حسن رحیمی، ستاره تيم ملی کشتی آزاد ايران با انتقاد از مسئولان ورزش گفت: «از مسابقه‌های جهانی با مدال طلا برگشتم اما يک دسته گل هم به من ندادند. واقعا بودجه ورزش کشور کجا خرج می‌شود؟»
حسن رحيمی از اميدهای اصلی ايران برای کسب مدال طلا در المپيک ۲۰۱۶ می‌گويد: «شش ماه است پدر و مادرم را نديده‌ام. هزار جور سختی می‌کشيم اما ديگر بحث‌های مالی و بی‌توجهی را کنار می‌گذارم و شده فرش زير پای خود را می‌فروشم تا در جهت آمادگی‌ام خرج کنم. اگر مسئولان حق‌مان را بدهند می‌توانم تا دو المپيک ديگر کشتی بگيرم. ولی با اين شرايط ديگر انگيزه‌ای ندارم و پس از المپيک از کشتی می‌روم.»
قهرمان مسابقات جهانی ۲۰۱۳ بوداپست به خبرگزاری دانشجویان ایران، ايسنا گفت: «متاسفانه در حال حاضر هيچ حقوقی در اردو دريافت نمی‌کنيم. دو سال است از مسابقه‌های جهانی آمده‌ام اما تاکنون يک ريال هم نگرفته‌ام. حتی سکه‌های قهرمانی آسيا را نيز به‌رغم قول مسئولان نگرفته‌ايم. دلمان به همين چيزها خوش است اما متاسفانه مسئولان قول‌های زيادی می‌دهند و کسی پای کار نيست.»
عضو تيم ملی برای حضور در مسابقات جهانی ۲۰۱۴ ازبکستان افزود: «حتی در تغذيه هم دچار مشکل هستيم هرچند از سال گذشته که برای مسابقه‌های جهانی برنج خالی می‌خورديم بهتر شده! وزير ورزش گفته «کشتی‌گيران با عشق روی تشک می‌روند. اگر به آن‌ها توجه هم نشود خودشان را می‌کنند و نتايج خوبی می‌گيرند» علت اين حرف اين است که خيال‌شان از نتيجه‌گيری ما راحت است. از بدبختی ماست که هرچقدر هم به ما بی‌توجه بوده‌اند، باز ما نتايج خوبی گرفته‌ايم.»
حسن رحيمی با اشاره به هزينه‌های هنگفت دولت در ورزش فوتبال گفت: «فوتباليست‌ها ما چه کار خاصی کرده‌اند که اين همه پاداش می‌گيرند. کشتی، وزنه‌برداری و تکواندو که با مدال‌هايشان آبروی ورزش ايران را خريده‌اند هميشه مظلوم هستند و هر کسی راحت به ما بی‌احترامی می‌کند و حق ما را نمی‌دهند، بعد هم می‌گويند بضاعت‌مان در همين حد است.»
حسن رحيمی که در اردوی تيم ملی به سر می‌برد، گفت: «می‌توانم طلای المپيک را هم کسب کنم اما ديگر از اين بی‌توجهی‌ها خسته شدم و می‌گويم ولش کن. تا کی صبح و شب سختی‌ها را تحمل کنم. گودرزی اوايل کارش فقط يک بار به ما سر زد و ديگر خداحافظ! چند روز پيش من، کميل قاسمی و رضا يزدانی را برای ديدار رييس جمهور با ورزشکاران دعوت کردند. من می‌دانم مسئولان با اين‌گونه کارها فقط می‌خواهند پز بدهند.»
آقای رحیمی گفته است: «الان نزديک بازی‌های آسيايی هستيم و چون به مدال کشتی‌گيران نياز دارند يواش يواش می‌آيند. کشتی از اسمش پيداست، اگر نکشی تو را می‌کشند. چند روز پيش يک فوتباليست، يک ميليارد و ۴۰۰ ميليون برای يک سال گرفت. خدا به آن‌ها بيشتر بدهد اما او کجا و من حسن رحيمی کجا که پدرم در می‌آيد تا يک مدال بگيرم و پرچم ايران را بالا ببرم. ما محتاج کسی نيستيم اما فقط حق‌مان را می‌خواهيم.»
