جامعه جهانی بهاییان در نامه‌ای سرگشاده خطاب به کامران دانشجو، وزیر علوم، تحقیقات و فناوری در دولت محمود احمدی‌نژاد، خواستار پایان آن چه «سیاست‌گذاری‌های ناعادلانه» در مورد ورود بهاییان به دانشگاه در ایران دانسته شده است.
رادیوفردا در گفت‌و‌گو با پدیده ثابتی، سخنگوی جامعه جهانی بهاییان، در ابتدا از او درباره ماهیت این جامعه جهانی که نامه را نوشته است پرسیده است.
پدیده ثابتی: نامه‌ای که نوشته شده از سوی جامعه جهانی بهایی است. جامعه جهانی بهایی دارای یک نماینده در سازمان ملل متحد است. این نمایندگان به عنوان نمایندگان رسمی شناخته می‌شوند و مدارکی را که علیه جامعه بهایی ایران است بررسی می‌کنند و اعلامیه‌هایی در حمایت از بهاییان صادر می‌کنند که حالت رسمی دارد و به عنوان سخنگوی جامعه بهاییان در جوامع مختلف عمل می‌نمایند.
این نامه به شروع انقلاب اسلامی در سال ۱۳۵۷ برمی‌گردد که در آن مقطع تعدادی از دانشجویان و اساتید بهایی از دانشگاه‌های ایران اخراج شدند و بعد از آن هم هر چه که به اولیای امور مراجعه کردند و خواهان آن بودند که به دانشگاه برگردند، برای آن‌ها موانعی گذاشتند و اجازه ندادند که به تحصیلات‌شان ادامه بدهند.
این نامه به خصوص به موارد تاریخی و ظلم‌هایی اشاره می‌کند که به جوانان بهایی اعمال شده است و کسانی را که به خاطر عقایدشان از تحصیل در ایران محروم‌اند مطرح می‌کند.
موسسه علمی بهایی موسسه‌ای بود کاملا مسالمت‌آمیز و ابتکار عملی بود از سوی جامعه بهایی در مقابل اخراج دانشجویان از دانشگاه‌های رسمی ایران.
این موسسه فقط برای برطرف کردن احتیاجات علمی دانشجویان بهایی و به شکل تدریجی از سال‌های ۱۳۶۰ راه‌اندازی شد و دانشگاه کوچکی بود که در خانه‌های بهاییان تشکیل می‌شد و اساتیدی که از دانشگاه‌ها اخراج شده بودند دروس مورد نیاز را به جوانان بهایی تدریس می‌کردند.
به تدریج و آرام‌آرام و طی سال‌های متمادی این موسسه ترقی پیدا کرد و اگر چه نه به صورت رسمی، کمی گسترش پیدا کرد.
ببینید، در سال ۱۳۸۵ و حتی پیش از آن، جامعه بهایی برای این که از ورود دانشجویان بهایی به دانشگاه جلوگیری می‌شد، به دولت جمهوری اسلامی ایران اعتراض کردند. آن‌ها اعلام کردند که در فرم دانشگاه ستونی به نام «مذهب» وجود دارد و این ستون مذهب، فقط برای این است که شناسایی شود که دانشجویان باید کدام دروس مذهبی را در طول دوره دانشجویی مطالعه کنند.
بعد‌ها ما متوجه شدیم که تعبیه ستون مذهب در فرم‌های دانشگاه برای جلوگیری از ورود دانشجویان بهایی به دانشگاه‌ها بوده است.
این در صورتی است که دولت جمهوری اسلامی در انظار اعلام می‌کند که بهاییان هیچ‌گاه به خاطر اعتقادات‌شان از دانشگاه‌ها و مراکز آموزشی اخراج نشده‌اند یا این که از ورود آن‌ها به دانشگاه ممانعتی به عمل نمی‌آید.
ولی مدارکی که به دست ما رسیده است چیزی به جز این را نشان می‌دهد و ما فقط خواسته‌ایم که از آن‌ها دادخواهی کنیم که «شما در انظار عمومی یک ادعایی را می‌کنید، ولی بعد از آن، محرمانه این بیانیه‌ها را صادر می‌کنید».
وقتی که دانشجویان برای رسیدگی به امورشان مراجعه می‌کنند، آقایانی که مورد سوال قرار می‌گیرند می‌گویند که دستور از بالا رسیده است.
برای همین هم یک تناقضی در میان آن چه که جمهوری اسلامی اعلام می‌کند و آن رفتاری که با بهاییان اعمال می‌شود [وجود دارد].
این سند دقیقا در مورد بهاییان است و خط مشی جمهوری اسلامی را در برابر بهاییان نشان می‌دهد.
دقیقا در این نامه نوشته شده است که «راه ترقی و توسعه بهاییان باید مسدود شود و حتی اگر در دبستان‌ها، کودکان اعلام کنند که بهایی هستند، بایستی از ثبت نام آن‌ها خودداری شود».
ولی به غیر از آن، یک نامه دیگری هست که به طور محرمانه به دست ما رسیده و یک اعلامیه است خطاب به ۸۱ دانشگاه در سراسر کشور، که در آن تاکید شده است که اشخاص بهایی چه در هنگام ورود به دانشگاه و چه در حین تحصیل، اگر مشخص شد که بهایی هستند بایستی از دانشگاه اخراج شوند.
گفت‌وگوی وحید پوراستاد با پدیده ثابتی، سخنگوی جامعه بهاییان
رادیوفردا در گفت‌و‌گو با پدیده ثابتی، سخنگوی جامعه جهانی بهاییان، در ابتدا از او درباره ماهیت این جامعه جهانی که نامه را نوشته است پرسیده است.
