جمهوری خلق چین در پی وعده‌هایی که شی جین‌پینگ، رئیس‌جمهوری آن کشور برای انجام برخی اصلاحات داده بود، به طور رسمی به فعالیت اردوگاه‌های کار اجباری خاتمه داد.
خبرگزاری رسمی چین، شین‌هوا، شنبه هفتم دی‌ماه گزارش داد کمیته دائمی کنگره خلق پیشنهاد باطل کردن اسناد و موارد قانونی مربوط به اردوگاه‌های «بازآموزی از طریق کار» را رسما پذیرفت. آنچه عملا به معنای پایان یافتن یکی از جنجالی‌ترین روش‌های تادیبی حکومت چین است.
پیشتر در روز سه‌شنبه رای‌گیری برای باطل کردن قانون مربوط به اردوگاه‌های «بازآموزی از طریق کار» موسوم به «لائوجائو» انجام شده بود. در همان زمان کمیته دائمی از اصلاحات در قانون «تک‌فرزندی» برای دادن اختیارات بیشتر به خانواده‌ها جهت افزایش کودکان، نیز حمایت کرد.
شین‌هوآ، خبرگزاری رسمی چین، پیشتر گفته بود «قانونگذاران از اهمیتی که لائوجائو در ایجاد امنیت همگانی و ثبات اجتماعی بازی کرده، واقف‌اند… اما آنها به این نتیجه رسیده‌اند که قوانین و سازوکارهای دیگری را جایگزین کنند».
بحث بر سر این موضوع از دو هفته پیش آغاز شده بود تا بالاخره پس از رای‌گیری روز سه‌شنبه، در روز شنبه قوانین مربوط به اردوگاه‌های کار اجباری رسما باطل شدند.
در آبان ماه بود که شی جین‌پینگ، رئیس‌جمهوری خلق چین، اعلام کرد دولت آن کشور اصلاحاتی را در زمینه‌های اجتماعی، اقتصادی و قانونی در نظر گرفته است که مواردی مانند اجازه داشتن بیشتر از یک فرزند یا از میان برداشتن اردوگاه‌های کار اجباری را در بر می‌گیرد.
سازوکارهای مدافع حقوق بشر به این «اصلاحات» واکنشی محتاطانه و گاه همراه با تردید نشان داده‌اند.
سازمان عفو بین‌الملل کم‌تر از دو هفته پیش در بیانیه‌ای پرسیده بود که آیا برچیده شدن این اردوگاه‌ها تنها به معنی «جایگزین کردن یک سازوکار سرکوب‌گر با یک ساز و کار سرکوب‌گر دیگر است؟»
عفو بین‌الملل باطل شدن قوانین مربوط به اردوگاه‌های کار اجباری را «تغییرات ظاهری» نامیده است.
سازمان دیدبان حقوق بشر در زمانی که خبر اصلاحات قوانین چین منتشر شد از برچیده شدن اردوگاه‌های کار اجباری استقبال ولی ابراز امیدواری کرده بود که «این گام بسیار مثبت» با سازوکاری مشابه جایگزین نشود.
اردوگاه‌های کار اجباری، که گروه‌های گوناگونی از محکومین از تبه‌کاران تا معتادان یا تن‌فروشان روانه آن می‌شدند، محل نگهداری زندانیان سیاسی چین، از جمله فعالان گروه‌های ممنوع، نیز هستند.
البته این اردوگاه‌ها پیش از پیروزی کمونیست‌ها در نبردهای داخلی چین و برپایی جمهوری خلق، نیز وجود داشته‌اند.
بنا بر آمار رسمی وزارت دادگستری چین نزدیک به ۴۰۰ هزار نفر در ۳۱۰ اردوگاه نگهداری و به کار اجباری گماشته شده‌اند. اما آمارهای گوناگونی درباره شمار زندانیان این اردوگاه‌ها منتشر شده که در برخی موارد بسیار بیشتر از آمار رسمی‌ست.
خبرگزاری رسمی چین، شین‌هوا، شنبه هفتم دی‌ماه گزارش داد کمیته دائمی کنگره خلق پیشنهاد باطل کردن اسناد و موارد قانونی مربوط به اردوگاه‌های «بازآموزی از طریق کار» را رسما پذیرفت. آنچه عملا به معنای پایان یافتن یکی از جنجالی‌ترین روش‌های تادیبی حکومت چین است.
پیشتر در روز سه‌شنبه رای‌گیری برای باطل کردن قانون مربوط به اردوگاه‌های «بازآموزی از طریق کار» موسوم به «لائوجائو» انجام شده بود. در همان زمان کمیته دائمی از اصلاحات در قانون «تک‌فرزندی» برای دادن اختیارات بیشتر به خانواده‌ها جهت افزایش کودکان، نیز حمایت کرد.
شین‌هوآ، خبرگزاری رسمی چین، پیشتر گفته بود «قانونگذاران از اهمیتی که لائوجائو در ایجاد امنیت همگانی و ثبات اجتماعی بازی کرده، واقف‌اند… اما آنها به این نتیجه رسیده‌اند که قوانین و سازوکارهای دیگری را جایگزین کنند».
بحث بر سر این موضوع از دو هفته پیش آغاز شده بود تا بالاخره پس از رای‌گیری روز سه‌شنبه، در روز شنبه قوانین مربوط به اردوگاه‌های کار اجباری رسما باطل شدند.
در آبان ماه بود که شی جین‌پینگ، رئیس‌جمهوری خلق چین، اعلام کرد دولت آن کشور اصلاحاتی را در زمینه‌های اجتماعی، اقتصادی و قانونی در نظر گرفته است که مواردی مانند اجازه داشتن بیشتر از یک فرزند یا از میان برداشتن اردوگاه‌های کار اجباری را در بر می‌گیرد.
سازوکارهای مدافع حقوق بشر به این «اصلاحات» واکنشی محتاطانه و گاه همراه با تردید نشان داده‌اند.
سازمان عفو بین‌الملل کم‌تر از دو هفته پیش در بیانیه‌ای پرسیده بود که آیا برچیده شدن این اردوگاه‌ها تنها به معنی «جایگزین کردن یک سازوکار سرکوب‌گر با یک ساز و کار سرکوب‌گر دیگر است؟»
عفو بین‌الملل باطل شدن قوانین مربوط به اردوگاه‌های کار اجباری را «تغییرات ظاهری» نامیده است.
سازمان دیدبان حقوق بشر در زمانی که خبر اصلاحات قوانین چین منتشر شد از برچیده شدن اردوگاه‌های کار اجباری استقبال ولی ابراز امیدواری کرده بود که «این گام بسیار مثبت» با سازوکاری مشابه جایگزین نشود.
اردوگاه‌های کار اجباری، که گروه‌های گوناگونی از محکومین از تبه‌کاران تا معتادان یا تن‌فروشان روانه آن می‌شدند، محل نگهداری زندانیان سیاسی چین، از جمله فعالان گروه‌های ممنوع، نیز هستند.
البته این اردوگاه‌ها پیش از پیروزی کمونیست‌ها در نبردهای داخلی چین و برپایی جمهوری خلق، نیز وجود داشته‌اند.
بنا بر آمار رسمی وزارت دادگستری چین نزدیک به ۴۰۰ هزار نفر در ۳۱۰ اردوگاه نگهداری و به کار اجباری گماشته شده‌اند. اما آمارهای گوناگونی درباره شمار زندانیان این اردوگاه‌ها منتشر شده که در برخی موارد بسیار بیشتر از آمار رسمی‌ست.
