بدون نام و بدون شهر:
موضوعى كه مى خواهم بنويسم حقيقت دارد؛ درست دهم بهمن ماه سال ۵۷ بود كه فرداى آن روز آقاى خمينى با همان نظر معروف هيچى (هیچ احساسی ندارم) به ايران آمد.
در اروميه يک روحانى معرف به نام آقاى قريشى وجود دارد، آن روز سخنرانى مى كرد عين سخنش اين بود: «اى مردم ايران فردا امام مى آيد، ايشان فرموده‌اند، وقتى از هواپيما پياده می شوم، تنها سوار وسيله‌اى مى شوم كه ساخت ايران باشد نه چيز ديگرى و به گفته همان روحانى محترم در ايران يک ماشينى ساختند كه همه چيز آن ايرانى است و امام سوار آن خواهد شد.»
بنده هم فرداى آن روز با اشتياق منتظر بودم، تا امام بيايد و من آن ماشين ايرانى را ببينم. باور كنيد تا مدت ها فكر مى كردم آن بنز سياه را ايرن ساخته است. البته تعجب من از آن قشر فرهنگى و فهميده آن روز بود، كه دبيران ما هم در بين آن جمع بودند، و با گفتن درود بر خمينى حرف هاى آن روحانى را تائيد مى كردند.
باور كنيد بنده هنوز هم دنبال آن ماشين ايرانى مى گردم.
موضوعى كه مى خواهم بنويسم حقيقت دارد؛ درست دهم بهمن ماه سال ۵۷ بود كه فرداى آن روز آقاى خمينى با همان نظر معروف هيچى (هیچ احساسی ندارم) به ايران آمد.
در اروميه يک روحانى معرف به نام آقاى قريشى وجود دارد، آن روز سخنرانى مى كرد عين سخنش اين بود: «اى مردم ايران فردا امام مى آيد، ايشان فرموده‌اند، وقتى از هواپيما پياده می شوم، تنها سوار وسيله‌اى مى شوم كه ساخت ايران باشد نه چيز ديگرى و به گفته همان روحانى محترم در ايران يک ماشينى ساختند كه همه چيز آن ايرانى است و امام سوار آن خواهد شد.»
بنده هم فرداى آن روز با اشتياق منتظر بودم، تا امام بيايد و من آن ماشين ايرانى را ببينم. باور كنيد تا مدت ها فكر مى كردم آن بنز سياه را ايرن ساخته است. البته تعجب من از آن قشر فرهنگى و فهميده آن روز بود، كه دبيران ما هم در بين آن جمع بودند، و با گفتن درود بر خمينى حرف هاى آن روحانى را تائيد مى كردند.
باور كنيد بنده هنوز هم دنبال آن ماشين ايرانى مى گردم.
