مانا نيستانی، کارتونيست ايرانی، روزهای شنبه و يکشنبه هفته گذشته سخنران يک جشنواره بين المللی با موضوع ادبيات و آزادی بيان در نروژ بود. او که سرفصل «يک ديکتاتور در کاريکاتور» را برای سخنرانی خود برگزيده بود در دو روز، با نشان دادن کارتون هايش به شرکت کنندگان، درباره ی نقض حقوق بشر در ايران سخن گفت.
اين هنرمند که در دو سال اخير در بيشتر طرح هايش، خفقان و سرکوب در جامعه ی ايران را به تصوير کشيده است، با نشان دادن مجموعه ای از آثارش، گزارشی از روند فعاليت هنری خود در سال های اخير ارائه داد و با اشاره به تقلب گسترده در دوره ی دهم انتخابات رياست جمهوری ايران در ۲۲ خرداد ۸۸، درباره سرکوب روزنامه نگاران، فعالان سياسی، فعالان جنبش زنان، دانشجويان ومنتقدان سياست های جمهوری اسلامی سخن گفت.
او با نشان دادن يکی از کارتون هايش از بی تفاوتی غرب و برخی از ايرانی های داخل و خارج کشور نسبت به نقض حقوق شهروندی در ايران، انتقاد کرد. اين کارتون که باعث شد شرکت کنندگان به تشويق اين هنرمند بپردازند، جمعی را در يک گالری نشان می دهد که به عکسی خيره شده اند که در نگاه دقيق تر، عکس نيست بلکه پنجره ای بدون شيشه است که روبه روی آن مأموری با با باتون دختری سبزپوش را تهديد می کند.
يکی ديگر از کارتون های نيستانی، مردی فربه را نشان می دهد که کيفی در دست دارد و با نوک پنجه هايش از ميان خون های ريخته شده با احتياط می گذرد و مراقب است پايش را روی خون نگذارد.
او اين اثر را نيز نشان داد و به عافيت طلبی و فرصت طلبی برخی از کشورها اشاره کرد که خون های ريخته شده بر کف خيابان ها را ديدند و به خاطر حفظ منافع خود سکوت کردند و البته گفت در ميان هموطنان ما نيز فرصت طلبانی هستند که همواره ظلم را می بينند اما منفعت به آنان حکم می کند سکوت کنند.
او همچنين به مشکلات متعددی که کاريکاتوريست های ايرانی با آن روبه رويند اشاره کرد و گفت در جوامعی مثل ايران تنها سياست های سرکوب گرانه ی حکومت، انديشه و آزادی بيان هنرمند را محدود نمی کند بلکه برداشت های برخی مخاطبان نيز خط قرمزهای تازه ای را برای هنرمند ترسيم می کند که عبور از آن ها می تواند رابطه ی هنرمند و مخاطب را دچار بحران کند.
نيستانی گفت تجربه های چند سال اخير او، به او آموخته اند در پردازش سوژه ها و استفاده از نشانه ها بايد احتياط بيشتری به خرج دهد تا پيام او با سوءتفاهم برداشت نشود.
نيستانی با نشان دادن يکی از کارتون هايش، که در آن از کارشناس يکی از شبکه های تلويزيونی خارج از ايران انتقاد کرده بود، به مشکلاتی که پس از انتشار اين کارتون سر راه او قرار گرفت اشاره کرد و گفت برخی مخالفان، او را از عوامل حکومت خوانده بودند.
مانا نيستانی با نشان دادن کاريکاتوری ديگر، به اعدام نوجوانان زير ۱۸ سال در ايران اشاره و يادآوری کرد در هفته ی اخير نوجوانی ديگر در ايران اعدام شده است.
نيستانی همچنين از آماده کردن کتابی خبر داد که به ماجرای بازداشت سه ماهه ی او در ايران و خروجش از کشور می پردازد. او در اين کتاب تلاش کرده است ضمن ارائه ی تصويری از فضای سرکوب گرانه در ايران، دغدغه های روحی خود را از آن چه به بهانه ی کاريکاتوری از او موجب کشتار و سرکوب بی رحمانه ی گروهی از هموطنانش شده بود نشان دهد.
