روز پنجشنبه در پايان طولانی ترين مسابقه در تاريخ تنيس، جان ايسنر تنيس باز آمريکايی در ست پنجم با نتيجه ۷۰ بر ۶۸ بر حريف خود نيکلاس ماهوت از فرانسه پيروز شد.
جان ايسنر ست اول را با نتيجه ۶ بر ۴ برنده شد ولی ست دوم و سوم را با نتيجه ۳ بر ۶ و ۶ بر ۷ به حريف خود باخت. در دست سرنوشت ساز پنجم که يازده ساعت و پنج دقيقه طول کشيد بالاخره وی توانست مقاومت ماهوت را درهم شکسته و نتيجه نهايی مسابقه را به نفع خود رقم بزند.
اين مسابقه روز سه شنبه صبح آغاز د و بعداز ظهر روز پنجشنبه در زمين شماره ۱۸ استاديوم تنيس ويمبلدون در لندن به پايان رسيد. استاديوم ويمبلدون اعلام کرد که به خاطر رکورد تاريخی اين مسابقه جوايز ويژه ای را به هر دو تنيس باز و داور مسابقه اعطا خواهد کرد.
هر دو ورزشکار که در پايان اين مسابقه طولانی بسيار خسته بودند جوايز خود را در کمال آرامش و بزرگواری دريافت کردند. در روز دوم برگزاری اين مسابقه اليزابت دوم ملکه بريتانيا برای اولين بار پس از ۲۳ سال از اين ورزشگاه ديدن کرد و با گروهی از تنيس بازان که در اين دوره از رقابت های ويمبلدون شرکت دارند، ديدار کرد.
پس از پايان مراسم اعطای جايزه ويژه به دو تنيس باز طولانی ترين مسابقه تاريخ ،جان ايسنر برنده مسابقه در گفتگویی با خبرنگاران از مقاومت حريف خود گفت و افزود:« او يک جنگجوی مطلق است متاسفانه در پايان مسابقه يک نفر بايد ببازد. شريک شدن اين مسابقه تاريخی با ماهوت يک افتخار بزرگ بود . شايد دوباره ما در زمين تنيس با هم روبرو شويم لی فکر نکنم که ديگر مثل اين بار به نتيجه ۷۰ بر ۶۸ برسد.»
نيکلاس ماهوت نيز در کمال خونسردی و وقار شکست خود را پذيرفت و گفت با وجود خستگی و دشوار مفرط اين مسابقه برای هر دو طرف يک تجربه بزرگ بوده است. وی افزود:« در اين لحظه من واقعا خوشحال و سپاسگذارم، يک روز تاريخی بود. جان ايسنر لياقت پيروزی را داشت و او واقعا يک قهرمان است برای من بازی در يک چنين مسابقه تاريخی در اين ميعادگاه مهم تنيس بازان يک افتخار بزرگ است. مسابقه بسيار طولانی بود ولی مطمئن ام که هر دوی ما از آن لذت برديم.»
قبل از اين مسابقه که بيش از يازده ساعت طول کشيد رکورد طولانی ترين مسابقه تنيس حرفه ای ۶ ساعت و ۳۳ دقيقه بود که در جريان رقابت های تنيس اوپن فرانسه در سال ۲۰۰۴ اتفاق افتاد و مسابقه به دو روز تقسيم شد.
جان ايسنر ست اول را با نتيجه ۶ بر ۴ برنده شد ولی ست دوم و سوم را با نتيجه ۳ بر ۶ و ۶ بر ۷ به حريف خود باخت. در دست سرنوشت ساز پنجم که يازده ساعت و پنج دقيقه طول کشيد بالاخره وی توانست مقاومت ماهوت را درهم شکسته و نتيجه نهايی مسابقه را به نفع خود رقم بزند.
اين مسابقه روز سه شنبه صبح آغاز د و بعداز ظهر روز پنجشنبه در زمين شماره ۱۸ استاديوم تنيس ويمبلدون در لندن به پايان رسيد. استاديوم ويمبلدون اعلام کرد که به خاطر رکورد تاريخی اين مسابقه جوايز ويژه ای را به هر دو تنيس باز و داور مسابقه اعطا خواهد کرد.
هر دو ورزشکار که در پايان اين مسابقه طولانی بسيار خسته بودند جوايز خود را در کمال آرامش و بزرگواری دريافت کردند. در روز دوم برگزاری اين مسابقه اليزابت دوم ملکه بريتانيا برای اولين بار پس از ۲۳ سال از اين ورزشگاه ديدن کرد و با گروهی از تنيس بازان که در اين دوره از رقابت های ويمبلدون شرکت دارند، ديدار کرد.
پس از پايان مراسم اعطای جايزه ويژه به دو تنيس باز طولانی ترين مسابقه تاريخ ،جان ايسنر برنده مسابقه در گفتگویی با خبرنگاران از مقاومت حريف خود گفت و افزود:« او يک جنگجوی مطلق است متاسفانه در پايان مسابقه يک نفر بايد ببازد. شريک شدن اين مسابقه تاريخی با ماهوت يک افتخار بزرگ بود . شايد دوباره ما در زمين تنيس با هم روبرو شويم لی فکر نکنم که ديگر مثل اين بار به نتيجه ۷۰ بر ۶۸ برسد.»
نيکلاس ماهوت نيز در کمال خونسردی و وقار شکست خود را پذيرفت و گفت با وجود خستگی و دشوار مفرط اين مسابقه برای هر دو طرف يک تجربه بزرگ بوده است. وی افزود:« در اين لحظه من واقعا خوشحال و سپاسگذارم، يک روز تاريخی بود. جان ايسنر لياقت پيروزی را داشت و او واقعا يک قهرمان است برای من بازی در يک چنين مسابقه تاريخی در اين ميعادگاه مهم تنيس بازان يک افتخار بزرگ است. مسابقه بسيار طولانی بود ولی مطمئن ام که هر دوی ما از آن لذت برديم.»
قبل از اين مسابقه که بيش از يازده ساعت طول کشيد رکورد طولانی ترين مسابقه تنيس حرفه ای ۶ ساعت و ۳۳ دقيقه بود که در جريان رقابت های تنيس اوپن فرانسه در سال ۲۰۰۴ اتفاق افتاد و مسابقه به دو روز تقسيم شد.
