با وجود این که در ماه ژوییه بهای نفت به رکوردکی تاریخی دست یافت، اما در نهایت در روزهای پایانی سال ۲۰۰۶ این قیمت در بازار مالی نیویورک ۱.۵ درصد نسبت به آغاز سال کاهش پیدا کرد.
سیمون واردل، کارشناس مسائل مربوط به انرژی به خبرگزاری فرانسه می گوید: «امسال مهم ترین مسئله تاثیر گذار بر قیمت نفت ریسک های سیاسی بوده است.»
در ماه اوت و ژوییه هر بشکه نفت خام تا مرز ۷۸ دلار به فروش می رسید. در همین زمان نا آرامی و بی ثباتی سیاسی در مناطق اصلی صادر کننده نفت به اوج خود رسید.
تهدید های سازمان ملل به اعمال تحریم های اقتصادی علیه ایران و در پاسخ، تهدید های ایران به دست کشیدن از صادرات نفت از جمله مهم ترین مسائلی بود که سبب شد بهای نفت رکوردی تاریخی دست بیابد.
یکی دیگر از عوامل در افزایش قیمت نفت، خرابکاری و آدم ربایی های شبه نظامیان در نیجریه علیه شرکت های نفتی بود. ولی نباید فراموش کرد که نبرد ارتش اسراییل و حزب الله لبنان، اوج گرفتن خشونت ها در عراق و تیره شدن رروابط سیاسی ونزوئلا و ایالات متحده نیز، هر کدام به نوعی در بالا رفتن قیمت نفت تاثیر داشتند.
از سوی دیگر، کره شمالی با وجود آن که صادر کننده نفت نیست، اما آزمایش های نظامی اتمی این کشور هم بر قیمت نفت تاثیرگذاشتند. آزمایش هایی که بر نگرانی ها از بحرانی تر شدن روابط ایران و غرب افزود.
در کنار همه این ها، مجموعه ای از اتفاقات ناگوار طبیعی نیز از دیگر عوامل بالارفتن بهای نفت بودند. همه این اتفاقات سبب شد تا بهای نفت نسبت به آغاز سال ۲۰۰۶، بیست دلار و نسبت به سال ۲۰۰۲ چهار برابر افزایش پیدا کند.
نکته در این جاست که در این زمان اعضای اوپک و صادر کنندگان دیگر از تمام ظرفیت های خود برای استخراج نفت استفاده می کردند.
سیمون واردل می گوید: «۲۵ تا ۳۰ دلار از رکورد ۷۸ دلاری برای هر بشکه نفت خام ناشی از همین مسایل سیاسی بود.»
به عقیده واردل، بهای کاذب نفت در حد ۱۵ دلار است.
وی می گوید، بهای نفت بین ۵۵ تا ۶۰ دلار باقی خواهد ماند و در واقع این قیمت بیشتر نشان دهنده نیاز مصرف کننده و ظرفیت های تولید کننده است. بهای نفت احتمالا در طول زمستان سال ۲۰۰۷ کمی بالا خواهد رفت ولی دوباره با پایین آمدن نیاز مصرف قیمت نفت نیز کمی کاهش پیدا خواهد کرد.