پدیده ثابتی: نامه‌ای که نوشته شده از سوی جامعه جهانی بهایی است. جامعه جهانی بهایی دارای یک نماینده در سازمان ملل متحد است. این نمایندگان به عنوان نمایندگان رسمی شناخته می‌شوند و مدارکی را که علیه جامعه بهایی ایران است بررسی می‌کنند و اعلامیه‌هایی در حمایت از بهاییان صادر می‌کنند که حالت رسمی دارد و به عنوان سخنگوی جامعه بهاییان در جوامع مختلف عمل می‌نمایند.
- خانم ثابتی، در این نامه اشاره شده است که جوانان بهایی از دسترسی به تحصیلات عالی در ایران محروم‌اند. اشاره جامعه جهانی بهاییان دقیقا به چه مواردی است؟
این نامه به شروع انقلاب اسلامی در سال ۱۳۵۷ برمی‌گردد که در آن مقطع تعدادی از دانشجویان و اساتید بهایی از دانشگاه‌های ایران اخراج شدند و بعد از آن هم هر چه که به اولیای امور مراجعه کردند و خواهان آن بودند که به دانشگاه برگردند، برای آن‌ها موانعی گذاشتند و اجازه ندادند که به تحصیلات‌شان ادامه بدهند.
این نامه به خصوص به موارد تاریخی و ظلم‌هایی اشاره می‌کند که به جوانان بهایی اعمال شده است و کسانی را که به خاطر عقایدشان از تحصیل در ایران محروم‌اند مطرح می‌کند.
- در این نامه به موسسه علمی آزاد بهاییان در ایران هم اشاره شده است. ممکن است بفرمایید که ماجرای این موسسه چه بود که ماموران امنیتی با دست‌اندرکاران آن برخورد کردند و در این بیانیه هم به آن اشاره شده است؟
موسسه علمی بهایی موسسه‌ای بود کاملا مسالمت‌آمیز و ابتکار عملی بود از سوی جامعه بهایی در مقابل اخراج دانشجویان از دانشگاه‌های رسمی ایران.
این موسسه فقط برای برطرف کردن احتیاجات علمی دانشجویان بهایی و به شکل تدریجی از سال‌های ۱۳۶۰ راه‌اندازی شد و دانشگاه کوچکی بود که در خانه‌های بهاییان تشکیل می‌شد و اساتیدی که از دانشگاه‌ها اخراج شده بودند دروس مورد نیاز را به جوانان بهایی تدریس می‌کردند.
به تدریج و آرام‌آرام و طی سال‌های متمادی این موسسه ترقی پیدا کرد و اگر چه نه به صورت رسمی، کمی گسترش پیدا کرد.
- خانم ثابتی، در این نامه که خطاب به وزیر علوم جمهوری اسلامی نوشته‌اید، اشاره کرده‌اید که تعدادی از جوانان بهایی به طور موقت به دانشگاه راه پیدا کرده‌اند و این عمل دولت جمهوری اسلامی را نوعی ریاکاری دانسته‌اید. چرا؟
ببینید، در سال ۱۳۸۵ و حتی پیش از آن، جامعه بهایی برای این که از ورود دانشجویان بهایی به دانشگاه جلوگیری می‌شد، به دولت جمهوری اسلامی ایران اعتراض کردند. آن‌ها اعلام کردند که در فرم دانشگاه ستونی به نام «مذهب» وجود دارد و این ستون مذهب، فقط برای این است که شناسایی شود که دانشجویان باید کدام دروس مذهبی را در طول دوره دانشجویی مطالعه کنند.
بعد‌ها ما متوجه شدیم که تعبیه ستون مذهب در فرم‌های دانشگاه برای جلوگیری از ورود دانشجویان بهایی به دانشگاه‌ها بوده است.
این در صورتی است که دولت جمهوری اسلامی در انظار اعلام می‌کند که بهاییان هیچ‌گاه به خاطر اعتقادات‌شان از دانشگاه‌ها و مراکز آموزشی اخراج نشده‌اند یا این که از ورود آن‌ها به دانشگاه ممانعتی به عمل نمی‌آید.
ولی مدارکی که به دست ما رسیده است چیزی به جز این را نشان می‌دهد و ما فقط خواسته‌ایم که از آن‌ها دادخواهی کنیم که «شما در انظار عمومی یک ادعایی را می‌کنید، ولی بعد از آن، محرمانه این بیانیه‌ها را صادر می‌کنید».
وقتی که دانشجویان برای رسیدگی به امورشان مراجعه می‌کنند، آقایانی که مورد سوال قرار می‌گیرند می‌گویند که دستور از بالا رسیده است.
برای همین هم یک تناقضی در میان آن چه که جمهوری اسلامی اعلام می‌کند و آن رفتاری که با بهاییان اعمال می‌شود [وجود دارد].
- خانم ثابتی، در این نامه به یک سند محرمانه اشاره شده است که در سال ۱۳۶۹ از طرف شورای عالی انقلاب فرهنگی منتشر شده است. این سند دقیقا مربوط به چه موردی است؟
این سند دقیقا در مورد بهاییان است و خط مشی جمهوری اسلامی را در برابر بهاییان نشان می‌دهد.
دقیقا در این نامه نوشته شده است که «راه ترقی و توسعه بهاییان باید مسدود شود و حتی اگر در دبستان‌ها، کودکان اعلام کنند که بهایی هستند، بایستی از ثبت نام آن‌ها خودداری شود».
ولی به غیر از آن، یک نامه دیگری هست که به طور محرمانه به دست ما رسیده و یک اعلامیه است خطاب به ۸۱ دانشگاه در سراسر کشور، که در آن تاکید شده است که اشخاص بهایی چه در هنگام ورود به دانشگاه و چه در حین تحصیل، اگر مشخص شد که بهایی هستند بایستی از دانشگاه اخراج شوند.
