پژوهشگران بريتانيايی می‌گويند که با توليد يک ماده شيميايی در مسير درمان بيماری آلزايمر گام بزرگی برداشته شده است. آزمايش اين ترکيب شيميايی بر روی موشهای آزمايشگاهی نشان داده که اين ترکيب جديد مرگ سلولهای مغز را متوقف می‌کند.
به نوشته روزنامه بريتانيايی «اينديپندنت» هر چند تا کشف و توليد يک دارو و يا قرص ساده برای درمان بيماری آلزايمر راه درازی در پيش است ولی اين پژوهش مهم و بی‌سابقه راه را برای درمان موثرتر اين بيماری خواهد گشود.
اين ماده شيميايی از طريق جلوگيری از ارسال پيام‌های غلط در مغز افرادی که به اين بيماری مبتلا هستند باعث می‌شود که ميزان تخريب و ميرايی در ياخته‌های مغز کاهش يابد. بيماری آلزايمر در مغز انسان در حقيقت تحت تاثير مرگ تدريجی بخشی از سلولهای مغز و تداوم ارسال يک چنين پيام‌های غلطی توسعه می‌يابد که در نتيجه آن توليد پروتئين لازم برای بازتوليد اين سلول‌ها متوقف می‌شود.
اين ماده شيميايی روی موشهای آزمايشگاهی مبتلا به بيماری مغزی «پريون» بيماری که بيشترين شباهت را با آلزايمر دارد، آزمايش شده است. پژوهشگران بريتانيايی معتقدند که اين ماده شيميايی می‌تواند روی مغز انسانهايی که به آلزايمر و يا پارکينسون مبتلا هستند تاثير مشابهی داشته باشد.
اين پژوهش توسط بخش سم‌شناسی دانشگاه لستر در انگستان انجام شده و نتايج آن در روزهای اخير در نشريه «کاربردی‌سازی علم در پزشکی» (Science Translational Medicine) منتشر شده است.
اين ماده شيميايی با جلوگيری از توقف روند توليد پروتئين لازم برای توليد سلولهای مغز می‌تواند از مرگ تدريجی بخش‌های مغز که به آلزايمر منجر می‌شود جلوگيری کند البته در آزمايش‌های انجام‌شده روی موش‌ها مشخص شده است که تجويز اين دارو می‌تواند عوارض جانبی مثل کاهش وزن و يا بيماری قند را به همراه داشته باشد که نتيجه آسيبی است که اين ماده شيميايی به لوزالمعده وارد می‌کند.
با اين همه مسئولان اين پژوهش معتقدند که در ادامه تحقيقات خود می‌توانند ترکيب ماده شيميايی مورد نظر را به شکلی تغيير دهند که آسيب آن برای ساير اعضای بدن به حداقل کاهش يابد.
جامعه علمی و پزشکی از کشف اين ماده شيميايی استقبال کرده و می‌گويد که اين پژوهش می‌تواند پايه و اساس تحقيقات جديدی برای کشف راه‌های موثر برای درمان بيماری آلزايمر باشد هر چند هنوز هيچ تضمينی وجود ندارد که بتوان يک چنين داروی موثری را در آينده نزديک کشف کرد.
پژوهش: کاهش احتمال ابتلا به آلزايمر با بازنشستگی ديرهنگام
اخیرا رویترز، گزارشی در مورد کاهش احتمال ابتلا به آلزایمر با بزانشستگی دیرهنگام منتشر کرد.
بر اساس نتايج تحقيقات و نظرسنجی که در مورد نيم ميليون بازنشسته ساکن کشورهای اروپايی انجام شده است شاغلانی که ديرتر بازنشسته می‌شوند نسبت به افرادی که در ۶۰ سالگی بازنشسته می‌شوند با احتمال کمتر ابتلا به بيماری‌های دوران کهنسالی، مثل آلزايمر، روبه‌رو خواهند بود.
به گزارش خبرگزاری رويترز، پژوهشگران در تحقيقات خود پرونده‌های پزشکی و دفترچه بيمه درمانی بيش از ۴۰۰ هزار نفر از افراد بازنشسته در فرانسه را بررسی کرده و متوجه شده‌اند که هر سال ادامه کار و اشتغال پس از سن معمولی بازنشستگی که ۶۰ سالگی است احتمال ابتلا به بيماری‌های دوران کهنسالی را کاهش می‌دهد.
اين تحقيقات توسط موسسه دولتی پژوهش‌های اجتماعی در فرانسه انجام شده است. مدير اين تحقيقات می‌گويد: «اطلاعاتی که ما جمع‌آوری کرده‌ايم نشان می‌دهد که ادامه اشتغال افراد پس از اين سن به شکل قابل ملاحظه‌ای احتمال ابتلا به بيماری‌های دوران کهنسالی را کاهش می‌دهد.»
