روزنامه آمریکایی واشینگتن‌پست در گزارشی از تل‌آویو، دیدگاه‌های شماری از یهودیان ایرانی ساکن اسرائیل را درباره موضع‌گیری‌های دولت در کشوری که اکنون ساکن آن هستند، علیه توافق اتمی با ایران، یعنی کشوری که زادگاه آنهاست و هنوز به آن دلبستگی زیادی دارند، جویا شده‌است.
خبرنگار این روزنامه یادآور می‌شود در شرایطی که رهبران اسرائیل برنامه اتمی ایران را خطری برای حیات و بقای این کشور معرفی کرده‌اند، در میان جهانیان کمتر ملتی مانند اسرائیل بوده که چنان پیگیرانه و مشتاقانه به سرنوشت مذاکرات اتمی ایران و قدرت‌ها چشم دوخته باشد، و در این میان، نظر ایرانی‌زادگان ساکن اسرائیل در خصوص مذاکرات هسته‌ای می‌تواند جالب‌تر از هر کس دیگری در این کشور باشد.
آدام تیلور خبرنگار واشینگتن پست که به میان یهودیان ایرانی در تل آویو رفته و با «منشه امیر» مجری و تحلیلگر پیشکسوت بخش فارسی رادیو اسرائیل و «سلی شاهور» استاد دانشگاه در شهر حیفا نیز مصاحبه کرده‌است، می‌گوید در حالی که دولت اسرائیل به جامعه این کشور القا کرده‌است که ایران خطری جدی برای اسرائیل است، این ایرانیان ساکن اسرائیل از دلبستگی و عشق خود به ایران حرف می‌زنند؛ «منشه امیر» می‌گوید ایران به‌سان مادر و اسرائیل مانند پدرش است و او مانند یک فرزند نمی‌تواند میان مادر و پدر یکی را انتخاب کند، و دکتر «شاهور» نیز می‌گوید، او از ۹ سالگی در اسرائیل بوده و بعد از نزدیک به ۵۰ سال زندگی در اینجا به همگان می‌گوید که وی ایرانی‌تر است تا یک اسرائیلی، و با این گفته خود موجب خشم دوستان اسرائیلی‌اش می‌شود.
منشه امیر که کار روزنامه‌نگاری را از سن ۱۶ سالگی در روزنامه کیهان تهران آغاز کرده و از آن هنگام بی وقفه در حرفه روزنامه‌نگاری در ابعاد بین‌المللی فعال بوده، بیش از ۵۵ سال است که امور ایران، اسرائیل و منطقه را دنبال می‌کند.
خبرنگار روزنامه واشینگتن پست از جمله به خیابان «لوینسکی» در تل‌آویو، جایی که چند مغازه عطاری در آن ادویه‌جات ایرانی می‌فروشند، و نیز به یک رستوران کوچک ایرانی که یک خانواده ایرانی با مادری که هنوز روسری به سر می‌بندد، رفته و به سخنان آنها در مورد این تنِش که دل آنها را دونیمه کرده‌است، گوش فرا داده‌است.
در خیابان لوینسکی و هم‌چنین در ساختمان ایستگاه مرکزی اتوبوس شهری تل‌آویو، به‌ویژه در قسمت کفش‌فروشی‌ها، بسیاری از مغازه‌داران فارسی صحبت می‌کنند.
در رستوران کوچک تل‌آویوی در محله تنگ اما پررفت‌وآمد «لوینسکی» که خانواده عامی «حناساب» صاحب آن است ولی نام پرطمطراق «شمشیری» را هم برای این رستوران عامیانه انتخاب کرده، در حالی که خانم «ملوک حناساب» دارد بروی چراغ‌های سنتی خوراک‌های ایرانی می‌پزد و پسرش «آری حناساب» آن را بروی ظرف برای مشتری‌های اغلب کارگر و رهگذران طبقه متوسط رو به پایین می‌گذارد، آنها یادآور می‌شوند که دیگر نمی‌توانند به ایران سفر کنند اما بخشی از قلب‌شان آنجاست ولی هنوز نیز فارسی سخن می‌گویند و رفتارهای سنتی ایرانی را حفظ می‌کنند.
نام رستوران شمشیری تل‌آویو یادآور نام چلوکبابی‌های شمشیری ایرانیان در نقاط مختلف جهان است که آنها نیز به نوبه خود یادآور چلوکبابی قدیمی معروف شمشیری واقع در سبزه‌میدان تهران هستند که مرغوبیت غذای آن برای سال‌ها زبانزد خاص و عام بود و مشتریان بسیار داشت.
«آری حناساب» به خبرنگار واشینگتن پست می‌گوید، ما ایرانی‌ها چانه‌زن‌های قهاری هستیم؛ معلوم است که دولت ایران هم بهترین و حرفه‌ای‌ترین چانه‌زن‌های خود را در تیم مذاکرات اتمی برای جر زدن در برابر غربی‌ها راهی کرده باشد؛ معلوم است که ایرانی‌ها حریف و رقیبی در این زمینه ندارند.
