منصور اسانلو، رئيس زندانی هيئت مديره سنديکای کارگران شرکت واحد اتوبوسرانی تهران و حومه، روز شنبه، ۳۱ ارديبهشت، بدون انجام معالجه قلب از بيمارستان مهر در تهران به زندان رجايی شهر کرج بازگردانده شد.
آقای اسانلو روز ۱۱ ارديبهشت برای معالجه ناراحتی شديد قلبی‌اش به يک بيمارستان منتقل شده بود.
منصور اسانلو با سپری شدن ۱۳ سال از عمل جراحی قلبش، دوباره به عمل مشابهی نياز دارد، زيرا به تشخيص پزشکان معالجش، سه رگ قلب او مسدود شده است و او بايد فورا تحت عمل جراحی و البته در شرايطی بدون استرس قرار گيرد.
فاطمه گلگزی، مادر آقای اسانلو، با اشاره به اينکه فرزندش در مدتی که در بيمارستان بستری بود، به دليل زندانی بودنش در سال های اخير و شرايط موجود دچار استرس زيادی بوده است، به راديو فردا می‌گويد: «دکترها خيلی تلاش کردند که با قرص و دارو به بهبود او کمک کنند. آنها می‌گويند عمل جراحی قلب منصور بسيار دشوار است، زيرا او برای عمل جراحی نياز به استراحت و شرايط بدون استرس دارد و اعصابش به هم نريزد. در اين صورت، امکان عمل جراحی قلب وجود دارد.»
وی می‌افزايد: «ما هم خيلی تلاش کرديم که منصور بتواند مدت چهار ماهی را که از پنج سال زندانش باقی مانده است، اما موفق نشديم. نمی‌دانم که چه دستی در کار است که او را به زندان برگرداندند.»
پيش از اينکه رئيس زندانی هيئت مديره سنديکای کارگران شرکت واحد اتوبوسرانی تهران و حومه، به بيمارستان منتقل شود، ديويد کاکرافت، دبيرکل فدراسيون جهانی کارگران حمل و نقل، در نامه‌ای به آيت‌الله خامنه‌ای، رهبر جمهوری اسلامی، نسبت «وضعيت جسمانی رو به وخامت» او هشدار داده بود.
آقای کاکرافت در نامه خود به آيت‌الله خامنه‌ای نوشت که حکومت جمهوری اسلامی ايران در ارديبهشت سال گذشته به کميته آزادی بيان سازمان بين‌المللی کار اعلام کرد که منصور اسانلو به زودی عفو و آزاد خواهد شد، اما اين قول به رغم گذشت يک سال تحقق نيافته است.
آقای اسانلو در تير سال ۸۶ بازداشت و به اتهام‌های امنيتی، مانند اقدام عليه امنيت ملی، به پنج سال زندان محکوم شد. وی در تابستان سال گذشته به همان اتهام‌ها به يک سال زندان ديگر محکوم شد.
اين در حاليست که وکلای مدافع و خانواده‌اش بارها تاکيد کرده‌اند که آقای اسانلو تنها فعاليت سنديکايی داشته است.
مادر منصور اسانلو در اين مورد می‌گويد: «همه دنيا می‌دانند که پسرم که زندانی شده، بيگناه است.»
مهدی کوهستانی‌نژاد، مشاور کنفدراسيون بين‌المللی اتحاديه‌های کارگری و عضو کنگره کار کانادا، نيز به راديو فردا می‌گويد: «آقای اسانلو در تمام دوره فعاليت خود صرفا مسايل کارگری را دنبال می‌کرده و از حقوق کارگران دفاع می‌کرده است.»
وی می‌افزايد: «آقای اسانلو و همکارانش در اين سال‌ها بسيار تحت فشار بوده‌اند که برا ی نمونه می‌توانم اشاره کنم که هفت تن از آنان هنوز بيکارند و به جز آقای اسانلو، سه نفر ديگر از اعضای سنديکای کارگران شرکت واحد اتوبوسرانی تهران و حومه زندانی هستند.»
خود او که پيش از آخرين بازداشتش در تير ماه ۸۶ چند بار دستگير شده بود، در اسفند ۸۵ در مصاحبه‌ای با راديو فردا گفته بود که پرونده‌ای ۱۳۰۰ صفحه‌ای با دو اتهام امنيتی تبليغ عليه نظام و اقدام و تبانی عليه امنيت کشور برای او تشکيل شده است.
آقای اسانلو اين اتهامات را رد کرده بود.
اين فعال کارگری در حال حاضر در زندان رجايی شهر به سر می‌برد.
به جز آقای اسانلو، شمار ديگری از فعالان کارگری در ايران، از جمله ابراهيم مددی، رضا شهابی و غلامرضا غلامحسينی، از اعضای سنديکای کارگران شرکت واحد اتوبوس رانی تهران و حومه، زندانی هستند.
از ميان اين گروه، آقايان مددی و شهابی به دليل ناراحتی‌ها و بيماری‌های جسمی نياز به معالجه پزشکی دارند.
برخوردهای امنيتی و قضايی جمهوری اسلامی ايران با فعالان و تشکل‌های کارگری در شرايطی است که ايران به رغم عضويت در سازمان بين‌المللی کار و پايبندی به مقاوله‌نامه‌های ٨٧ و ٩٨ سازمان بين‌المللی کار، نبايد مانع ايجاد تشکل‌های کارگری از سوی کارگران شود.
