دانشمندان می گويند به فرمول های رياضی جديدی رسيده اند که احتمال دارد در آينده نزديک به پزشکان کمک کند تا با استفاده از رايانه نحوه واکنش بيماران در برابر درمان های مختلف را با دقتی قابل قبول پيش بينی کنند.
اين پژوهشگران اعلام کرده اند که در آزمايشی که بر روی ۱۲۱بيمار مبتلا به سرطان ريه انجام داده اند، نرم افزار فوق در پيش بينی واکنش بيمار نسبت به روش های مختلف درمانی «عملکردی بهتر از انسان های متخصص داشته است.»
به نوشته روزنامه «ايندپندنت»، در يکی از آزمايش های صورت گرفته دانشمندان با استفاده از مدل رايانه ای مبتنی بر داده های بالينی گروهی از بيماران مبتلا به سرطان ريه، نحوه واکنش آنها را در برابر روش های مختلف درمانی پيش بينی و بهترين گزينه تجويز را برای افراد فوق انتخاب کردند. يافته های اين آزمايش نشان داد که تشخيص نرم افزار فوق از پزشکانی که اين بيماران را تحت نظر داشتند، دقيق تر بوده است.
روزنامه اينديپندنت می نويسد نتايج اين پژوهش نقش مهم و رو به رشد رياضيات در درمان سرطان را نشان می دهد. در طی اين بررسی علمی، پژوهشگران موفق شدند با وارد کردن داده های مربوط به سوابق پزشکی بيماران و روند درمانی طی شده توسط آنها در نرم افزار پزشکی جديد، با دقتی بهتر از روش های سنتی مبتنی بر نظر پزشک معالج، چگونگی واکنش بيمار دربرابر يک دوره درمانی دو ساله را پيش بينی کنند.
دکتر کری اوبريج، از دانشگاه پزشکی ماستريخت هلند در اين باره به این روزنامه بریتانیایی می گويد: «اگر مدل های [رايانه ای] با استفاده از داده های مربوط به يک بيمار، اعم از مشخصات تومور و جزئيات درمانی او، تشخيصی دقيق تر از پزشکان ارائه دهند، در اين صورت اتکای صرف به نظر پزشک در درمان بيمار اخلاقی نخواهد بود. ما معتقديم که اين مدل ها را بايد در روند درمان بالينی وارد کرد تا به عنوان راهنمای تصميم پزشکان به کار گرفته شوند.»
گروه پژوهشگران همچنين نشان داد که تومورهای سرطانی بين افراد مختلف متفاوت بوده و بسته به ترکيب ژنتيک فرد و نوع سرطان و مرحله بيماری وی، درمان های متفاوتی را می طلبد، - که به ظاهر تشخيص آن از طريق محاسبات پيچيده رياضی امکان پذير است.
دکتر اوبريج و همکارانش با استفاده از مدل رياضی ياد شده يک گروه ۱۲۱ نفره از بيماران مبتلا به سرطان ريه را زير نظر گرفته و پيش بينی کردند که کدام افراد از اين گروه بعد از دو سال زنده می مانند، چند نفر از آنها با مشکلات تنفسی مواجه خواهند شد و برای چند نفر بلعيدن غذا دشوار خواهد شد. برای هر کدام از اين سه حالت احتمالی، مدل رايانه ای پيش بينی های بهتری از رقبای متخصص انسان خود ارائه داد.
دکتر اوبريج توضيح می دهد: «به باور ما، روش درمان های فردی تنها زمانی موفق می شود که مدل های رياضی پيش بينی را به دوره های بالينی کنونی وارد کنيم. ما نشان داده ايم که اين مدل های عملکردی بهتر از پزشکان دارند. بنابراين، يافته های اين پژوهش را می توان به عنوان سندی محکم برای استفاده از مدل های پيش بينی و نوعی تحول در درمان بالينی بيماران به شمار آورد.» اگر چه، به رغم نتايج روشن آزمايش اخير، اوبريج تأکيد می کند که «اين مدل ها ابزاری در خدمت پزشکان خواهند بود و جايگزين آنها نخواهند شد.»
