در روز ۱۶ آذرماه سال ۱۳۳۲ دانشجویان ایرانی در اعتراض به سفر ریچارد نیکسون، رییس جمهور وقت ایالات متحده، به تهران تظاهراتی برگزار کردند که در جریان آن سه دانشجوی دانشکده فنی دانشگاه تهران به نامهای قندچی، بزرگنیا و شریعت رضوی در درگیری با نیروهای امنیتی کشته شدند.
از همان زمان روز ۱۶ آذر در ایران «روز دانشجو» نام گرفت و رفتهرفته به رویدادی نمادین تبدیل شد، که به دانشجویان به عنوان صدای اعتراض جامعه اشاره داشت.
وزیر علوم جمهوری اسلامی هفته گذشته ضمن اعلام این که امسال برخلاف سالهای گذشته، آیتالله خامنهای در دانشگاه علم و صنعت به مناسبت روز دانشجو سخنرانی خواهد کرد گفت: « روز ۱۶ آذر واقعهاى است كه زمانى خود داعيهدارش بودهايم و الان ضدانقلاب قصد مصادره آن را دارد كه بايد آن را به جايگاه اول خود بازگردانيم. » [بیشتر بخوانید: «حضور خامنهای در مراسم ۱۶ آذر برای مقابله با ضدانقلاب» ]
سال گذشته مراسم روز دانشجو كه در دانشگاه تهران برگزار شد، با دخالت نيروهاى امنيتى مواجه شد و تعدادى از دانشجويان طرفدار ديدگاههاى چپ توسط وزارت اطلاعات بازداشت شدند.
عدهای بر این عقیدهاند که دانشجویان به جای سر دادن اعتراض در برابر مسائل اجتماعی و سیاسی در جامعه ایران باید به دنبال اهداف و منافع صنفی خود در درون دانشگاهها باشند و پا را از چارچوب دانشگاه فراتر نگذارند.
عدهای دیگر معتقدند که دانشجویان باید همواره قدم اول را در راه بهبود شرایط (سیاسی، فرهنگی، اجتماعی یا مدنی) بردارند و مردم را به دنبال خود بکشانند.
شما چه فکر میکنید؟
آیا بهتر است دانشجویان بر فعالیت صنفی تمرکز کنند و یا بر فعالیتهای سیاسی؟
کدام یک میتواند موفقیتهای بیشتری همراه داشته باشد؟
به نظر شما دانشجویان میتوانند خواستههای مدنی، اجتماعی یا سیاسی گروه بیشتری از افراد جامعه را محقق کنند؟