرالیا و ویتنام ۴۴ میلیون دلار هزینه به همراه داشته است و در صورت ادامه جستجوها می‌تواند بدل به گران‌ترین جستجو در تاریخ صنعت هوایی جهان شود.
در همین حال یافت نشدن لاشه هواپیمای مفقود شده پس از یک ماه و نیم خوراک خبری بسیاری از رسانه‌های غیررسمی بوده و بسیاری تئوری‌های مختلف، از ربوده شدن توسط موجودات فضایی و فرود هواپیما در افغانستان گرفته تا شلیک به سوی آن توسط ارتش آمریکا، را مطرح کرده‌اند.
پیش از این در سال ۱۹۳۷ میلادی آملیا ایرهارت، خلبان زنی که سوار بر هواپیمایش در حال سفر به دور دنیا بود، در نزدیکی‌های اقیانوس آرام ناپدید شد و از آن زمان تا امروز جنازه‌اش یا لاشه هواپیمایش پیدا نشده است.
در ژوئن سال ۲۰۰۹ نیز هواپیمای ۴۴۷ خطوط هوایی ایرفرانس که ریودوژانیرو را به مقصد پاریس ترک می‌کرد بر فراز اقیانوس آرام سقوط کرد و لاشه هوایپما و تعدادی از اجساد پنج روز پس از سقوط پیدا شد. با این همه دو سال زمان لازم بود تا جعبه سیاه این هواپیما و علت سقوط آن کشف شود.
بر اساس معاهده مونترال، خطوط هوایی باید در صورت سقوط یکی از هواپیماهای‌شان مبلغ ۱۵۰ تا ۱۷۰ هزار دلار به خانواده جان‌باختگان غرامت بدهند و این مبلغ تنها کف غرامت پرداختی خواهد بود و گاهی این رقم به ۴۰۰ هزار تا ۱۰ میلیون دلار نیز می‌رسد.
با این همه آن طور که خبرگزاری سی‌ان‌ان می‌نویسد تا زمانی که لاشه پرواز ۳۷۰ یافت نشود، خانواده مسافرین و خدمه نمی‌توانند غرامتی از خط هوایی مالزی دریافت کنند و این درست مانند آن است که بخواهند قتلی را بدون داشتن جسد اثبات کنند.
