روزنامه «لوس آنجلس تایمز» به بهانه برگزاری نمایشگاهی در «کونست هاله»ی شهر وین با عنوان «هویت پورن»، نگاهی دارد به تجارت پورنوگرافی و اینکه چگونه پورنوگرافی در عین باقی ماندن در خفا، طی چند دهه اخیر جنبه‌هایی از زندگی و عرف مردم را تحت تاثیر قرار داده است.
برزو بزرگمهر، نویسنده این مقاله، وارد نمایشگاه می‌شود: «رفتن به این نمایشگاه هنری در یکی از محلات آبرومند شهر وین، هنوز هم ممکن است این احساس را در آدمی ایجاد کند که گویا کاری غیراخلاقی انجام می‌دهد. چون به هر حال موضوع آن مربوط به پورنوگرافی است. این نمایشگاه شاید بحث‌برانگیزترین نمایشگاه آثار هنری در سال‌های اخیر به شمار رود، چون موضوع آن تجسم جنسیت و روابط جنسی است.»
گزارشگر لوس آنجلس تایمز یادآوری می‌کند که در وین -شهری که زیگموند فروید در آن گوشه‌های تاریک ناخودآگاه انسان را مطالعه می‌کرد- هدف از این نمایشگاه شکستن تابوهای نامرئی در مورد تجسم و خیالپردازی‌های جنسی است.
برزو بزرگمهر خاطر نشان می‌کند که پورنوگرافی تجارتی بزرگ و پر درآمد است و فعالترین مرکز تولید این نوع محصولات که در ایالت کالیفرنیای آمریکاست سالانه حدود ۱۰۰ میلیارد دلار درآمد دارد.
با وجود اینکه محصولات پورنوگرافی همیشه در خفا تولید و مصرف شده است، محصولات و «فرهنگ پورن» طی چند دهه اخیر از جمله بر آنچه «هنر پاپ» نامیده می‌شود، تاثیرات چشمگیری داشته است. اگر خود به نوعی به هنری عامه پسند بدل نشده باشد، حداقل برخی محصولات آن در زمره کالاهای هنری قلمداد می‌شود.
آنجلا استیف، یکی از برگزارکنندگان نمایشگاه «هویت پورن»، که در «کونست هاله»ی شهر وین برگزار شده است به گزارشگر لوس آنجلس تایمز می‌گوید: «پورنوگرافی تجارتی بزرگ و پردرآمد است، ولی هیچگاه در مورد آن علنا صحبت نمی شود. همیشه یک عرصه پنهان از زندگی خصوصی تلقی شده است. ما با برگزاری این نمایشگاه و نمایش علنی آن، مردم را وادار خواهیم کرد که از خود بپرسند چرا هنوز در این مورد صحبتی نمی‌شود.»
اما «تی آرتور کوتام»، فیلمسازی در لوس آنجلس، معتقد است که با خارج کردن پورنوگرافی از حریم خصوصی، تاثیر آن از بین خواهد رفت. در عین حال می توان گفت که بسیاری از محصولات پورن -گذشته از عنصر شهوت- کیفیت هنری یا سرگرم‌کننده ندارند و بنابراین حتی در صورت بیرون آمدن از خفا نمی‌توانند توجه چندانی را به خود جلب کنند.
نویسنده لوس آنجلس تایمز به جنبه بحث‌برانگیز دیگری از تجارت و تولیدات پورن اشاره می‌کند و آن نحوه رفتار این صنعت با زنان شاغل در آن است؛ به نوشته این روزنامه حتی اگر موافق این دیدگاه نباشیم که پورنوگرافی تحقیر آشکار زنان است، حداقل باید پذیرفت که تجارت پورن، خود ِ زنان شاغل در این عرصه را به شدت استثمار می‌کند.
خبرنگار لوس آنجلس تایمز به یکی از آثار به نمایش درآمده در این نمایشگاه نیز اشاره می‌کند که فیلم مستندی است به نام «فمنیست برهنه» ساخته «لویزا آچیه» در سال ۲۰۰۳؛ این فیلم ماجرای یکی از زنان بازیگر فیلم‌های پورنوگرافی را تعریف می‌کند که خود به سمت کارگردانی و سپس تهیه این دست فیلم‌ها می‌رود. فیلم روایت مستندی است که چگونه این زن، به یکی از قدرتمندترین افراد در تجارت فیلم‌های پورنوگرافی بدل شد.
