مهدی مهدوی‌کیا، کاپیتان تیم فوتبال پرسپولیس، از فوتبال خداحافظی کرد. عدم تمایل یحیی گل‌محمدی سرمربی پرسپولیس در استفاده از او منجر به اتخاذ این تصمیم شده است.
آقای مهدوی‌کیا اعلام کرد که در صورتی که پرسپولیس در رشت مقابل داماش پیروز شود و به فینال جام حذفی برسد، در دیدار نهایی، دقایق کوتاهی به زمین می‌آید تا رسماً به هواداران خود بدرود بگوید. اما اگر پرسپولیس به فینال نرفت، بازی قبلی او مقابل با استقلال، آخرین حضورش در پرسپولیس محسوب می‌شود.
مهدوی‌کیا آخرین بازمانده از بازیکنان اعزامی تیم ملی فوتبال ایران به جام جهانی ۱۹۹۸ است که همچنان در مستطیل سبز حضور دارد. پرویز برومند دروازه‌بان سوم آن تیم، پس از سال‌ها دوری از فوتبال در ۴۰ سالگی و در لیگ دسته اول برای تیم پارسه بازی کرد، اما یک ماه قبل به خاطر غیبت در تمرینات اخراج شد.
مهدی مهدوی‌کیا متولد سال ۱۳۵۶ در تهران است، فوتبال را از زمین‌های خاکی محله دولاب آغاز کرد و سپس جذب باشگاه بازیکن‌ساز بانک ملی شد تا زیر نظر علی دوستی‌مهر، به سرعت پله‌های ترقی را طی کند. به قول خودش، در این تیم و در مسابقات باشگاه‌های تهران، از همه جای زمین گل می‌زد.
در هجده سالگی به پرسپولیس پیوست و با آمدن استانکو ضمن تثبیت موقعیت خود، به تیم ملی امید هم راه یافت.
اما محمد مایلی‌کهن در موفقیت‌های او سهم بزرگی دارد. زیرا ضمن میدان دادن به او در ۱۹ سالگی در جام ملت‌های آسیا، پس از محرومیت نعیم سعداوی، پیستون راست تیم ملی، مهدوی‌کیا را که پیشتر هافبک و مهاجمی شناخته شده در فوتبال ایران بود، در پست جدید، با وظایف و تعاریف تازه، تثبیت کرد.
مهدی با زدن دو گل بسیار زیبا از راه دور با دو شلیک تماشایی به چین در مسابقات مقدماتی جام جهانی ۱۹۹۸ شایستگی‌های خود را اثبات کرد. او هنرنمایی‌اش را تا جام جهانی و گشودن دروازه کیسی کلر سنگربان تیم ملی آمریکا ادامه داد.
همان سال به باشگاه بوخوم پیوست. فصل بعد راهی هامبورگ شد و ۹ سال در این تیم توپ زد. سال ۲۰۰۳ به عنوان مرد سال آسیا شناخته شد. سال ۲۰۰۷ با اینتراخت فرانکفورت به توافق رسید. او ۲۲۳ بار در بوندس‌لیگا بازی کرد و ۲۹ گل به ثمر رساند. پس از سیزده سال بازی در بوندس‌لیگا به ایران برگشت و به استیل آذین پیوست. تجربه استیل آذین مانند اینتراخت، برای او خوشایند نبود.
در یازدهمین دوره لیگ بر‌تر با داماش گیلان به توافق رسید، اما باز هم توفیقی کسب نکرد و در پایان نیم‌فصل اول از این تیم جدا شد و بعد از ۱۳ سال به پرسپولیس بازگشت. روزهایی بسیار تلخ و قرار گرفتن پرسپولیس در رتبه‌های بی‌سابقه یازدهمی و دوازدهمی جدول. گرچه در دوران سرمربی‌گری مانوئل ژوزه، او شاگرد مورد علاقه سرمربی پرتغالی پرسپولیس بود.
او درباره تصمیم خود به خبرگزاری ایسنا گفته است: «کادر فنی به این نتیجه رسید که نمی‌توانم به تیم کمک کنم. نظر یحیی این بود، اگر باشگاه چوب هم بالای سر من بگذارد به آن احترام می‌گذارم!»
