وزارت ارتباطات و فن‌آوری اطلاعات ایران از توافق دولت این کشور با جمهوری خلق چین برای «تبادل تجربیات»، «در حوزه توسعه اینتنرت و فن‌آوری اطلاعات و ارتباطات» خبر داده است.
روابط عمومی این وزارت‌خانه می‌گوید در دیداری که نصرالله جهانگرد، رئیس سازمان فن‌آوری اطلاعات ایران، با پنگ بو، قائم‌مقام دفتر اطلاعات اینترنت شورای اطلاعات چین، داشته او با تاکید بر اینکه چین طی چهار دهه گذشته «تجربیات خوبی در توسعه خدمات کاربردی فن‌آوری اطلاعات به دست آورده» گفته است این تجربه‌ها «در حوزه های توسعه اینترنت و فناوری اطلاعات و ارتباطات از جمله موضوعاتی است که می تواند مورد تبادل قرار گیرد».
ایران و چین کشورهایی هستند که به گفته سازمان‌های فرادولتی از جمله «بزرگ‌ترین سانسورکنندگان اینترنت» به‌شمار می‌روند.
برای نمونه سازمان فریدم هاوس، که بر آزادی‌های شهروندی ناظر است، در مهر ماه سال ۱۳۹۱، ایران، چین و کوبا را کشورهایی با «محدودترین اینترنت» در جهان نامید.
چند ماه پیش از آن نیز سازمان گزارشگران بدون مرز کشورهای میانمار، چین، کوبا، ایران، کره شمالی و چند کشور دیگر را در صدر فهرستی به نام «دشمنان اینترنت» قرار داده بود.
در گزارش این سازمان گفته شده بود که برخی «دشمنان اینرنت»، «دسترسی به آن را تا اندازه‌ای سانسور می‌کنند که عملاً شهروندان خود را به شبکه‌های داخلی محلی محدود کرده‌اند که هیچ شباهتی به وب جهانی ندارد.»
در گفت‌وگوهایی که میان مقام‌های فن‌آوری ارتباطات و اطلاعات دو کشور صورت گرفته طرف ایرانی از همکاری با شرکت‌های چینی برای «پیاده‌سازی و اجرای شبکه ملی اطلاعات» نیز استقبال کرده است.
رئیس سازمان فن‌آوری اطلاعات ایران در دیدار با مقام چینی تاکید کرده است که «امروزه اینترنت امکانات بسیار خوبی را برای مردم فراهم کرده که هر کشوری بنا به سیاست‌های خود از آن بهره مند می‌شود».
پیشتر در زمان دولت محمود احمدی‌نژاد، وزیر وقت ارتباطات طی سفری به بیجینگ (پکن) با اشاره به «نگرانی‌های هر دو کشور» از هم‌عقیده بودن تهران و بیجینگ برای ایجاد «اینترنت پاک» سخن گفته بود.
موضوع اینترنت پاک با انتقادهایی روبه‌رو بود که دولت دهم را متهم به ایجاد شبکه داخلی و قطع گام‌به‌گام از شبکه بین‌المللی می‌کردند.
در آن زمان نیز مقام‌های دولتی از تشکیل شبکه ملی اطلاعات سخن می‌گفتند. گفته می‌شود این پروژه برای «انتقال مراکز داده‌ها و میزبانی وب‌گاه‌های ایرانی به داخل کشور» تعریف شده است.
گفت‌وگوهای تازه مقام‌های ایران و چین و نیز طرح موضوع «شبکه ملی اطلاعات» در حالی‌ست که با روی کار آمدن دولت حسن روحانی، مقام‌ها از جمله وزیر ارتباطات و نیز وزیر فرهنگ و ارشاد اسلامی خواهان بازبینی در فیلترینگ در ایران شدند و از شبکه‌های احتماعی مانند فیس‌بوک که در ایران فیلتر است، دفاع کردند.
در آبان ماه گذشته خود آقای جهانگرد بدون ارائه جزئیاتی از «تدوین مدل مفهومی و برنامه اجرایی» شبکه ملی اطلاعات در ایران خبر داده بود.
محمود واعظی، وزیر ارتباطات و فناوری اطلاعات نیز در توضیح این شبکه گفته بود که با راه اندازی آن «قرار نیست دو شبکه مجزای اینترنت در خانواه‌ها وجود داشته باشد بلکه آن‌ها می‌توانند از شبکه ملی اطلاعات استفاده کنند و با استفاده از این شبکه سایت‌هایی که در داخل کشور میزبانی می‌شوند، قطعا با سرعت بیشتری در اختیار کاربران قرار خواهند گرفت و سایت‌هایی که در خارج از کشور میزبانی می‌شوند طبیعتا سرعت کمتری خواهند داشت.»
مقام‌های دولتی طی ماه‌های گذشته وعده‌هایی نیز برای توسعه سرعت و پهنای باند اینترنت دادند.
موضوع سرعت اینترنت نیز در دیدار مقام‌های دو کشور مطرح شده است. به گفته نصرالله جهانگر ایران و چین درصددند با «افزایش ظرفیت شبکه دیتا» دسترسی به اینترنت و سرعت آن را در ایران افزایش دهند.
به جز مسائل مربوط به محدودیت آزادی در استفاده از اینترنت که ایران و چین در گزارش‌های سازمان‌های ناظر در کنار یکدیگر قرار می‌گیرند، در مورد سرعت اینترنت شباهت چندانی میان دو کشور وجود ندارد؛ بنابر برآوردهای گروه «اوکلا»، ایران از نظر سرعت دانلود در میان ۱۸۶ کشور جهان در رتبه ۱۷۰ قرار دارد. این در حالی‌ست که چین با دارا بودن بیش از ۶۰۰ میلیون کاربر، در رتبه ۴۱ بالاتر از کشورهایی مانند ایرلند، استرالیا یا ترکیه قرار دارد.