اين کارتونيست همچنين در بخشی ديگر درباره ی تکنيک کارهايش، اتفاق هايی که به او الهام می دهند و هنرمندانی که بر وی تأثيرگذار بوده اند صحبت کرد.
او در طول سخنرانی اش بارها از سوی شرکت کنندگان نروژی تشويق شد و تحسين آن ها را برانگيخت. در اين جشنواره تی شرت های سياه رنگی که کارتونی از اين هنرمند روی آن چاپ شده بود برای فروش عرضه می شد. شرکت کنندگان پس از خريدن تی شرت، آن را به مانا نيستانی می دادند تا روی طرح خودش را امضا کند.
درباره ی جشنواره
شانزدهمين جشنواره ی بين المللی ادبيات و آزادی بيان استاوانگر که در استان روگالاند، جنوب غرب نروژ، برگزارشد در چهار روز، از ۲۱ تا ۲۵ سپتامبر، ميزبان ۶۰ شاعر، داستان نويس، روزنامه نگار، عکاس و فيلمساز با مليت های مختلف بود.
همچنين در اين جشنواره بيش از ۱۰ فيلم با موضوع آزادی بيان به نمايش درآمد که نخستين فيلم، «موج سبز» ساخته ی «علی صمدی احدی» درباره ی جنبش سبز مردم ايران پس از انتخابات ۲۲ خرداد هشتاد و هشت بود.
برای شرکت در برخی سخنرانی ها، از جمله سخنرانی مانا نيستانی، و تماشای فيلم ها بايد بليط ارائه می شد و هزينه ی بليط ها بين هفت تا بيست و پنج يورو بود.
در بخش ديگری از اين جشنواره که ويژه ی کودکان بود بيش از پانزده نويسنده و هنرمند در حوزه ی کودک و نوجوان، برای اين گروه های سنی برنامه اجرا کردند.
صفحه ی دوم بروشور اين جشنواره به کاريکاتوری از مانا نيستانی اختصاص داده شده بود.
اين هنرمند که در دو سال اخير در بيشتر طرح هايش، خفقان و سرکوب در جامعه ی ايران را به تصوير کشيده است، با نشان دادن مجموعه ای از آثارش، گزارشی از روند فعاليت هنری خود در سال های اخير ارائه داد و با اشاره به تقلب گسترده در دوره ی دهم انتخابات رياست جمهوری ايران در ۲۲ خرداد ۸۸، درباره سرکوب روزنامه نگاران، فعالان سياسی، فعالان جنبش زنان، دانشجويان ومنتقدان سياست های جمهوری اسلامی سخن گفت.
او با نشان دادن يکی از کارتون هايش از بی تفاوتی غرب و برخی از ايرانی های داخل و خارج کشور نسبت به نقض حقوق شهروندی در ايران، انتقاد کرد. اين کارتون که باعث شد شرکت کنندگان به تشويق اين هنرمند بپردازند، جمعی را در يک گالری نشان می دهد که به عکسی خيره شده اند که در نگاه دقيق تر، عکس نيست بلکه پنجره ای بدون شيشه است که روبه روی آن مأموری با با باتون دختری سبزپوش را تهديد می کند.
يکی ديگر از کارتون های نيستانی، مردی فربه را نشان می دهد که کيفی در دست دارد و با نوک پنجه هايش از ميان خون های ريخته شده با احتياط می گذرد و مراقب است پايش را روی خون نگذارد.
او اين اثر را نيز نشان داد و به عافيت طلبی و فرصت طلبی برخی از کشورها اشاره کرد که خون های ريخته شده بر کف خيابان ها را ديدند و به خاطر حفظ منافع خود سکوت کردند و البته گفت در ميان هموطنان ما نيز فرصت طلبانی هستند که همواره ظلم را می بينند اما منفعت به آنان حکم می کند سکوت کنند.
