حبيب‌الله عسگراولادی از چهره‌های شاخص محافظه‌کاران در ايران روز سه‌شنبه پس از يک دوره بيماری در تهران درگذشت. آقای عسگراولادی دبيرکل جبهه پيروان خط امام و رهبری بود.
بر اساس گزارش خبرگزاری تسنيم، آقای عسگراولادی از شهريور ماه سال جاری در بيمارستان بستری بود و تحت عمل قلب باز قرار گرفته بود.
محسن رفيق دوست از نزديکان سياسی آقای عسگراولادی گفته است که «بيش از ۶۰ روز از عمل جراحی عمل قلب باز حبيب الله عسگراولادی می‌گذشت که دچار ناراحتی در قسمت ريه‌ها شد و علی‌رغم اظهار رضايت از عمل باز وی، اما به دليل مشکلات ريوی، وی امروز در بيمارستان درگذشت».
آقای عسگراولادی از چهره‌های شاخص بازار محسوب می‌شد و عضو حزب موتلفه اسلامی، از تشکل‌های نزديک به راست سنتی، بود. وی پس از ترور حسنعلی منصور، نخست‌وزیر وقت ایران، در سال ۱۳۴۳ توسط هيات‌های موتلفه اسلامی، به جرم نگهداری چمدان اسلحه دستگير و به حبس ابد محکوم شد که پس از تحمل ۱۳ سال زندان و به دنبال درخواست عفو، از زندان آزاد شد.
اين چهره سياسی در دولت‌های محمد جواد باهنر، مهدوی کنی و ميرحسين موسوی، وزير بازرگانی بود، ولی بر سر سياست‌های اقتصادی آقای موسوی با او دچار اختلافات شديدی شد.
آن‌گونه که سايت «فراررو» در مطلبی پيرامون زندگی سياسی آقای عسگراولادی منتشر کرده است، وی همراه با چند چهره جناح راست نامه‌ای به آيت‌الله خمينی، بنيانگذار جمهوری اسلامی، نوشته و ضمن گلايه از سياست‌های ميرحسين موسوی، تاکيد می‌کند: «عده‌ای در دولت به دنبال دولتی کردن مردم هستند و عده‌ای به دنبال مردمی کردن دولت... اگر بخواهيم از اين بن بستی که دچار آن شده‌ايم، بيرون بياييم و قفل اقتصاد کشور باز شود، بايد به دنبال مردمی کردن اقتصاد باشيم».
وی در سال ۱۳۶۴ و در چهارمين دوره انتخابات رياست جمهوری، يکی از نامزدها بود. آقای عسگراولادی در سال‌های پس از انقلاب، نمايندگی ولی فقيه در کمبته امداد را برعهده داشت و پيش از مرگش نيز رييس شورای مرکزی کميته امداد و عضو مجمع تشخيص مصلحت نظام بود.
نقاط اوج زندگی سیاسی عسگراولادی
یکی از نقاط اوج زندگی سیاسی وی زمانی بود که برای دریافت اطلاعات مربوط به حزب توده به پاکستان سفر و با ماموران اطلاعاتی بریتانیا دیدار کرد.
بر اساس يادداشت پنجم مهر ماه سال ۶۱ اکبر هاشمی رفسنجانی، رييس وقت مجلس، «جواد مادرشاهی و حبيب‌الله عسگراولادی که برای گرفتن اطلاعات از فردی مطلع به پاکستان رفته بودند، آمدند و مطالب جالب و مفيدی درباره عملکرد کا.گ.ب. و حزب توده و سياست آينده شوروی در ايران گرفتند و گزارش دادند».
جواد مادرشاهی، مشاور امنيتی حجت‌الاسلام علی خامنه‌ای، رييس جمهور وقت، و حبيب‌الله عسگراولادی، وزير وقت بازرگانی بودند. اشاره آقای رفسنجانی مربوط به اطلاعاتی بود که گفته می‌شد ولاديمير کوزيچکين، افسر کا گ ب در تهران، پس از فرار در تابستان ۱۹۸۲ و پناهندگی به غرب مطرح کرده بود.
به گفته ابراهيم يزدی، وزير امور خارجه اسبق ايران، در مصاحبه با شماره ۱۶ ارديبهشت سال ۷۸ روزنامه نشاط، «هنگامی که آقای عسگر اولادی ... به پاکستان رفته بود، در آنجا اطلاعات مربوط به فعاليت حزب توده ايران و همکاری‌های آن حزب با روس‌ها، انتقال اطلاعات زمان جنگ به روس‌ها در اختيار ايشان گذاشته شد».