آقای مهدوی‌کیا اعلام کرد که در صورتی که پرسپولیس در رشت مقابل داماش پیروز شود و به فینال جام حذفی برسد، در دیدار نهایی، دقایق کوتاهی به زمین می‌آید تا رسماً به هواداران خود بدرود بگوید. اما اگر پرسپولیس به فینال نرفت، بازی قبلی او مقابل با استقلال، آخرین حضورش در پرسپولیس محسوب می‌شود.
مهدوی‌کیا آخرین بازمانده از بازیکنان اعزامی تیم ملی فوتبال ایران به جام جهانی ۱۹۹۸ است که همچنان در مستطیل سبز حضور دارد. پرویز برومند دروازه‌بان سوم آن تیم، پس از سال‌ها دوری از فوتبال در ۴۰ سالگی و در لیگ دسته اول برای تیم پارسه بازی کرد، اما یک ماه قبل به خاطر غیبت در تمرینات اخراج شد.
مهدی مهدوی‌کیا متولد سال ۱۳۵۶ در تهران است، فوتبال را از زمین‌های خاکی محله دولاب آغاز کرد و سپس جذب باشگاه بازیکن‌ساز بانک ملی شد تا زیر نظر علی دوستی‌مهر، به سرعت پله‌های ترقی را طی کند. به قول خودش، در این تیم و در مسابقات باشگاه‌های تهران، از همه جای زمین گل می‌زد.
در هجده سالگی به پرسپولیس پیوست و با آمدن استانکو ضمن تثبیت موقعیت خود، به تیم ملی امید هم راه یافت.
اما محمد مایلی‌کهن در موفقیت‌های او سهم بزرگی دارد. زیرا ضمن میدان دادن به او در ۱۹ سالگی در جام ملت‌های آسیا، پس از محرومیت نعیم سعداوی، پیستون راست تیم ملی، مهدوی‌کیا را که پیشتر هافبک و مهاجمی شناخته شده در فوتبال ایران بود، در پست جدید، با وظایف و تعاریف تازه، تثبیت کرد.
مهدی با زدن دو گل بسیار زیبا از راه دور با دو شلیک تماشایی به چین در مسابقات مقدماتی جام جهانی ۱۹۹۸ شایستگی‌های خود را اثبات کرد. او هنرنمایی‌اش را تا جام جهانی و گشودن دروازه کیسی کلر سنگربان تیم ملی آمریکا ادامه داد.
همان سال به باشگاه بوخوم پیوست. فصل بعد راهی هامبورگ شد و ۹ سال در این تیم توپ زد. سال ۲۰۰۳ به عنوان مرد سال آسیا شناخته شد. سال ۲۰۰۷ با اینتراخت فرانکفورت به توافق رسید. او ۲۲۳ بار در بوندس‌لیگا بازی کرد و ۲۹ گل به ثمر رساند. پس از سیزده سال بازی در بوندس‌لیگا به ایران برگشت و به استیل آذین پیوست. تجربه استیل آذین مانند اینتراخت، برای او خوشایند نبود.
در یازدهمین دوره لیگ بر‌تر با داماش گیلان به توافق رسید، اما باز هم توفیقی کسب نکرد و در پایان نیم‌فصل اول از این تیم جدا شد و بعد از ۱۳ سال به پرسپولیس بازگشت. روزهایی بسیار تلخ و قرار گرفتن پرسپولیس در رتبه‌های بی‌سابقه یازدهمی و دوازدهمی جدول. گرچه در دوران سرمربی‌گری مانوئل ژوزه، او شاگرد مورد علاقه سرمربی پرتغالی پرسپولیس بود.
او درباره تصمیم خود به خبرگزاری ایسنا گفته است: «کادر فنی به این نتیجه رسید که نمی‌توانم به تیم کمک کنم. نظر یحیی این بود، اگر باشگاه چوب هم بالای سر من بگذارد به آن احترام می‌گذارم!»