لوس آنجلس تایمز با ذکر چند نمونه از آثاری که در نمایشگاه «هویت پورن» در شهر وین به نمایش درآمده، می‌نویسد مجسمه زن برهنه زانو زده که با شکلات شیری برای یکی از فیلم‌های استنلی کوبریک ساخته شده بود تابلوی این نمایشگاه است و روی پوسترها و جلد کتابچه‌های راهنمای آن چاپ شده است.
در سالن مرکزی این نمایشگاه «جنگلی از صفحه‌های تلویزیون» به طور مستمر فیلم‌های پورنوگرافی را پخش می‌کنند و در برخی از آنها صحنه هایی از فیلم‌های سیاه و سفید و «معصوم» دهه ۱۹۳۰ پخش می‌شود -که به نظر مدیران این نمایشگاه- به خوبی می‌توان درهم‌آمیختگی پرداخت هنری و تجسم‌های پورنوگرافیک را در آنها مشاهده کرد.
بخش دیگری از تصاویری که در این نمایشگاه پخش می‌شود مجموعه‌ای است به نام «دیوار رنگین کمان» که در آن قطعات کوتاه فیلم و یا عکس‌های پورنوگرافی به نمایش گذاشته شده که نحوه فیلمبرداری ، نورپردازی و یا مد لباس و پوشش هنرپیشه‌های این فیلم‌ها را از گذشته تا امروز مرور می‌کند. بروز بزرگمهر می‌نویسد: شاید بتوان آن را مجموعه‌ای گردآوری شده از تاریخچه خیالپردازی‌ها جنسی نامید.
در پایان بزرگمهر می‌نویسد: «در این نمایشگاه می‌توان مردان میانسال با ظاهر کارمندی و یا افراد دیگری با ظاهر هنرمندان و اهل فرهنگ را دید که هر یک آثار این نمایشگاه را با دقت وارسی می‌کنند. همینطور گروه‌هایی از دانش‌آموزان دبیرستانی را که در مورد این آثار با یکدیگر شوخی کرده و گاه از دیدن تصویری چهره آنها از خجالت سرخ می‌شود. ولی اثری از پنهان‌کاری و شرم دیده نمی‌شود؛ همه ما بازدیدکنندگان به خاطر عشق به هنر است که به این نمایشگاه آمده ایم.»
برزو بزرگمهر، نویسنده این مقاله، وارد نمایشگاه می‌شود: «رفتن به این نمایشگاه هنری در یکی از محلات آبرومند شهر وین، هنوز هم ممکن است این احساس را در آدمی ایجاد کند که گویا کاری غیراخلاقی انجام می‌دهد. چون به هر حال موضوع آن مربوط به پورنوگرافی است. این نمایشگاه شاید بحث‌برانگیزترین نمایشگاه آثار هنری در سال‌های اخیر به شمار رود، چون موضوع آن تجسم جنسیت و روابط جنسی است.»
گزارشگر لوس آنجلس تایمز یادآوری می‌کند که در وین -شهری که زیگموند فروید در آن گوشه‌های تاریک ناخودآگاه انسان را مطالعه می‌کرد- هدف از این نمایشگاه شکستن تابوهای نامرئی در مورد تجسم و خیالپردازی‌های جنسی است.
برزو بزرگمهر خاطر نشان می‌کند که پورنوگرافی تجارتی بزرگ و پر درآمد است و فعالترین مرکز تولید این نوع محصولات که در ایالت کالیفرنیای آمریکاست سالانه حدود ۱۰۰ میلیارد دلار درآمد دارد.
با وجود اینکه محصولات پورنوگرافی همیشه در خفا تولید و مصرف شده است، محصولات و «فرهنگ پورن» طی چند دهه اخیر از جمله بر آنچه «هنر پاپ» نامیده می‌شود، تاثیرات چشمگیری داشته است. اگر خود به نوعی به هنری عامه پسند بدل نشده باشد، حداقل برخی محصولات آن در زمره کالاهای هنری قلمداد می‌شود.