«آری حناساب» در اسرائیل بدنیا آمده و به این خاطر بیشتر ادعای دولتمردان اسرائیل را در این زمینه که سیاست رهبران ایران مانند سیاست نازی‌هاست، قبول دارد، اما مئیر جاودانفر، که در ایران بدنیا آمده ولی در بریتانیا زندگی کرده و چند سالی است که به اسرائیل هم آمده، می‌گوید، سیاستمداران و دولتمردان اسرائیلی به‌شدت اغراق می‌کنند.
جاودانفر یادآور می‌شود که اغلب یهودیان ایرانی ساکن اسرائیل از میان یهودیان محافظه‌کاری هستند که به طور طبیعی به ادعاهای بنیامین نتانیاهو دلبستگی نشان می‌دهند؛ مئیر لیتواک یک محقق امور ایران در دانشگاه تل‌آویو نیز این نظر جاودانفر را تأیید می‌کند و می‌افزاید در سی سال گذشته ارزیابی بر این بوده که اکثر این یهودیان اصول‌گرا حامی حزب لیکود بوده‌اند؛ حزبی که در سال‌های اخیر رهبری آن در دست نتانیاهو بوده‌است.
اما «آهارون داویدی» یک حسابدار یهودی ایرانی که حساب و کتاب‌های برخی از کسبه یهودی ایرانی خیابان «لوینسکی» را اداره می‌کند، «صد در صد یقین دارد که رژیم ایران در مورد نیات خود از برنامه اتمی دروغ می‌گوید». او نگرانی‌های خود را اینگونه توجیه می‌کند که اسرائیل یک کشور کوچک در برابر ایران بسیار قدرتمند است.
«باروخ داویدی»، برادر «آهارون» نیز می‌گوید اگر تحریم‌ها علیه ایران برطرف شود، اقتصادشان شکوفا خواهد شد و پول بیشتری برای دادن به حماس و حزب الله خواهند داشت.
«رئوبن حییم‌پور» یک پارچه‌فروش ایرانی مقیم تل‌آویو نیز می‌گوید «آمریکایی‌ها اصلاً این منطقه را درک نمی‌کنند؛ این مسئله اصلی است».
به‌نوشته خبرنگار واشینگتن پست، این کلیمیان ایرانی که موضع دولتشان در مورد برنامه اتمی ایران را تصدیق می‌کنند، در همین حال هیچ نگرانی از مردم ایران ندارند؛ «اسحاق ماکانی» یک مغازه‌دار ایرانی می‌گوید مردم ایران یهودیان را دوست دارند؛ آنها از هیچ‌کسی نفرت نداشته‌اند.
در میانه احساسات قلبی ایرانی‌زادگان مقیم اسرائیل به ایران و مردم کشور زادگاهشان یا زادگاه والدینشان و در حالی که دکتر «شاهور» خود را «ایرانی‌تر می‌داند تا اسرائیلی»، همان «آری حناساب» که در رستوران کوچک عامیانه ساعات زیادی از اوقات روزانه خود را مشغول سرو کردن خوراک‌های ایرانی است، می‌گوید «مسئله ایرانی بودن یا اسرائیلی بودن نیست؛ هویت من یهودیت من است؛ مهم نیست کجا به‌دنیا آمده باشم؛ من یک یهودی هستم». او با این «استدلال» می‌خواهد دوباره شراکت خود را در بیان «نگرانی» دولت اسرائیل از برنامه اتمی ایران توجیه کند.
خبرنگار واشینگتن پست در گزارش خود به رقمی حدود ۱۴۰ هزار نفر از یهودیان ایرانی ساکن اسرائیل اشاره می‌کند و از جمله نام «ریتا جهان‌فروز» خواننده مشهور مقیم تل‌آویو و یا «موشه کاتساو» («موسی قصاب») رئیس جمهوری اسبق این کشور را (که فعلاً پشت میله‌های زندان است)، ذکر می‌کند.
اما کارشناسان می‌گویند رقمی که واشینگتن پست برای تعداد ایرانی‌زادگان ساکن اسرائیل ذکر می‌کند، اغراق غیرقابل باوری است که از سوی برخی از یهودیان عوام ایرانی در اسرائیل، بدون هیچ دقت علمی و آماری تکرار می‌شود و بی‌تردید، درست نیست.
به‌جز مسئله تعداد متولدین ایران مقیم اسرائیل، در مورد شمار اسرائیلی‌های ایرانی‌تبار پیش از این آماری که ذکر شده حدود ۲۵۰ هزار نفر است.
«سازمان مرکزی ایرانیتباران اسرائیل» پیش از این اعلام کرده که حدود ۲۵۰ هزار نفر از ایرانیتباران اسرائیل را که خود یا والدین و اجدادشان ایرانی هستند، نمایندگی می‌کند.
بنا بر برخی گزارش‌ها، در یک قرن اخیر و به‌ویژه از هنگام استقلال اسرائیل قریب هشتاد هزار نفر از یهودیان ایران به اسرائیل مهاجرت کرده‌اند که اکنون با احتساب فرزندان و نواده‌هایشان به حدود ۲۵۰ هزار نفر می‌رسند.
یهودیان ایرانی در اسرائیل خود را «پارسی» معرفی می‌کنند و از سوی اسرائیلی‌ها نیز «پارسی» خطاب می‌شوند.
