سينمای ايران از هشتمين دوره جشنواره رم بی نصيب نماند و تمامی گروه بازيگران فيلم گس، شامل بازيگرانی چون صابر ابر، پانته آ پناهی‌ها، شبنم مقدمی، مهسا علافر، نوال شريفی و محمد رضا غفاری جايزه ويژه بازيگری را دريافت کردند که برخی از آنها در رم حضور داشتند.
«گس» که اولين ساخته بلند کيارش اسدی زاده است، داستان چندين زوج را به شکلی اپيزوديک روايت می کند که به طرف مقابل خود وفادار نيستند.
اسدی‌زاده که به همراه جمع زيادی از عوامل فيلم در جلسه مطبوعاتی فيلم هم شرکت کرد، گفت که به عنوان يک فيلمساز نمی‌تواند چشم‌اش را به مسئله خيانت در زوج‌ها که روز به روز هم در جامعه ايران بيشتر می‌شود، ببندد.
فيلم با دنبال کردن يک شخصيت و مسائل آن به شخصيت بعدی می‌رسد و در نهايت يک دايره بسته از روابط انسانی ترسيم می‌کند، اما به رغم ايده‌ای جذاب، آن چنان که بايد پرقوت و تاثيرگذار نيست.
داوران و جوايز
رياست هيات داوران جشنواره امسال را جيمز گری فيلمساز آمريکايی به عهده داشت که در افتتاحيه جشنواره گفت عاشق سينمای ايتالياست و بهترين فيلم‌های عمرش از سينمای اين کشور بوده‌اند.
گری به نحوی اظهار اميدواری کرد که فيلم‌های ايتاليايی برنده جايزه امسال باشند و او شرمنده ايتاليايی‌ها نشود!
با اعلام جوايز رم، مشخص شد که اظهار نظر ریيس هيات داوران، چندان بی‌جا هم نبوده است: يک فيلم ايتاليايی جايزه بهترين فيلم جشنواره رم را از آن خود کرد.
فيلمساز جوان ايتاليايی آلبرتو فاسولو برای دومين فيلم خود، «تير»، که اولين نمايش جهانی خود را در جشنواره رم تجربه کرد، جايزه طلايی مارک اورليوی بهترين فيلم جشنواره را نصيب برد.
فيلم داستان يک راننده کاميون را روايت می‌کند که درگير مشکلات زندگی است و بايد درباره زندگی‌اش تصميم بگيرد.
کيوشی کوروساوا برای فيلم «رمز هفتم» جايزه بهترين کارگردانی را برد و جايزه بهترين فيلمنامه به تايفون پيرسليم اوغلو برای فيلم «من او نيستم» رسيد.
همه گمان داشتند که خواکين فونيکس برای بازی درخشان خود در فيلم «او» جايزه بهترين بازيگر مرد را نصيب خود کند، اما اين جايزه به متيو مک‌کاناگی برای فيلم «کلوپ دالاس بايرز» رسید.
در عوض اسکارلت یوهانسون که حضور کوتاهی در فيلم «او» داشت، جايزه بهترين بازيگر زن را از آن خود کرد. یوهانسون در اين فيلم نقش دوست مردی را ايفا می‌کند که عاشق کامپيوتر خود شده و رابطه عشقی و جنسی با آن برقرار کرده است. یوهانسون که در رابطه انسانی خود با طرف مقابلش به بن بست رسيده، در ايجاد رابطه‌ای تازه با اين مرد، عاجز به نظر می‌رسد.
امير نادری (فيلمساز ايرانی ساکن آمريکا)، ورونيکا چن (فيلمساز آرژانتينی)، لوکا گواداگنينو (فيلمساز و تهيه کننده ايتاليايی)، الکسی گوسکوف (بازيگر و تهيه کننده روس)،نوامی لووفسکی (بازيگر و کارگردان فرانسوی) و ژان يوآنگ (فيلمساز چينی) در کنار جيمز گری به داوری هجده فيلم بخش مسابقه پرداختند.
بزرگداشت آنا مانيانی
آنا مانيانی را نماد شهر رم می‌دانند؛ يا حتی نماد سينمای ايتاليا. صحنه‌ای که او در «رم شهر بی‌دفاع»، به دنبال اتوموبيل نازی‌ها می‌دود و تير می‌خورد، يکی از معروف‌ترين صحنه‌های تاريخ سينماست.
از سويی مانيانی سمبل زنان ايتاليايی هم هست؛ زنانی سياه مو، نه لزوماً زيبا، اما جذاب و پر انرژی با مشخصه‌ای چون تند حرف زدن و حرکات بدن و دست بسيار که مختص ايتاليايی‌هاست.
شايد از همين روست که غولی چون فدريکو فلينی زمانی که فيلمی درباره شهر رم می‌سازد، دوربين به دست به در خانه او می‌رود و مانيانی را سمبل اين شهر می‌خواند.
هشتمين دوره جشنواره رم بزرگداشتی را برای اين بازيگر به يادماندنی دهه چهل و پنجاه سينمای ايتاليا تدارک ديده بود. اين برنامه شامل نمايش فيلم‌های آنا مانيانی و همين طور نمايش عکس‌هايی ديدنی از او و فيلم‌هايش در تالار اصلی جشنواره بود که مخاطبان بسياری را به خود جلب کرد.