آقای اسانلو روز ۱۱ ارديبهشت برای معالجه ناراحتی شديد قلبی‌اش به يک بيمارستان منتقل شده بود.
منصور اسانلو با سپری شدن ۱۳ سال از عمل جراحی قلبش، دوباره به عمل مشابهی نياز دارد، زيرا به تشخيص پزشکان معالجش، سه رگ قلب او مسدود شده است و او بايد فورا تحت عمل جراحی و البته در شرايطی بدون استرس قرار گيرد.
فاطمه گلگزی، مادر آقای اسانلو، با اشاره به اينکه فرزندش در مدتی که در بيمارستان بستری بود، به دليل زندانی بودنش در سال های اخير و شرايط موجود دچار استرس زيادی بوده است، به راديو فردا می‌گويد: «دکترها خيلی تلاش کردند که با قرص و دارو به بهبود او کمک کنند. آنها می‌گويند عمل جراحی قلب منصور بسيار دشوار است، زيرا او برای عمل جراحی نياز به استراحت و شرايط بدون استرس دارد و اعصابش به هم نريزد. در اين صورت، امکان عمل جراحی قلب وجود دارد.»
وی می‌افزايد: «ما هم خيلی تلاش کرديم که منصور بتواند مدت چهار ماهی را که از پنج سال زندانش باقی مانده است، اما موفق نشديم. نمی‌دانم که چه دستی در کار است که او را به زندان برگرداندند.»
پيش از اينکه رئيس زندانی هيئت مديره سنديکای کارگران شرکت واحد اتوبوسرانی تهران و حومه، به بيمارستان منتقل شود، ديويد کاکرافت، دبيرکل فدراسيون جهانی کارگران حمل و نقل، در نامه‌ای به آيت‌الله خامنه‌ای، رهبر جمهوری اسلامی، نسبت «وضعيت جسمانی رو به وخامت» او هشدار داده بود.
آقای کاکرافت در نامه خود به آيت‌الله خامنه‌ای نوشت که حکومت جمهوری اسلامی ايران در ارديبهشت سال گذشته به کميته آزادی بيان سازمان بين‌المللی کار اعلام کرد که منصور اسانلو به زودی عفو و آزاد خواهد شد، اما اين قول به رغم گذشت يک سال تحقق نيافته است.
آقای اسانلو در تير سال ۸۶ بازداشت و به اتهام‌های امنيتی، مانند اقدام عليه امنيت ملی، به پنج سال زندان محکوم شد. وی در تابستان سال گذشته به همان اتهام‌ها به يک سال زندان ديگر محکوم شد.
اين در حاليست که وکلای مدافع و خانواده‌اش بارها تاکيد کرده‌اند که آقای اسانلو تنها فعاليت سنديکايی داشته است.
مادر منصور اسانلو در اين مورد می‌گويد: «همه دنيا می‌دانند که پسرم که زندانی شده، بيگناه است.»
مهدی کوهستانی‌نژاد، مشاور کنفدراسيون بين‌المللی اتحاديه‌های کارگری و عضو کنگره کار کانادا، نيز به راديو فردا می‌گويد: «آقای اسانلو در تمام دوره فعاليت خود صرفا مسايل کارگری را دنبال می‌کرده و از حقوق کارگران دفاع می‌کرده است.»
وی می‌افزايد: «آقای اسانلو و همکارانش در اين سال‌ها بسيار تحت فشار بوده‌اند که برا ی نمونه می‌توانم اشاره کنم که هفت تن از آنان هنوز بيکارند و به جز آقای اسانلو، سه نفر ديگر از اعضای سنديکای کارگران شرکت واحد اتوبوسرانی تهران و حومه زندانی هستند.»
خود او که پيش از آخرين بازداشتش در تير ماه ۸۶ چند بار دستگير شده بود، در اسفند ۸۵ در مصاحبه‌ای با راديو فردا گفته بود که پرونده‌ای ۱۳۰۰ صفحه‌ای با دو اتهام امنيتی تبليغ عليه نظام و اقدام و تبانی عليه امنيت کشور برای او تشکيل شده است.
آقای اسانلو اين اتهامات را رد کرده بود.
اين فعال کارگری در حال حاضر در زندان رجايی شهر به سر می‌برد.
به جز آقای اسانلو، شمار ديگری از فعالان کارگری در ايران، از جمله ابراهيم مددی، رضا شهابی و غلامرضا غلامحسينی، از اعضای سنديکای کارگران شرکت واحد اتوبوس رانی تهران و حومه، زندانی هستند.
از ميان اين گروه، آقايان مددی و شهابی به دليل ناراحتی‌ها و بيماری‌های جسمی نياز به معالجه پزشکی دارند.
برخوردهای امنيتی و قضايی جمهوری اسلامی ايران با فعالان و تشکل‌های کارگری در شرايطی است که ايران به رغم عضويت در سازمان بين‌المللی کار و پايبندی به مقاوله‌نامه‌های ٨٧ و ٩٨ سازمان بين‌المللی کار، نبايد مانع ايجاد تشکل‌های کارگری از سوی کارگران شود.