اين پژوهشگران اعلام کرده اند که در آزمايشی که بر روی ۱۲۱بيمار مبتلا به سرطان ريه انجام داده اند، نرم افزار فوق در پيش بينی واکنش بيمار نسبت به روش های مختلف درمانی «عملکردی بهتر از انسان های متخصص داشته است.»
به نوشته روزنامه «ايندپندنت»، در يکی از آزمايش های صورت گرفته دانشمندان با استفاده از مدل رايانه ای مبتنی بر داده های بالينی گروهی از بيماران مبتلا به سرطان ريه، نحوه واکنش آنها را در برابر روش های مختلف درمانی پيش بينی و بهترين گزينه تجويز را برای افراد فوق انتخاب کردند. يافته های اين آزمايش نشان داد که تشخيص نرم افزار فوق از پزشکانی که اين بيماران را تحت نظر داشتند، دقيق تر بوده است.
روزنامه اينديپندنت می نويسد نتايج اين پژوهش نقش مهم و رو به رشد رياضيات در درمان سرطان را نشان می دهد. در طی اين بررسی علمی، پژوهشگران موفق شدند با وارد کردن داده های مربوط به سوابق پزشکی بيماران و روند درمانی طی شده توسط آنها در نرم افزار پزشکی جديد، با دقتی بهتر از روش های سنتی مبتنی بر نظر پزشک معالج، چگونگی واکنش بيمار دربرابر يک دوره درمانی دو ساله را پيش بينی کنند.
دکتر کری اوبريج، از دانشگاه پزشکی ماستريخت هلند در اين باره به این روزنامه بریتانیایی می گويد: «اگر مدل های [رايانه ای] با استفاده از داده های مربوط به يک بيمار، اعم از مشخصات تومور و جزئيات درمانی او، تشخيصی دقيق تر از پزشکان ارائه دهند، در اين صورت اتکای صرف به نظر پزشک در درمان بيمار اخلاقی نخواهد بود. ما معتقديم که اين مدل ها را بايد در روند درمان بالينی وارد کرد تا به عنوان راهنمای تصميم پزشکان به کار گرفته شوند.»
گروه پژوهشگران همچنين نشان داد که تومورهای سرطانی بين افراد مختلف متفاوت بوده و بسته به ترکيب ژنتيک فرد و نوع سرطان و مرحله بيماری وی، درمان های متفاوتی را می طلبد، - که به ظاهر تشخيص آن از طريق محاسبات پيچيده رياضی امکان پذير است.
دکتر اوبريج و همکارانش با استفاده از مدل رياضی ياد شده يک گروه ۱۲۱ نفره از بيماران مبتلا به سرطان ريه را زير نظر گرفته و پيش بينی کردند که کدام افراد از اين گروه بعد از دو سال زنده می مانند، چند نفر از آنها با مشکلات تنفسی مواجه خواهند شد و برای چند نفر بلعيدن غذا دشوار خواهد شد. برای هر کدام از اين سه حالت احتمالی، مدل رايانه ای پيش بينی های بهتری از رقبای متخصص انسان خود ارائه داد.
دکتر اوبريج توضيح می دهد: «به باور ما، روش درمان های فردی تنها زمانی موفق می شود که مدل های رياضی پيش بينی را به دوره های بالينی کنونی وارد کنيم. ما نشان داده ايم که اين مدل های عملکردی بهتر از پزشکان دارند. بنابراين، يافته های اين پژوهش را می توان به عنوان سندی محکم برای استفاده از مدل های پيش بينی و نوعی تحول در درمان بالينی بيماران به شمار آورد.» اگر چه، به رغم نتايج روشن آزمايش اخير، اوبريج تأکيد می کند که «اين مدل ها ابزاری در خدمت پزشکان خواهند بود و جايگزين آنها نخواهند شد.»
