نمايندگان بيش از ۳۰ کشور جهان، روز سه شنبه ۲۱ ماه نوامبر، در مراسمی در کاخ اليزه فرانسه، قرارداد ساخت پيشرفته ترين راکتور هسته ای جهان را امضا کردند.
هدف از ساخت راکتور همجوشی هسته ای، توليد انرژی ارزان و در مقياس انبوه برای جايگزين کردن سوخت فسيلی است.
در ساخت اولين راکتور همجوشی هسته ای، اتحاديه اروپا، آمريکا، چين، ژاپن، کانادا و روسيه همکاری مشترک دارند.
برای تعيين محل اين راکتور ۱۳ ميليارد دلاری ، ميان اين کشورها سال ها بحث و مذاکره جريان داشت. آمريکا و ژاپن، بر ساخت راکتور در توکيو پايتخت ژاپن اصرار داشتند و اتحاديه اروپا، شمال مارسی در فرانسه را پيشنهاد می کرد.
اکنون قرار است اين راکتور در جنوب شهر مارسی در فرانسه ساخته شود.
برخلاف سوخت هسته ای که با شکافتن اتم انرژی توليد می کند، همجوشی هسته ای، اتم ها را در کنار هم نگه می دارد که از آن انرژی مطمئن و بی خطری حاصل می شود.
همجوشی هسته ای وقتی ايجاد می شود که اتم های سبک تر در امتزاج با يکديگر، اتم های سنگين تر ايجاد می کنند. برای اينکه بتوان اين واکنش را به عنوان منبع انرژی به کار برد، يک سوخت گازی شکل، تا دمای بيش از ۱۰۰ ميليون درجه حرارت داده می شود.
در اين دما، سوخت گازی به صورت پلاسما در می آيد و ذرات آن، دوتريوم و تريتيوم، در هم امتزاج می يابند و اتم هليوم تشکيل می دهند که نوترون آن با سرعت بيشتری دوران می کنند. بر اثر اين دَوَران، انرژی آزاد می شود که می توان از آن برای توليد برق استفاده کرد.
با آنکه هزينه ساخت اين راکتور سرسام آور است، اما کارشناسان می گويند اين هزينه، با ميزان انرژی که راکتور توليد خواهد کرد، جبران می شود. به عنوان مثال، يک کيلوگرم سوخت راکتور همجوشی هسته ای، معادل ۱۰ ميليون کيلوگرم سوخت فسيلی است. البته فعالان محيط زيست هنوز به برتری راکتور همجوشی، متقاعد نشده اند.
فعالان محيط زيست راه های کم خطر توليد انرژی را از جمله انرژی خورشيدی و انرژی باد، به هر گونه انرژی هسته ای ترجيح می دهند.