«گس» که اولين ساخته بلند کيارش اسدی زاده است، داستان چندين زوج را به شکلی اپيزوديک روايت می کند که به طرف مقابل خود وفادار نيستند.
اسدی‌زاده که به همراه جمع زيادی از عوامل فيلم در جلسه مطبوعاتی فيلم هم شرکت کرد، گفت که به عنوان يک فيلمساز نمی‌تواند چشم‌اش را به مسئله خيانت در زوج‌ها که روز به روز هم در جامعه ايران بيشتر می‌شود، ببندد.
فيلم با دنبال کردن يک شخصيت و مسائل آن به شخصيت بعدی می‌رسد و در نهايت يک دايره بسته از روابط انسانی ترسيم می‌کند، اما به رغم ايده‌ای جذاب، آن چنان که بايد پرقوت و تاثيرگذار نيست.
داوران و جوايز
رياست هيات داوران جشنواره امسال را جيمز گری فيلمساز آمريکايی به عهده داشت که در افتتاحيه جشنواره گفت عاشق سينمای ايتالياست و بهترين فيلم‌های عمرش از سينمای اين کشور بوده‌اند.
گری به نحوی اظهار اميدواری کرد که فيلم‌های ايتاليايی برنده جايزه امسال باشند و او شرمنده ايتاليايی‌ها نشود!
با اعلام جوايز رم، مشخص شد که اظهار نظر ریيس هيات داوران، چندان بی‌جا هم نبوده است: يک فيلم ايتاليايی جايزه بهترين فيلم جشنواره رم را از آن خود کرد.
فيلمساز جوان ايتاليايی آلبرتو فاسولو برای دومين فيلم خود، «تير»، که اولين نمايش جهانی خود را در جشنواره رم تجربه کرد، جايزه طلايی مارک اورليوی بهترين فيلم جشنواره را نصيب برد.
فيلم داستان يک راننده کاميون را روايت می‌کند که درگير مشکلات زندگی است و بايد درباره زندگی‌اش تصميم بگيرد.
کيوشی کوروساوا برای فيلم «رمز هفتم» جايزه بهترين کارگردانی را برد و جايزه بهترين فيلمنامه به تايفون پيرسليم اوغلو برای فيلم «من او نيستم» رسيد.
همه گمان داشتند که خواکين فونيکس برای بازی درخشان خود در فيلم «او» جايزه بهترين بازيگر مرد را نصيب خود کند، اما اين جايزه به متيو مک‌کاناگی برای فيلم «کلوپ دالاس بايرز» رسید.
در عوض اسکارلت یوهانسون که حضور کوتاهی در فيلم «او» داشت، جايزه بهترين بازيگر زن را از آن خود کرد. یوهانسون در اين فيلم نقش دوست مردی را ايفا می‌کند که عاشق کامپيوتر خود شده و رابطه عشقی و جنسی با آن برقرار کرده است. یوهانسون که در رابطه انسانی خود با طرف مقابلش به بن بست رسيده، در ايجاد رابطه‌ای تازه با اين مرد، عاجز به نظر می‌رسد.
امير نادری (فيلمساز ايرانی ساکن آمريکا)، ورونيکا چن (فيلمساز آرژانتينی)، لوکا گواداگنينو (فيلمساز و تهيه کننده ايتاليايی)، الکسی گوسکوف (بازيگر و تهيه کننده روس)،نوامی لووفسکی (بازيگر و کارگردان فرانسوی) و ژان يوآنگ (فيلمساز چينی) در کنار جيمز گری به داوری هجده فيلم بخش مسابقه پرداختند.
بزرگداشت آنا مانيانی
آنا مانيانی را نماد شهر رم می‌دانند؛ يا حتی نماد سينمای ايتاليا. صحنه‌ای که او در «رم شهر بی‌دفاع»، به دنبال اتوموبيل نازی‌ها می‌دود و تير می‌خورد، يکی از معروف‌ترين صحنه‌های تاريخ سينماست.
از سويی مانيانی سمبل زنان ايتاليايی هم هست؛ زنانی سياه مو، نه لزوماً زيبا، اما جذاب و پر انرژی با مشخصه‌ای چون تند حرف زدن و حرکات بدن و دست بسيار که مختص ايتاليايی‌هاست.
شايد از همين روست که غولی چون فدريکو فلينی زمانی که فيلمی درباره شهر رم می‌سازد، دوربين به دست به در خانه او می‌رود و مانيانی را سمبل اين شهر می‌خواند.
هشتمين دوره جشنواره رم بزرگداشتی را برای اين بازيگر به يادماندنی دهه چهل و پنجاه سينمای ايتاليا تدارک ديده بود. اين برنامه شامل نمايش فيلم‌های آنا مانيانی و همين طور نمايش عکس‌هايی ديدنی از او و فيلم‌هايش در تالار اصلی جشنواره بود که مخاطبان بسياری را به خود جلب کرد.