آقای يزدی در اين مصاحبه افزوده بود: «ظاهراً تمام اين اطلاعات را انگليس‌ها از طريق پاکستان در اختيار ايران قرار دادند. با دريافت اين اطلاعات، عمليات برخورد با حزب توده ايران کليد خورد و در صبح روز يکشنبه ۱۷ بهمن ۱۳۶۱، نورالدين کيانوری، دبير اول وقت، و ۴۰ تن از رهبران و اعضای رده بالای اين حزب توسط نيروهای اطلاعات سپاه پاسداران بازداشت شدند؛ نيروهايی که به گفته سعيد حجاريان، تحت فرماندهی محسن رضايی اقدام می‌کردند.
يکی دیگر از نقاط اوج زندگی سياسی آقای عسگراولادی زمانی بود که وی در ۱۸ آذر ۱۳۹۱، بر خلاف بسیاری از شخصيت‌های اصولگرا اعلام کرد که ميرحسين موسوی و مهدی کروبی، نامزدهای معترض به نتايج انتخابات رياست جمهوری ۸۸، را «اهل فتنه نمی‌داند» بلکه معتقد است «اهل فتنه آنها را محاصره کرده‌اند».
مقام‌ها و گروه‌های سياسی وابسته به جريان اصولگرايان در چهار سال گذشته از اعتراض‌ها به نتيجه انتخابات ۸۸ به عنوان «فتنه» ياد کرده و رهبران آنها را «سران فتنه» خطاب می‌کنند.
اظهارات آقای عسگراولادی با اعتراض همقطاران سياسی وی بويژه در شورای مرکزی موتلفه اسلامی روبرو شد ولی وی گفت که «اگر اظهارات او برای حزب مؤتلفه اسلامی مشکل‌ساز شده، حاضر است از اين حزب برود، اما اظهاراتش بر اساس يک وظيفه الهی مطرح شده و خواسته که قبل از مرگ به وظيفه‌اش عمل کند و ناگفته‌های باقی‌مانده را بگويد».
با اين حال، آقای عسگراولادی معتقد بود که در انتخابات سال ۸۸ هيچ تقلب و تخلفی رخ نداده است و مدعی شد در «ديدار صميمانه ای» که با ميرحسين موسوی پس از انتخابات ۸۸ داشته است، «به وی نيز ثابت شده که در انتخابات تقلبی رخ نداده و موضوع تنها ذهنيت‌سازی اطرافيان وی است».
بر اساس گزارش خبرگزاری تسنيم، آقای عسگراولادی از شهريور ماه سال جاری در بيمارستان بستری بود و تحت عمل قلب باز قرار گرفته بود.
محسن رفيق دوست از نزديکان سياسی آقای عسگراولادی گفته است که «بيش از ۶۰ روز از عمل جراحی عمل قلب باز حبيب الله عسگراولادی می‌گذشت که دچار ناراحتی در قسمت ريه‌ها شد و علی‌رغم اظهار رضايت از عمل باز وی، اما به دليل مشکلات ريوی، وی امروز در بيمارستان درگذشت».
آقای عسگراولادی از چهره‌های شاخص بازار محسوب می‌شد و عضو حزب موتلفه اسلامی، از تشکل‌های نزديک به راست سنتی، بود. وی پس از ترور حسنعلی منصور، نخست‌وزیر وقت ایران، در سال ۱۳۴۳ توسط هيات‌های موتلفه اسلامی، به جرم نگهداری چمدان اسلحه دستگير و به حبس ابد محکوم شد که پس از تحمل ۱۳ سال زندان و به دنبال درخواست عفو، از زندان آزاد شد.
اين چهره سياسی در دولت‌های محمد جواد باهنر، مهدوی کنی و ميرحسين موسوی، وزير بازرگانی بود، ولی بر سر سياست‌های اقتصادی آقای موسوی با او دچار اختلافات شديدی شد.
آن‌گونه که سايت «فراررو» در مطلبی پيرامون زندگی سياسی آقای عسگراولادی منتشر کرده است، وی همراه با چند چهره جناح راست نامه‌ای به آيت‌الله خمينی، بنيانگذار جمهوری اسلامی، نوشته و ضمن گلايه از سياست‌های ميرحسين موسوی، تاکيد می‌کند: «عده‌ای در دولت به دنبال دولتی کردن مردم هستند و عده‌ای به دنبال مردمی کردن دولت... اگر بخواهيم از اين بن بستی که دچار آن شده‌ايم، بيرون بياييم و قفل اقتصاد کشور باز شود، بايد به دنبال مردمی کردن اقتصاد باشيم».