آنجلا استیف، یکی از برگزارکنندگان نمایشگاه «هویت پورن»، که در «کونست هاله»ی شهر وین برگزار شده است به گزارشگر لوس آنجلس تایمز می‌گوید: «پورنوگرافی تجارتی بزرگ و پردرآمد است، ولی هیچگاه در مورد آن علنا صحبت نمی شود. همیشه یک عرصه پنهان از زندگی خصوصی تلقی شده است. ما با برگزاری این نمایشگاه و نمایش علنی آن، مردم را وادار خواهیم کرد که از خود بپرسند چرا هنوز در این مورد صحبتی نمی‌شود.»
اما «تی آرتور کوتام»، فیلمسازی در لوس آنجلس، معتقد است که با خارج کردن پورنوگرافی از حریم خصوصی، تاثیر آن از بین خواهد رفت. در عین حال می توان گفت که بسیاری از محصولات پورن -گذشته از عنصر شهوت- کیفیت هنری یا سرگرم‌کننده ندارند و بنابراین حتی در صورت بیرون آمدن از خفا نمی‌توانند توجه چندانی را به خود جلب کنند.
نویسنده لوس آنجلس تایمز به جنبه بحث‌برانگیز دیگری از تجارت و تولیدات پورن اشاره می‌کند و آن نحوه رفتار این صنعت با زنان شاغل در آن است؛ به نوشته این روزنامه حتی اگر موافق این دیدگاه نباشیم که پورنوگرافی تحقیر آشکار زنان است، حداقل باید پذیرفت که تجارت پورن، خود ِ زنان شاغل در این عرصه را به شدت استثمار می‌کند.
«حتی اگر موافق این دیدگاه نباشیم که پورنوگرافی تحقیر آشکار زنان است، حداقل باید پذیرفت که تجارت پورن، خود ِ زنان شاغل در این عرصه را به شدت استثمار می‌کند.»
لوس آنجلس تایمز با ذکر چند نمونه از آثاری که در نمایشگاه «هویت پورن» در شهر وین به نمایش درآمده، می‌نویسد مجسمه زن برهنه زانو زده که با شکلات شیری برای یکی از فیلم‌های استنلی کوبریک ساخته شده بود تابلوی این نمایشگاه است و روی پوسترها و جلد کتابچه‌های راهنمای آن چاپ شده است.
در سالن مرکزی این نمایشگاه «جنگلی از صفحه‌های تلویزیون» به طور مستمر فیلم‌های پورنوگرافی را پخش می‌کنند و در برخی از آنها صحنه هایی از فیلم‌های سیاه و سفید و «معصوم» دهه ۱۹۳۰ پخش می‌شود -که به نظر مدیران این نمایشگاه- به خوبی می‌توان درهم‌آمیختگی پرداخت هنری و تجسم‌های پورنوگرافیک را در آنها مشاهده کرد.
بخش دیگری از تصاویری که در این نمایشگاه پخش می‌شود مجموعه‌ای است به نام «دیوار رنگین کمان» که در آن قطعات کوتاه فیلم و یا عکس‌های پورنوگرافی به نمایش گذاشته شده که نحوه فیلمبرداری ، نورپردازی و یا مد لباس و پوشش هنرپیشه‌های این فیلم‌ها را از گذشته تا امروز مرور می‌کند. بروز بزرگمهر می‌نویسد: شاید بتوان آن را مجموعه‌ای گردآوری شده از تاریخچه خیالپردازی‌ها جنسی نامید.
در پایان بزرگمهر می‌نویسد: «در این نمایشگاه می‌توان مردان میانسال با ظاهر کارمندی و یا افراد دیگری با ظاهر هنرمندان و اهل فرهنگ را دید که هر یک آثار این نمایشگاه را با دقت وارسی می‌کنند. همینطور گروه‌هایی از دانش‌آموزان دبیرستانی را که در مورد این آثار با یکدیگر شوخی کرده و گاه از دیدن تصویری چهره آنها از خجالت سرخ می‌شود. ولی اثری از پنهان‌کاری و شرم دیده نمی‌شود؛ همه ما بازدیدکنندگان به خاطر عشق به هنر است که به این نمایشگاه آمده ایم.»
