«ما نبايد بميريم، رؤياها بی‌مادر می‌شوند» نام تازه ترین مجموعه شعر سیدعلی صالحی است که از سوی مؤسسه‌ی انتشارات نگاه در ۳۱۲ صفحه و سه هزار نسخه منتشر شده است.
به گزارش خبرگزاری دانشجويان ايران، ایسنا، اين مجموعه شامل سه بخش است؛ فرستاده شفانويس اردی‌بهشت، گفت‌وگو در محراب و خوشباشان عهد کيميافروش.
«از آوازهاي كوليان اهوازي»، «منظومه‌ها»، «ليالی ها»، «عاشق شدن در دي‌ماه، مردن به وقت شهريور»، «دير آمدی ری‌را»، «نامه‌ها»، «چيدن محبوبه‌هاي شب»، «دعاي زنی در راه، كه تنها مي‌رفت»، «يوماآنادا»، «قمری غمخوار در شامگاه خزانی» از جمله مجموعه‌های شعری آقای صالحی است که منتشر شده‌اند.
آقای صالحی برنده جوایز مختلفی از جمله جایزه‌ی شعر فروغ در سال ۱۳۵۶، جایزه‌ی اتحادیه‌ی نویسندگان عرب تحت عنوان مدال ابداع در سال ۱۳۸۲و جایزه‌ی جشنواره گلاویژ از سلیمانیه کردستان عراق در سال ۱۳۸۴، شده است.
صالحی در بخشی از مقدمه کتاب «ما نبايد بميريم، رؤياها بی‌مادر می‌شوند» می‌نويسد: «حضور... حضور شعر، حضور شفا...! شعر... شفاست، شعر فرصت شفاست. به ياد آر: انسان پيروز است، انسان فرستاده است، فرستاده‌ی شفانويس ارديبهشت است؛ پس ما نمی‌ميريم، ما نبايد بميريم. راه، راه، راه روشن رؤياها...!»
از جمله اشعار این مجموعه عبارتند از، يک وقت خبر آمد که رفت!، باز هم آبی، همان سياه مايل به خاکستری است، زندگی شوخی کوتاه يک عصر پاييزی است، يک شعر شريف ساده، هولناک‌تر از خاطره هيچ خوابی نيست، آقای رييس‌جمهور، ملاقات در قونيه، و ان يکاد بخوانيد، بعضی‌ها انتقام خرمالوی گس را از انگور رسيده می‌گيرند، بوی آهوی بهارزا، از دور برايتان دست تکان می‌دهم و لب‌خوانی خيام به وقت وداع.
آقای صالحی پیشتر در گفتگویی با خبرگزاری ایلنا درباره شعر زبان و نوآوری‌ها در عرصه فرم در دو دهه اخیر، گفته بود: «سال شصت و هشت من در موخره دفتر«عاشق شدن در دی ماه» پیشنهاد کردم که شعر زبان را جانشین روایت کلان زبان شعر کنید. البته منظور من گرایش رادیکال به سوی بازی زبان و زبانیت صرف در شعر نبود.»
وی افزوده بود: «گفتم شعر را از دل زبان به درآورید و نه اینکه زبان را بر شعر تحمیل کنید. دوستانی با تلقی خود و در سایه تئوری‌های وارداتی؛ شعر زبان را در دهه هفتاد مطرح کردند که زنده باد! او که با نوآوری ساز بدکوک می‌زند، درک درستی از این جهان طغیانگر ندارد.همین از سایه دیگران درآمدن خود یک اتفاق بزرگ بوده است. درجه تحمل عده‌ای اگر پایین است، معنایش انکار خلاقیت نسل‌های جوانتر نیست. تا پیش از طرح جریان شعرگفتار و سپس شعر زبان؛ فرار از سایه فروغ و شاملو غیرممکن می‌نمود.»
سید علی صالحی از شاعران موج ناب و زاده روستای مرغای مسجدسلیمان است.