وی در سال ۱۳۶۴ و در چهارمين دوره انتخابات رياست جمهوری، يکی از نامزدها بود. آقای عسگراولادی در سال‌های پس از انقلاب، نمايندگی ولی فقيه در کمبته امداد را برعهده داشت و پيش از مرگش نيز رييس شورای مرکزی کميته امداد و عضو مجمع تشخيص مصلحت نظام بود.
نقاط اوج زندگی سیاسی عسگراولادی
یکی از نقاط اوج زندگی سیاسی وی زمانی بود که برای دریافت اطلاعات مربوط به حزب توده به پاکستان سفر و با ماموران اطلاعاتی بریتانیا دیدار کرد.
بر اساس يادداشت پنجم مهر ماه سال ۶۱ اکبر هاشمی رفسنجانی، رييس وقت مجلس، «جواد مادرشاهی و حبيب‌الله عسگراولادی که برای گرفتن اطلاعات از فردی مطلع به پاکستان رفته بودند، آمدند و مطالب جالب و مفيدی درباره عملکرد کا.گ.ب. و حزب توده و سياست آينده شوروی در ايران گرفتند و گزارش دادند».
جواد مادرشاهی، مشاور امنيتی حجت‌الاسلام علی خامنه‌ای، رييس جمهور وقت، و حبيب‌الله عسگراولادی، وزير وقت بازرگانی بودند. اشاره آقای رفسنجانی مربوط به اطلاعاتی بود که گفته می‌شد ولاديمير کوزيچکين، افسر کا گ ب در تهران، پس از فرار در تابستان ۱۹۸۲ و پناهندگی به غرب مطرح کرده بود.
به گفته ابراهيم يزدی، وزير امور خارجه اسبق ايران، در مصاحبه با شماره ۱۶ ارديبهشت سال ۷۸ روزنامه نشاط، «هنگامی که آقای عسگر اولادی ... به پاکستان رفته بود، در آنجا اطلاعات مربوط به فعاليت حزب توده ايران و همکاری‌های آن حزب با روس‌ها، انتقال اطلاعات زمان جنگ به روس‌ها در اختيار ايشان گذاشته شد».
آقای يزدی در اين مصاحبه افزوده بود: «ظاهراً تمام اين اطلاعات را انگليس‌ها از طريق پاکستان در اختيار ايران قرار دادند. با دريافت اين اطلاعات، عمليات برخورد با حزب توده ايران کليد خورد و در صبح روز يکشنبه ۱۷ بهمن ۱۳۶۱، نورالدين کيانوری، دبير اول وقت، و ۴۰ تن از رهبران و اعضای رده بالای اين حزب توسط نيروهای اطلاعات سپاه پاسداران بازداشت شدند؛ نيروهايی که به گفته سعيد حجاريان، تحت فرماندهی محسن رضايی اقدام می‌کردند.
يکی دیگر از نقاط اوج زندگی سياسی آقای عسگراولادی زمانی بود که وی در ۱۸ آذر ۱۳۹۱، بر خلاف بسیاری از شخصيت‌های اصولگرا اعلام کرد که ميرحسين موسوی و مهدی کروبی، نامزدهای معترض به نتايج انتخابات رياست جمهوری ۸۸، را «اهل فتنه نمی‌داند» بلکه معتقد است «اهل فتنه آنها را محاصره کرده‌اند».
مقام‌ها و گروه‌های سياسی وابسته به جريان اصولگرايان در چهار سال گذشته از اعتراض‌ها به نتيجه انتخابات ۸۸ به عنوان «فتنه» ياد کرده و رهبران آنها را «سران فتنه» خطاب می‌کنند.
اظهارات آقای عسگراولادی با اعتراض همقطاران سياسی وی بويژه در شورای مرکزی موتلفه اسلامی روبرو شد ولی وی گفت که «اگر اظهارات او برای حزب مؤتلفه اسلامی مشکل‌ساز شده، حاضر است از اين حزب برود، اما اظهاراتش بر اساس يک وظيفه الهی مطرح شده و خواسته که قبل از مرگ به وظيفه‌اش عمل کند و ناگفته‌های باقی‌مانده را بگويد».
با اين حال، آقای عسگراولادی معتقد بود که در انتخابات سال ۸۸ هيچ تقلب و تخلفی رخ نداده است و مدعی شد در «ديدار صميمانه ای» که با ميرحسين موسوی پس از انتخابات ۸۸ داشته است، «به وی نيز ثابت شده که در انتخابات تقلبی رخ نداده و موضوع تنها ذهنيت‌سازی اطرافيان وی است».
