همسر محمود صارمی، خبرنگار کشته شده خبرگزاری جمهوری اسلامی در افغانستان، گفته که رییس کمیسیون امنیت ملی و سیاست خارجی مجلس شورای اسلامی با «آگاهی از خطرات جنگ» در این کشور، همسرش را «تحت فشار قرار داد» تا به افغانستان برود.
شبه نظامیان مسلح طالبان در ۱۷ مرداد سال ۱۳۷۷ به کنسولگری ایران در شهر مزار شریف افغانستان حمله کردند. در این حمله تعدادی از دیپلمات‌ها و کارکنان کنسولگری و محمود صارمی، خبرنگار خبرگزاری جمهوری اسلامی (ایرنا) کشته شدند.
۱۷ مرداد از آن هنگام تا کنون به عنوان «روز خبرنگار» در تقویم رسمی جمهوری اسلامی به ثبت رسیده است.
علاءالدین بروجردی که سالهاست ریاست کمیسیون امنیت ملی و سیاست خارجی مجلس را بر عهده دارد، در آن زمان، نماینده ویژه دولت ایران در امور افغانستان بود.
روزنامه «شرق» نوشته که آقای بروجردی، مدتی پیش در برنامه تلویزیونی «شناسنامه» گفته بود که او تلاش زیادی برای نجات جان شهید صارمی و سایر دیپلمات‌های کشته شده در افغانستان کرده بود.
او در این برنامه عنوان کرد که در آن زمان مسئولیتی نداشته و تنها نماینده ویژه دولت در افغانستان بوده و حتی آن زمان به وزارت خارجه اعلام می‌کند که وضعیت خطرناک است و باید هرچه زود‌تر اتباع ایرانی را به کشور فراخواند.
رییس فعلی کمیسیون امنیت ملی و سیاست خارجی مجلس در این مصاحبه زنده گفته بود: «معاونین وقت وزارت خارجه توافق نکردند که دیپلمات‌ها و خبرنگاران را از افغانستان بیرون ببریم و قرار شد مسئولیت را به نیروهای امنیتی پاکستان محول کنیم و به اصطلاح گوشت را به دست گربه دادیم».
اما خدیجه روزبهانی، همسر محمود صارمی، در سالگرد کشته شدن شوهرش به روزنامه شرق گفته که علاءالدین بروجردی به آقای صارمی دستور داد که «باید به افغانستان برگردد و بعد‌ها خودش با هواپیمایی که محمود با آن به مزار شریف رفته بود، به ایران بازگشت».
خانم روزبهانی با انتقاد از مسئولان دولتی گفته که در ۱۶ سال گذشته هیچ کس درباره کشته شدن همسرش پاسخگو نبوده و افزوده است: «وظیفه هر دولتی است که از اتباع خود در کشورهای بیگانه دفاع کند، دولت باید پیگیری کند آن زمان چه کسانی مسئول بودند و چه اتفاقی افتاد؟ الان بعد از این همه سال آقای بروجردی به جای توضیح اتفاق، می‌آید و در تلویزیون می‌گوید "گوشت را دست گربه دادیم"».
همسر خبرنگار کشته شده خبرگزاری جمهوری اسلامی گفته است: «در این ۱۶ سال حتی یک‌بار هم آقای بروجردی حالی از ما نپرسید و به دیدن ما نیامد، من چندین بار تماس گرفتم و حتی پیامک دادم و خودم را معرفی کردم تا شاید موفق شوم با ایشان حرف بزنم اما هیچ‌گاه تماسی از سوی او گرفته نشد اما وقتی زمان حرف می‌شود، به رسانه ملی می‌روند و از خود سلب مسئولیت می‌کنند و به‌گونه‌ای حرف می‌زنند که گویی تمام تلاش خود را برای نجات جان همسر من کرده است».