نخستین اشعار وی در سال ۱۳۵۰ و به اهتمام ابوالقاسم حالت در مجله محلی شرکت نفت به چاپ رسید.
به گزارش خبرگزاری دانشجويان ايران، ایسنا، اين مجموعه شامل سه بخش است؛ فرستاده شفانويس اردی‌بهشت، گفت‌وگو در محراب و خوشباشان عهد کيميافروش.
«از آوازهاي كوليان اهوازي»، «منظومه‌ها»، «ليالی ها»، «عاشق شدن در دي‌ماه، مردن به وقت شهريور»، «دير آمدی ری‌را»، «نامه‌ها»، «چيدن محبوبه‌هاي شب»، «دعاي زنی در راه، كه تنها مي‌رفت»، «يوماآنادا»، «قمری غمخوار در شامگاه خزانی» از جمله مجموعه‌های شعری آقای صالحی است که منتشر شده‌اند.
آقای صالحی برنده جوایز مختلفی از جمله جایزه‌ی شعر فروغ در سال ۱۳۵۶، جایزه‌ی اتحادیه‌ی نویسندگان عرب تحت عنوان مدال ابداع در سال ۱۳۸۲و جایزه‌ی جشنواره گلاویژ از سلیمانیه کردستان عراق در سال ۱۳۸۴، شده است.
صالحی در بخشی از مقدمه کتاب «ما نبايد بميريم، رؤياها بی‌مادر می‌شوند» می‌نويسد: «حضور... حضور شعر، حضور شفا...! شعر... شفاست، شعر فرصت شفاست. به ياد آر: انسان پيروز است، انسان فرستاده است، فرستاده‌ی شفانويس ارديبهشت است؛ پس ما نمی‌ميريم، ما نبايد بميريم. راه، راه، راه روشن رؤياها...!»
از جمله اشعار این مجموعه عبارتند از، يک وقت خبر آمد که رفت!، باز هم آبی، همان سياه مايل به خاکستری است، زندگی شوخی کوتاه يک عصر پاييزی است، يک شعر شريف ساده، هولناک‌تر از خاطره هيچ خوابی نيست، آقای رييس‌جمهور، ملاقات در قونيه، و ان يکاد بخوانيد، بعضی‌ها انتقام خرمالوی گس را از انگور رسيده می‌گيرند، بوی آهوی بهارزا، از دور برايتان دست تکان می‌دهم و لب‌خوانی خيام به وقت وداع.
آقای صالحی پیشتر در گفتگویی با خبرگزاری ایلنا درباره شعر زبان و نوآوری‌ها در عرصه فرم در دو دهه اخیر، گفته بود: «سال شصت و هشت من در موخره دفتر«عاشق شدن در دی ماه» پیشنهاد کردم که شعر زبان را جانشین روایت کلان زبان شعر کنید. البته منظور من گرایش رادیکال به سوی بازی زبان و زبانیت صرف در شعر نبود.»
وی افزوده بود: «گفتم شعر را از دل زبان به درآورید و نه اینکه زبان را بر شعر تحمیل کنید. دوستانی با تلقی خود و در سایه تئوری‌های وارداتی؛ شعر زبان را در دهه هفتاد مطرح کردند که زنده باد! او که با نوآوری ساز بدکوک می‌زند، درک درستی از این جهان طغیانگر ندارد.همین از سایه دیگران درآمدن خود یک اتفاق بزرگ بوده است. درجه تحمل عده‌ای اگر پایین است، معنایش انکار خلاقیت نسل‌های جوانتر نیست. تا پیش از طرح جریان شعرگفتار و سپس شعر زبان؛ فرار از سایه فروغ و شاملو غیرممکن می‌نمود.»
سید علی صالحی از شاعران موج ناب و زاده روستای مرغای مسجدسلیمان است.
نخستین اشعار وی در سال ۱۳۵۰ و به اهتمام ابوالقاسم حالت در مجله محلی شرکت نفت به چاپ رسید.