او همچنين به مشکلات متعددی که کاريکاتوريست های ايرانی با آن روبه رويند اشاره کرد و گفت در جوامعی مثل ايران تنها سياست های سرکوب گرانه ی حکومت، انديشه و آزادی بيان هنرمند را محدود نمی کند بلکه برداشت های برخی مخاطبان نيز خط قرمزهای تازه ای را برای هنرمند ترسيم می کند که عبور از آن ها می تواند رابطه ی هنرمند و مخاطب را دچار بحران کند.
نيستانی گفت تجربه های چند سال اخير او، به او آموخته اند در پردازش سوژه ها و استفاده از نشانه ها بايد احتياط بيشتری به خرج دهد تا پيام او با سوءتفاهم برداشت نشود.
نيستانی با نشان دادن يکی از کارتون هايش، که در آن از کارشناس يکی از شبکه های تلويزيونی خارج از ايران انتقاد کرده بود، به مشکلاتی که پس از انتشار اين کارتون سر راه او قرار گرفت اشاره کرد و گفت برخی مخالفان، او را از عوامل حکومت خوانده بودند.
مانا نيستانی با نشان دادن کاريکاتوری ديگر، به اعدام نوجوانان زير ۱۸ سال در ايران اشاره و يادآوری کرد در هفته ی اخير نوجوانی ديگر در ايران اعدام شده است.
نيستانی همچنين از آماده کردن کتابی خبر داد که به ماجرای بازداشت سه ماهه ی او در ايران و خروجش از کشور می پردازد. او در اين کتاب تلاش کرده است ضمن ارائه ی تصويری از فضای سرکوب گرانه در ايران، دغدغه های روحی خود را از آن چه به بهانه ی کاريکاتوری از او موجب کشتار و سرکوب بی رحمانه ی گروهی از هموطنانش شده بود نشان دهد.
اين کارتونيست همچنين در بخشی ديگر درباره ی تکنيک کارهايش، اتفاق هايی که به او الهام می دهند و هنرمندانی که بر وی تأثيرگذار بوده اند صحبت کرد.
او در طول سخنرانی اش بارها از سوی شرکت کنندگان نروژی تشويق شد و تحسين آن ها را برانگيخت. در اين جشنواره تی شرت های سياه رنگی که کارتونی از اين هنرمند روی آن چاپ شده بود برای فروش عرضه می شد. شرکت کنندگان پس از خريدن تی شرت، آن را به مانا نيستانی می دادند تا روی طرح خودش را امضا کند.
درباره ی جشنواره
شانزدهمين جشنواره ی بين المللی ادبيات و آزادی بيان استاوانگر که در استان روگالاند، جنوب غرب نروژ، برگزارشد در چهار روز، از ۲۱ تا ۲۵ سپتامبر، ميزبان ۶۰ شاعر، داستان نويس، روزنامه نگار، عکاس و فيلمساز با مليت های مختلف بود.
همچنين در اين جشنواره بيش از ۱۰ فيلم با موضوع آزادی بيان به نمايش درآمد که نخستين فيلم، «موج سبز» ساخته ی «علی صمدی احدی» درباره ی جنبش سبز مردم ايران پس از انتخابات ۲۲ خرداد هشتاد و هشت بود.
برای شرکت در برخی سخنرانی ها، از جمله سخنرانی مانا نيستانی، و تماشای فيلم ها بايد بليط ارائه می شد و هزينه ی بليط ها بين هفت تا بيست و پنج يورو بود.
در بخش ديگری از اين جشنواره که ويژه ی کودکان بود بيش از پانزده نويسنده و هنرمند در حوزه ی کودک و نوجوان، برای اين گروه های سنی برنامه اجرا کردند.
صفحه ی دوم بروشور اين جشنواره به کاريکاتوری از مانا نيستانی اختصاص داده شده بود.