مروری بر کارنامه حسن رحيمی
حسن رحیمی، هفت سال متمادی است که بی وقفه در سطح اول دنيای کشتی، با لباس تيم ملی ايران به روی تشک می‌رود.
سال ۲۰۰۷ در پکن و جوانان جهان به ميزبانی چين پنجم شد اما ۱۸ ساله بود و دو سال ديگر می‌توانست در اين رده کشتی بگيرد. سال بعد در دوحه روی سکوی نخست جوانان آسيا ايستاد. همان سال در جوانان جهان به ميزبانی استانبول، به نريمان اسرافيلوف از روسيه باخت و نقره گرفت. رحيمی اين شکست را در جام جهانی ۲۰۱۰ در خود روسيه جبران کرد.
در جام جهانی ۲۰۰۹ بزرگسالان به ميزبانی تهران در ورزشگاه آزادی بر لوئيز ايبانز کوبايی غلبه کرد. سپس در جام تختی را با پيروزی مقابل بابک نورزاد نايب قهرمان سال ۲۰۰۱ جهان اول شد. در تايلند نيز روی سکوی سوم بزرگسالان آسيا در سال ۲۰۰۹ ايستاد.
در مسابقات ۲۰۰۹ جوانان جهان به ميزبانی آنکارا، روی سکوی نخست قرار گرفت و توانست ميخاييل ايوانف از روسيه و ولاديمير خينچيگاشويلی از گرجستان را شکست دهد. شش هفته بعد در ۲۰ سالگی و مسابقات بزرگسالان جهان به ميزبانی دانمارک، روی تشک رفت.
سال ۲۰۱۰ در جام جهانی روسيه و سپس قهرمانی آسيا به ميزبانی هندوستان نيز پنجه در پنجه حريفان انداخت. تا مسابقات جهانی ۲۰۱۰ مسکو سخت تمرين کرد اما چون سرباز بود، به اصرار تربيت بدنی نيروی مسلح مجبور شد در مسابقات ارتش های جهان هم به روی تشک برود. آنهم در فاصله کمتر از يک ماه تا اعزام به مسابقات جهانی مسکو.
چنانچه پيش‌بينی می‌شد رحيمی در فنلاند، مدال طلای ارتش‌های جهان را کسب کرد اما نتوانست در آن فاصله ناچيز، مجدداً با کاهش وزن، مهيای حضور در رقابت‌های جهانی شود و آنجا به فرانک مارکز از کوبا باخت و در بازی های آسيايی گوانگجو هم مدال نگرفت.
سپس در جزيره کيش روی سکوی نخست جام تختی ايستاد. در جام جهانی ماخاچکالا دو پيروزی مهم مقابل حريفان اهل گرجستان و جمهوری آذربايجان کسب کرد. اوج کارش مسابقات جهانی ۲۰۱۱ استانبول بود که شش دوره مبارزه کرد.
آندری دوکوف از رومانی و يانگ کيونگ ايل از کره شمالی را شکست داد. مغلوب رادوسلاو وليکوف بلغاری شد اما در گروه بازنده‌ها ولاديسلاو آندريف از بلاروس، خينچيگاشويلی از گرجستان و نيکولاس سيمونز آمريکايی را مغلوب کرد.
او در جام جهانی ۲۰۱۲ باکو هم روی تشک رفت. در فينال و مقابل محمود ماگومدوف روسی الاصل و عضو تيم ملی جمهوری آذربايجان به برتری رسيد.
در المپيک لندن به آميت کومار از هندوستان باخت اما سال بعد در فينال مسابقات جهانی بوداپست، انتقام اين شکست را گرفت. رحيمی پس از مبارزه در جام جهانی تهران، سرانجام در مسابقات جهانی بوداپست، بزرگترين افتخار ورزشی‌اش را کسب کرد.
نمايندگانی از قزاقستان، کره جنوبی، قرقيزستان، نريمان اسرافيلوف از روسيه و سرانجام آميت کومار از هندوستان را از پيش رو برداشت تا به نشان زرين دست يابد. مدالی که با گذشت يکسال، هنوز پاداش از پيش وعده داده شده‌اش را دريافت نکرده است.