به نوشته روزنامه بريتانيايی «اينديپندنت» هر چند تا کشف و توليد يک دارو و يا قرص ساده برای درمان بيماری آلزايمر راه درازی در پيش است ولی اين پژوهش مهم و بی‌سابقه راه را برای درمان موثرتر اين بيماری خواهد گشود.
اين ماده شيميايی از طريق جلوگيری از ارسال پيام‌های غلط در مغز افرادی که به اين بيماری مبتلا هستند باعث می‌شود که ميزان تخريب و ميرايی در ياخته‌های مغز کاهش يابد. بيماری آلزايمر در مغز انسان در حقيقت تحت تاثير مرگ تدريجی بخشی از سلولهای مغز و تداوم ارسال يک چنين پيام‌های غلطی توسعه می‌يابد که در نتيجه آن توليد پروتئين لازم برای بازتوليد اين سلول‌ها متوقف می‌شود.
اين ماده شيميايی روی موشهای آزمايشگاهی مبتلا به بيماری مغزی «پريون» بيماری که بيشترين شباهت را با آلزايمر دارد، آزمايش شده است. پژوهشگران بريتانيايی معتقدند که اين ماده شيميايی می‌تواند روی مغز انسانهايی که به آلزايمر و يا پارکينسون مبتلا هستند تاثير مشابهی داشته باشد.
اين پژوهش توسط بخش سم‌شناسی دانشگاه لستر در انگستان انجام شده و نتايج آن در روزهای اخير در نشريه «کاربردی‌سازی علم در پزشکی» (Science Translational Medicine) منتشر شده است.
اين ماده شيميايی با جلوگيری از توقف روند توليد پروتئين لازم برای توليد سلولهای مغز می‌تواند از مرگ تدريجی بخش‌های مغز که به آلزايمر منجر می‌شود جلوگيری کند البته در آزمايش‌های انجام‌شده روی موش‌ها مشخص شده است که تجويز اين دارو می‌تواند عوارض جانبی مثل کاهش وزن و يا بيماری قند را به همراه داشته باشد که نتيجه آسيبی است که اين ماده شيميايی به لوزالمعده وارد می‌کند.
با اين همه مسئولان اين پژوهش معتقدند که در ادامه تحقيقات خود می‌توانند ترکيب ماده شيميايی مورد نظر را به شکلی تغيير دهند که آسيب آن برای ساير اعضای بدن به حداقل کاهش يابد.
جامعه علمی و پزشکی از کشف اين ماده شيميايی استقبال کرده و می‌گويد که اين پژوهش می‌تواند پايه و اساس تحقيقات جديدی برای کشف راه‌های موثر برای درمان بيماری آلزايمر باشد هر چند هنوز هيچ تضمينی وجود ندارد که بتوان يک چنين داروی موثری را در آينده نزديک کشف کرد.
پژوهش: کاهش احتمال ابتلا به آلزايمر با بازنشستگی ديرهنگام
اخیرا رویترز، گزارشی در مورد کاهش احتمال ابتلا به آلزایمر با بزانشستگی دیرهنگام منتشر کرد.
بر اساس نتايج تحقيقات و نظرسنجی که در مورد نيم ميليون بازنشسته ساکن کشورهای اروپايی انجام شده است شاغلانی که ديرتر بازنشسته می‌شوند نسبت به افرادی که در ۶۰ سالگی بازنشسته می‌شوند با احتمال کمتر ابتلا به بيماری‌های دوران کهنسالی، مثل آلزايمر، روبه‌رو خواهند بود.
به گزارش خبرگزاری رويترز، پژوهشگران در تحقيقات خود پرونده‌های پزشکی و دفترچه بيمه درمانی بيش از ۴۰۰ هزار نفر از افراد بازنشسته در فرانسه را بررسی کرده و متوجه شده‌اند که هر سال ادامه کار و اشتغال پس از سن معمولی بازنشستگی که ۶۰ سالگی است احتمال ابتلا به بيماری‌های دوران کهنسالی را کاهش می‌دهد.
اين تحقيقات توسط موسسه دولتی پژوهش‌های اجتماعی در فرانسه انجام شده است. مدير اين تحقيقات می‌گويد: «اطلاعاتی که ما جمع‌آوری کرده‌ايم نشان می‌دهد که ادامه اشتغال افراد پس از اين سن به شکل قابل ملاحظه‌ای احتمال ابتلا به بيماری‌های دوران کهنسالی را کاهش می‌دهد.»