روابط عمومی این وزارت‌خانه می‌گوید در دیداری که نصرالله جهانگرد، رئیس سازمان فن‌آوری اطلاعات ایران، با پنگ بو، قائم‌مقام دفتر اطلاعات اینترنت شورای اطلاعات چین، داشته او با تاکید بر اینکه چین طی چهار دهه گذشته «تجربیات خوبی در توسعه خدمات کاربردی فن‌آوری اطلاعات به دست آورده» گفته است این تجربه‌ها «در حوزه های توسعه اینترنت و فناوری اطلاعات و ارتباطات از جمله موضوعاتی است که می تواند مورد تبادل قرار گیرد».
ایران و چین کشورهایی هستند که به گفته سازمان‌های فرادولتی از جمله «بزرگ‌ترین سانسورکنندگان اینترنت» به‌شمار می‌روند.
برای نمونه سازمان فریدم هاوس، که بر آزادی‌های شهروندی ناظر است، در مهر ماه سال ۱۳۹۱، ایران، چین و کوبا را کشورهایی با «محدودترین اینترنت» در جهان نامید.
چند ماه پیش از آن نیز سازمان گزارشگران بدون مرز کشورهای میانمار، چین، کوبا، ایران، کره شمالی و چند کشور دیگر را در صدر فهرستی به نام «دشمنان اینترنت» قرار داده بود.
در گزارش این سازمان گفته شده بود که برخی «دشمنان اینرنت»، «دسترسی به آن را تا اندازه‌ای سانسور می‌کنند که عملاً شهروندان خود را به شبکه‌های داخلی محلی محدود کرده‌اند که هیچ شباهتی به وب جهانی ندارد.»
در گفت‌وگوهایی که میان مقام‌های فن‌آوری ارتباطات و اطلاعات دو کشور صورت گرفته طرف ایرانی از همکاری با شرکت‌های چینی برای «پیاده‌سازی و اجرای شبکه ملی اطلاعات» نیز استقبال کرده است.
رئیس سازمان فن‌آوری اطلاعات ایران در دیدار با مقام چینی تاکید کرده است که «امروزه اینترنت امکانات بسیار خوبی را برای مردم فراهم کرده که هر کشوری بنا به سیاست‌های خود از آن بهره مند می‌شود».
پیشتر در زمان دولت محمود احمدی‌نژاد، وزیر وقت ارتباطات طی سفری به بیجینگ (پکن) با اشاره به «نگرانی‌های هر دو کشور» از هم‌عقیده بودن تهران و بیجینگ برای ایجاد «اینترنت پاک» سخن گفته بود.
موضوع اینترنت پاک با انتقادهایی روبه‌رو بود که دولت دهم را متهم به ایجاد شبکه داخلی و قطع گام‌به‌گام از شبکه بین‌المللی می‌کردند.
در آن زمان نیز مقام‌های دولتی از تشکیل شبکه ملی اطلاعات سخن می‌گفتند. گفته می‌شود این پروژه برای «انتقال مراکز داده‌ها و میزبانی وب‌گاه‌های ایرانی به داخل کشور» تعریف شده است.
گفت‌وگوهای تازه مقام‌های ایران و چین و نیز طرح موضوع «شبکه ملی اطلاعات» در حالی‌ست که با روی کار آمدن دولت حسن روحانی، مقام‌ها از جمله وزیر ارتباطات و نیز وزیر فرهنگ و ارشاد اسلامی خواهان بازبینی در فیلترینگ در ایران شدند و از شبکه‌های احتماعی مانند فیس‌بوک که در ایران فیلتر است، دفاع کردند.
در آبان ماه گذشته خود آقای جهانگرد بدون ارائه جزئیاتی از «تدوین مدل مفهومی و برنامه اجرایی» شبکه ملی اطلاعات در ایران خبر داده بود.
محمود واعظی، وزیر ارتباطات و فناوری اطلاعات نیز در توضیح این شبکه گفته بود که با راه اندازی آن «قرار نیست دو شبکه مجزای اینترنت در خانواه‌ها وجود داشته باشد بلکه آن‌ها می‌توانند از شبکه ملی اطلاعات استفاده کنند و با استفاده از این شبکه سایت‌هایی که در داخل کشور میزبانی می‌شوند، قطعا با سرعت بیشتری در اختیار کاربران قرار خواهند گرفت و سایت‌هایی که در خارج از کشور میزبانی می‌شوند طبیعتا سرعت کمتری خواهند داشت.»
مقام‌های دولتی طی ماه‌های گذشته وعده‌هایی نیز برای توسعه سرعت و پهنای باند اینترنت دادند.
موضوع سرعت اینترنت نیز در دیدار مقام‌های دو کشور مطرح شده است. به گفته نصرالله جهانگر ایران و چین درصددند با «افزایش ظرفیت شبکه دیتا» دسترسی به اینترنت و سرعت آن را در ایران افزایش دهند.
به جز مسائل مربوط به محدودیت آزادی در استفاده از اینترنت که ایران و چین در گزارش‌های سازمان‌های ناظر در کنار یکدیگر قرار می‌گیرند، در مورد سرعت اینترنت شباهت چندانی میان دو کشور وجود ندارد؛ بنابر برآوردهای گروه «اوکلا»، ایران از نظر سرعت دانلود در میان ۱۸۶ کشور جهان در رتبه ۱۷۰ قرار دارد. این در حالی‌ست که چین با دارا بودن بیش از ۶۰۰ میلیون کاربر، در رتبه ۴۱ بالاتر از کشورهایی مانند ایرلند، استرالیا یا ترکیه قرار دارد.
